16 กันยายน 2548 07:50 น.
บ่...สนจัย
โลกกลมๆใบนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ
ของฟรีไม่ค่อยมี ของดีไม่ค่อยถูก
อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือสีดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
ในโลกกลมๆ ใบนี้ไม่มีคำว่าแน่นอน
คนเราเมื่อม้าตายก็ต้องลงเดิน
ท้อแท้ได้แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้แต่อย่าริษยา พักได้แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคนๆ หนึ่งอาจไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
อันตรายที่สุดคือการคาดหวัง
เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
อย่ายอมแพ้ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใส
หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
ไม่เป็นขุนนางน่ะได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็สายเกินแก้
พรุ่งนี้ก็สายเกินไป
อย่าหวังว่าจะได้รับความรักจากคนที่คุณรัก
เพราะคนที่คุณรักไม่ได้รักคุณหมดทุกคน
เพื่อนทั่วไปไม่เห็นคุณร้องไห้
เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
เพื่อนทั่วไปถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
เพื่อนแท้จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
เพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ
เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
เพื่อนทั่วไปอ่านแล้วทิ้ง
เพื่อนแท้จะส่งต่อๆไป
ส่งผ่านให้ใครก็ได้ที่คุณห่วงใย
หากคุณได้รับคืน หมายถึงคุณได้พบเพื่อนแท้แล้ว
4 กรกฎาคม 2548 20:29 น.
บ่...สนจัย
ฟ้ากว้าง
เวิ้งว้างใช่เกินปีกปรารถนา
โบยบินเหนือทะเลเวลา
เมฆคิดถึงโปรยมาเป็นแม่น้ำ
4 กรกฎาคม 2548 20:20 น.
บ่...สนจัย
โลกนี้ยังมีอ้อมตัก
มีรักแด่ดวงมานหวานถวิล
เงี่ยบ...เงี่ยบ...
เงี่ยหูฟังแผ่นดิน
ได้ยินไหม
เสียงหย้างอก บอกรักฟ้า
4 กรกฎาคม 2548 20:13 น.
บ่...สนจัย
ฝากกำลังใจ
มากับสายลม
ยามเธอตรอมตรม
และเหนื่อยล้า
เงยหน้าขึ้น
สูดลมหายใจยาวๆ
และคิดถึง
วันวานที่หวานหอม
4 กรกฎาคม 2548 19:56 น.
บ่...สนจัย
พักหน่อยเถิดนะคนดี
วันนี้อาจเศร้าสับสน
อย่างนั้นแหละเจ้าใจคน
อย่าจริงเสียจนเสียใจ
ข้างนอกแสงแดดแผดร้อน
พักก่อนสักหน่อยค่อยให้
แดดเปรี้ยงราเปลวค่อยไป
หนทางยังไกลน่ากลัว
แดดร้อนใช่ไร้ไม้ร่ม
สายลมยังเย้ายิ้มหัว
ใจร้อนใจไหม้ใจตัว
หม่นมัวใจกลุ้มสุมไฟ
พักหน่อยเถิดนะคนดี
ดนตรีสายลมเริงไหว
ข้างทางยังมีดอกไม้
มีสายน้ำใสไหลริน
หน้าส่วนตัว
1207
