28 กุมภาพันธ์ 2551 16:07 น.
บูรณา
ฉันคิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่า
ที่เห็นเธอเหงา ๆ เวลาเห็นฉัน
พูดคุยกับใครคนหนึ่งนั้น
หรือเป็นแค่ฉันหลงคิดไป
เหมือนเธอจะหึงจะหวง
ที่เห็นฉันเดินควงกับใคร
ตัวฉันก็ไม่ค่อยจะแน่ใจ
แต่ฉันก็ไม่กล้าถามเธอตรง ๆ
เพราะกลัวคำตอบที่ได้รับ
มันอาจจะแค่เท่ากับฉันลุ่มหลง
คิดเข้าข้างตัวเองด้วยใจไม่ซื่อตรง
ว่าตัวเธอก็คงจะมีใจ..
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:06 น.
บูรณา
หากน้ำตา ของฉัน นั้นหลั่งไหล
อาจเพราะใจ ท้อแท้ และสิ้นหวัง
เหนื่อยกับเรื่อง มากมาย ที่ประดัง
ทุกข์ที่ฝัง ในจิต จำติดใจ
อุปสรรค มากมาย ในชีวิต
พยายาม จะคิด จะแก้ไข
แต่ยิ่งคิด ยิ่งท้อ ยิ่งเหนื่อยใจ
หาทางไป ได้ยาก ลำบากจริง
เพราะทุกอย่าง ที่หวัง มันพลั้งพลาด
เหมือนคนขาด แล้งแค้น ในทุกสิ่ง
อยากได้ใคร เป็นหลัก ให้พักพิง
ไม่อยากดิ่ง ลงเหว ที่เลวทราม
ถ้าไร้คน ประคอง คงต้องแย่
คงมีแน่ คนคอย จะเหยียดหยาม
อยากได้ที่ ปรึกษา คนคอยปราม
คนคอยห้าม คอยแนะ และปลอบใจ
ช่วยให้ผ่าน เรื่องร้าย ในชีวิต
ช่วยขบคิด ช่วยคอย แนะนำให้
ขอแค่เพียง หนึ่งคน ที่จริงใจ
เดินเคียงคู่ กันไป ตลอดกาล
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:04 น.
บูรณา
เพราะชีวิต ใช่เป็น เช่นละคร
ความสุขตอน สุดท้าย หามีไม่
แล้วจะหวัง ลาภยศ ไปทำไม
ถึงอย่างไร ก็ต้อง ละทิ้งมัน
ทำความดี กันไว้ เพื่อนมนุษย์
ในที่สุด เมื่อไป ถึงฝั่งนั้น
จะได้ทิ้ง ไว้เป็น คุณอนันต์
แก่โลกอัน ยิ่งใหญ่ นี้ต่อไป
เงินและทอง มากมาย จนก่ายกอง
เราจะครอง ติดตัวไป ก็หาไม่
แม้แต่ร่าง ยังถูกเอา ไปเผาไฟ
จะโลภโม ทำไม ให้ป่วยการ
บริจาค สร้างบุญ ทำกุศล
ให้ผู้คน ทั่วไป ได้กล่าวขาน
เมื่อลับแล้ว อย่าให้ ใครประจาน
ว่าสันดาน ชั่วชาติ อุบาทว์จริง
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:03 น.
บูรณา
คืนค่ำ ยามราตรี.........................แต่มิมี ดาวพร่างพราย
มองไป รอบรอบกาย...................ความมืดดำ คล้ำปกคลุม
ดวงจันทร์ มิส่องแสง.................เหมือนจะแกล้ง ให้ร้อนรุ่ม
ความเหงา เข้าเร้ารุม..................เหมือนใจสุม ด้วยกองไฟ
วอนจันทร์ และดวงดาว..............ส่องสกาว หน่อยได้ไหม
ส่องลง ตรงกลางใจ....................เหมือนดวงไฟ ที่ส่องทาง
ปลดเปลือก แห่งความเหงา.........ให้ใจเรา ได้สว่าง
แล้วนำ ความรักวาง...................ไว้ตรงกลาง ดวงหทัย
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:02 น.
บูรณา
ฝากถึงเธอ ผู้เป็น ดังดวงใจ
ที่อยู่ห่าง แสนไกล สุดปลายฟ้า
ขอฝาก ข้อความผ่าน ดวงดารา
ให้จันทรา รู้เห็น เป็นพยาน
รักที่มี ไม่เคย จะเสื่อมคลาย
ไม่สลาย แม้วัน เวลาผ่าน
เธอจะอยู่ ในใจนี้ นานแสนนาน
ตราบจนวัน อวสาน ของโลกา
มีเพียง ถ้อยคำหวาน ฝากผ่านลม
คงไม่ สมใจเท่า ได้พบหน้า
แต่อย่างน้อย เพียงถ้อยคำ ที่ฝากมา
คงพอทำ ให้รู้ว่า คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1177
