25 กุมภาพันธ์ 2551 17:16 น.
บูรณา
ห้องหัวใจ ใส่กุญแจ ไว้แน่นหนา
ไม่อยากให้ ใครมา ทำหวั่นไหว
เพราะเคยทุกข์ เคยท้อ เคยเสียใจ
เคยถูกใคร ทำร้าย จนร้าวราน
เธอเข้ามา พร้อมวัน ที่สดใส
เอาหัวใจ เอารัก มาสมาน
ทำให้คน อย่างฉัน ได้ชื่นบาน
ดึงเอาความ ร้าวราน ให้ออกไป
เหมือนเธอไข กุญแจ หัวใจฉัน
แล้วเปิดมัน ให้พบ กับโลกใหม่
เอาตัวเธอ แทรกผ่าน สู่ห้องใจ
แล้วยึดมัน เอาไว้ เป็นของเธอ
25 กุมภาพันธ์ 2551 17:11 น.
บูรณา
วิหค บินผกผิน.................กลับคืนถิ่น เมื่อแดดจาง
แลมอง สองข้างทาง...........ผู้คนร้าง ลงทุกที
ตัวฉัน เดินลำพัง..............ก็กำลัง จะเร็วรี่
ยามเย็น เห็นสุรีย์.............ใกล้จะลี้ จะลับลา
แขไข จะฉายแสง..............กระจ่างแจ้ง สว่างตา
แทนดวง สุริยา..................ที่จะลา จะลับไป
ฟ้าใส ใกล้มืดแล้ว..............เราควรแจว ให้เร็วไว
เดี๋ยวมืด ค่ำลงไป...............อันตราย จะกลายมา
25 กุมภาพันธ์ 2551 14:33 น.
บูรณา
ตะวันงามจับฟ้า....................โสภา
มวลหมู่เมฆเมฆา.................ล่องฟุ้ง
นกบินลิ่วบนฟ้า....................โบยโบก
อยากใคร่ได้เห็นรุ้ง..............ผ่านฟ้า ทอดไกล
ลมเย็นเพียงผ่านพริ้ว...........ผิวกาย
โบกพัดเย็นสบาย.................อยู่ใกล้
ริมหาดคลื่นสาดสาย..............กระทบ ฝั่งงาม
จับจิตงามดั่งได้.....................อยู่ค้าง บนสวรรค์
แดดส่องสว่างแจ้ง..................กระจ่าง สายตา
ความสุขยามใจว่าง................สุดกลั้น
มันเอ่อหลั่งล้นกลาง...............ใจชื่น
เพียงแค่มิคิดรั้น...................ปล่อยให้ ตามกระแส
อย่านำความทุกข์เร้า..............หัวใจ
มีแต่จะทำให้..........................โศกแท้
ปล่อยจิตว่างเอาไว้..................อย่าคิด เวียนวน
เพราะยิ่งคิดยิ่งแก้..................ยากแท้ ปัญหา
สติจะบ่งชี้...............................ทางออก
จะไม่มีจนตรอก.....................อย่าล้า
ทางออกจิตจะบอก..................เมื่อนิ่ง
แล้วที่สุดจะคว้า......................ดั่งได้ ใฝ่ฝัน
หน้าส่วนตัว
706
