25 สิงหาคม 2545 21:43 น.
บุษราคัม
ผ้าขี้ริ้ว ผิวมอมแมม แถมฝุ่นเปื้อน
ดูขี้เรื้อน เสมือนสิ่ง ที่ไร้ค่า
แต่ก่อนนั้น มันยังสวย ในสายตา
แต่นานมา ใยกลับทำ เหมือนย่ำยี
เอามาใช้ เช็ดฝุ่น พอทนได้
แต่ไฉน ใยดูถูก กันอย่างนี้
หรือไม่มอง ตรองถึง คุณความดี
ที่เคยมี เคยอาศัย ได้แก่กัน
แต่ก่อนนั้น ฉันเป็น เสื้อผ้าใหม่
ดูสดใส วิไลตา หลากสีสัน
พอเบื่อแล้ว ทิ้งเป็น ผ้าขี้ริ้วพลัน
ตัวฉันนั้น ก็ไม่หวั่น มั่นความดี
ให้เธอได้เช็ดถู ให้สะอาด
ปราศจาก สิ่งโสมม เสื่อมราศี
หากไม่มี ผ้าขี้ริ้ว ที่ภักดี
คงจะมี ที่สกปรก อีกมากมาย
จงมองเห็น คุณค่าของ ตนอื่นบ้าง
อย่าทิ้งขว้าง หมางเมิน เหินห่างหาย
จงมองเห็น คุณค่าของ สิ่งข้างกาย
ก่อนจะสาย อายไปใย ใส่ใจกัน
25 สิงหาคม 2545 21:03 น.
บุษราคัม
โอ้ปีกฟ้า โอบกอดหล้า เวหาหาว
อบอุ่นราว ชาวสวรรค์ พลันสรรค์สร้าง
โอ้เมฆน้อย ลอยเด่นอยู่ คู่ฟ้ากาง
ไม่อ้างว้าง ห่างไกล ไปจากดิน
เธอนั้นเป็น เช่นเมฆสวย รวยเสน่ห์
คอยกล่อมเห่ เวหาให้ นกผกผิน
ฉันขอเป็น เช่นดอกไม้ ประดับดิน
อยู่เป็นปิ่น ถิ่นพื้น พสุธา
แม้เรามี ภาระ ต่างหน้าที่
แต่ฉันนี้ ยังมั่นคง รักฟากฟ้า
แต่เกิดต่าง ห่างไกล ในแหล่งหล้า
แต่คุณค่า ที่กล่าวมา ไม่ต่างกัน
จะขอเป็น ดาวบนดิน ถิ่นพื้นโลก
ดีกว่าโศกเมื่อต้องอยู่ บนฟ้านั่น
แค่พอใจ ที่ได้รัก ประจักษ์กัน
เพียงแค่นั้น ฉันก็พอ ไม่ท้อใจ
25 สิงหาคม 2545 20:56 น.
บุษราคัม
ประกายเพลิง เริงร่า บนฟ้ากว้าง
สุกสว่าง กระจ่างหล้า นภาใส
เปล่งลำแสง เขียวแดงเหลือง เรืองวิไล
สิ่งนั้นคือ ดอกไม้ไฟ ใหญ่ตระการ
มีคนเปรียบ เทียบคนดัง ดั่งพลุแตก
เจิดจำรัส เป็นแฉกไป ทั่วไพศาล
คนร่ำลือ ชื่อเสียงไป ใช่ยืนนาน
วันคืนผ่าน นานลืมได้ ไปจากใจ
เปรียบดังเช่น เห็นพลุแตก แหลกบนฟ้า
ตระการตาเพียงนาที ที่จุดไซร้
ดังและเด่น อยู่ไม่นาน พานเสื่อมไป
จะหาใช่ คงอยู่ คู่นิรันดร์
ชื่อเสียง ลาภยศ สรรเสริญ สุข
อันความทุกข์ เสียงนินทา นานานั้น
ถือเป็นธรรมดา มาคู่กัน
อย่าไหวหวั่น พรั่นพรึง ถึงมันเลย
เหมือนชีวัน นั้นย่อมมี ที่แตกดับ
ชีพต้องลับ ดับลง ปลงเถิดเอ๋ย
อย่ายึดมั่น ถือมั่น กันไปเลย
ที่ฉันเอ่ย ใช่เรื่องเชย คือเรื่องจริง
หาได้มี สิ่งใดที่ อยู่นิรันดร์
นอกจากความดีนั้น มั่นคงยิ่ง
ดำรงอยู่ แม้วายปราณ เนิ่นนานจริง
เพราะเป็นสิ่ง สุดประเสริฐ เลิศล้ำเอย
25 สิงหาคม 2545 00:07 น.
บุษราคัม
คือ พระพายแผ่วพริ้ว โบกไหว
ลม แห่งรักพัดไป ทั่วหล้า
หาย เหงาผ่อนดวงใจ เย็นชื่น
ใจ สุขคลายอ่อนล้า ห่มด้วยความรัก
แห่ง ใดในโลกล้วน เปลี่ยวเหงา
ความ รักย่อมบรรเทา เหว่ว้า
คิด ถึงซึ่งวันเก่า ครั้งก่อน
ถึง อยู่ไกลสุดฟ้า แต่ใกล้ฤทัยไม่คลาย
17 สิงหาคม 2545 23:40 น.
บุษราคัม
---อังโกะ---
ทะเลดาวพร่างพราวกลางฟากฟ้า
ดวงดาราพราวระยับสว่างไสว
นั่งมองดาวประดับฟ้าประดับใจ
อบอุ่นในอ้อมกอดดวงจันทรา
----ไส้ดินสอ----
นั่งนับดาวบนฟ้าอยู่คนเดียว
มองเห็นเสี้ยวพระจันทร์แล้วอิจฉา
ทุกค่ำคืนมีดาวเป็นแก้วตา
ดวงดาราส่องแสงทอประกาย
----อังโกะ-----
เธอเป็นเช่นดวงดาวในใจฉัน
ไม่มีวันดับแสงดาวหรือห่างหาย
เพราะท้องฟ้ามีดวงดาวมากมาย
ร้อยเรียงรายดาราฟ้าอำไพ
----ไส้ดินสอ----
จะเป็นฟ้าโอบกอดดาวเอาไว้
รู้บ้างไหมมีใครคอยห่วงหา
ดั่งแสงจันทร์เรืองรองทุกเวลา
เหมือนดังมีดาวอยู่ในหัวใจ
-----สองสาว เอ และ บุษ มาชวนเพื่อนๆ ดูดาวค่ะ----
หน้าส่วนตัว
1119
