28 กรกฎาคม 2545 20:43 น.
บุษราคัม
♥
ดังเกรียวคลื่น กลืนกลีบม้วน ผวนเป็นสาย
โถมหาดทราย แล้วคลายเกรียว เลี้ยวคลื่นซ้อน
อ่อนตัวลง ตรงเข้าโผ ชโลทร
เป็นวงจร ย้อนมาหา ชลาลัย
♥
เห็นวัฏจักร ชักชวน หวนให้คิด
ถึงชีวิต ติดบ่วงกรรม ทำไฉน
จึงเวียนว่าย ตายเกิดซ้ำ อยู่ร่ำไป
ที่ตราบใด ไม่หยุดสร้าง ทางอบาย
♥
เพราะวังวน หลงสงสารวัฏ
เป็นเครื่องมัด สัตว์และคน วนเวียนว่าย
ให้กลับมา เกิด แก่ และ เจ็บ ตาย
วิถีทางพ้นทุกข์ได้ คือ นิพพาน
♥
28 กรกฎาคม 2545 20:34 น.
บุษราคัม
♥ดอกเอ๋ย ดอกหญ้า
♥เจ้าเกิดมาท้าฝนทนแดดร้อน
♥น่าเอ็นดูชูต้นงามตามดงดอน
♥ไม่เหนื่อยอ่อนซ่อนอารมณ์ห่มทุ่งนา
♥
♥ลมสะบัดพัดเจ้านอนอ่อนไสว
♥ในทุ่งใหญ่ใครอาจมองน้องไร้ค่า
♥แต่น้องนี้มีเสน่ห์ไร้มารยา
♥เป็นดอกหญ้าเดียงสาน่ารักเอย
♥
27 กรกฎาคม 2545 20:24 น.
บุษราคัม
♥เสียงระฆัง กังสดาล หวานจับใจ
♥กังวานใส ไพเราะ เสนาะหู
♥ระฆังทอง คล้องสองใจ ให้เอ็นดู
♥ตราตรึงอยู่ รู้ซึ้ง ถึงสำเนียง
♥
♥แผ่วแว่วหวาน ปานแก้วร้อย ห้อยระย้า
♥เพราะนักหนา พาหลงใหล ไปกับเสียง
♥เปรียบนางฟ้า อัจฉรา มาร้อยเรียง
♥เป็นสำเนียง เสียงสวรรค์ สั่นระฆัง
♥♥
♥♥
♥♥
27 กรกฎาคม 2545 20:17 น.
บุษราคัม
♥
♥แสงจันทร์สาดพาดส่องท้องวารี
♥พิสุทธิ์ศรี พี่ดูดดื่ม ลืมความเหงา
♥เปรียบภาพฝัน วันวานอยู่ คู่สองเรา
♥คิดถึงเจ้า เฝ้าแต่ง้อ พะนอกัน
♥
♥พี่เป็นน้ำตามติด ชิดมัศยา
♥น้องเป็นปลา มาแหลกว่าย สายน้ำนั่น
♥น้ำกับปลา มาคลอเคล้า ยั่วเย้ากัน
♥ผูกสัมพันธ์ กันไม่ห่าง ต่างเกื้อกูล
♥
27 กรกฎาคม 2545 20:11 น.
บุษราคัม
♫
เหมือนคมมีด กรีดใจ ให้บอบช้ำ
เหมือนหนามตำ ทำพิษ จิตขื่นขม
เหมือนคมหอก ตอกอก ฟกระบม
ต้องซานซม ตรมจิต คิดกลับนา
♫
โอ้เมืองหลวง ใยลวงหลอก กลอกกลิ้ง
พูดไม่จริง ยิ่งสงสัย ให้กังขา
ปากกับใจ ไม่ตรงกัน มันลวงตา
ฉันจากนา มาอยู่กรุง มุ่งทำงาน
♫
โดยไม่รู้ สู้อุส่าห์ มุมานะ
อุสาหะ พยายาม ไม่เกียจคร้าน
หนักก็เอา เบาก็สู้ รู้การงาน
ไม่สะท้าน งานเล็กใหญ่ ใฝ่ประจัญ
♫
แต่ไฉน ใยคนกรุง มุ่งกลับกลอก
หรือว่า คนบ้านนอก นั้นน่าขัน
ทำเหมือนเรา โง่เง่า เอาเปรียบกัน
หรือสวรรค์ กลั่นแกล้งแจงบอกที
หน้าส่วนตัว
3480
