23 มิถุนายน 2555 20:06 น.

คืนอาวรณ์

บุญเพิ่ม

คืนอาวรณ์

ค่ำคืนนี้เดือนพร่างบนทางคด
เราสลดริมทางใหญ่ด้วยใจหมาย
นั่งรอคนผ่านมาแต่ละราย
ดึกเดือนฉายคืนนี้ไม่มีใคร

แสนวังเวงอ้างว้างบนทางเปลี่ยว
เราหนึ่งเดียวเท่านั้นนั่งฝันใฝ่
มองหาคนโผล่ร่างเดินทางไกล
เหตุไฉนค่ำคืนนี้ไม่มีคน

อยากจะหลอกคนให้ตกใจเล่น
พวกเขาเห็นผีอย่างเรา  คงเศร้าหม่น
พรุ่งนี้อาจอุทิศทานบันดาลดล
อำนวยผลให้เรานี้อิ่มดีเอย!ฯ

                    อริญชย์
                ๒๓/๕/๒๕๕๕				
22 มิถุนายน 2555 16:25 น.

ใต้ร่มต้นหูกวาง

บุญเพิ่ม

ใต้ร่มต้นหูกวาง

ต้นหูกวางกว้างใหญ่ก้านใบหนา
เย็นทุกคราเข้าร่มสายลมเฉื่อย
ไม่ต้องเพิกเสื้อถกเผยอกเปลือย
ลมพัดเอื่อยมาอยู่ใต้หูกวาง

ผลแก่แห้งตกดินแคะกินได้
รสชาติใกล้กะบกขอยกอ้าง
เกิดมากมายอยู่บนริมหนทาง
ตระหง่านอย่างพฤกษาล้ำค่าไทย

เปลือกผลใช้เป็นยาฝาดสมาน
แก้อาการท้องเสียถ่ายเรี่ยไหล
เป็นไม้ประจำมหาวิทยาลัย
สยาม ให้คนเห็นความเด่นงาม

อีกเป็นไม้เด่นชัดจังหวัดตราด
เติบโตอาจแผ่สาขาเขียวอร่าม
มีคุณค่าจรรโลงทุกโมงยาม
ใครก็ตามเข้าร่มสุขสมพลัน

ต้นหูกวางแผ่ก้านตระหง่านกิ่ง
คนพักพิงร่มได้มิไหวหวั่น
ไม่ต้องกลัวว่าจะวิ่งหลบกิ่งมัน
หูกวางนั้นมิได้หักง่ายเลย! ฯ

                              อริญชย์
                          ๒๒/๖/๒๕๕๕				
21 มิถุนายน 2555 17:30 น.

อโหสิกรรม

บุญเพิ่ม

อโหสิกรรม

บางครั้งความลำเค็ญซ่อนเร้นอยู่
ในใจผู้หลงผิดก้าวติดบ่วง
ยอมพาชีวิตตนสู่กลลวง
แม้อาจดวงร่วงดับโดยฉับพลัน

เพราะยังมีความจริงที่ยิ่งใหญ่
ซึ่งบางใครไม่เห็นประเด็นนั่น
เมื่อหยามเย้ยครอบงำเสียงรำพัน
เส้นทางฝันที่ใฝ่จึงไร้แวว

ใช่อยากโชว์โง่งมสังคมปราชญ์
แต่ยอมพลาดพ่ายแพ้อย่างแน่แน่ว
เพื่อสิ่งที่เลิศกว่าดาวแสงพราวแพรว
จึงยอมแล้วพาตนสู่กลลวง

โรครุมเร้าพ่อชราอย่างสาหัส
อัตคัดลูกที่ไหนหรือไม่ห่วง
แม่นัยน์ตาฝ้าฟางไม่พร่างดวง
ช้ำในทรวงลูกยิ่งกว่าสิ่งใด

เงินจึงเป็นสิ่งที่แสนมีค่า
จำต้องหาจุนเจือแม้เหงื่อไหล
ไม่อยากมือเท้างอเที่ยวขอใคร
จึงจำใจทำสิ่งควรหญิงอาย

อภัยเถิดสังคมอย่าข่มขวัญ
เติมใจกันสักนิดยามมิตรพ่าย
อย่าปล่อยให้เธอโดดเดี่ยวอยู่เดียวดาย
เธอควรตายอย่างศักดิ์ศรีเสรีชน!ฯ

                        อริญชย์
                   ๒๑/๖/๒๕๕๕				
21 มิถุนายน 2555 13:40 น.

ชายชรา

บุญเพิ่ม

ชายชรา

ซ่อนตัวตนมิอยากให้ผู้ใดเห็น
เพราะลำเค็ญชีวิตเคยคิดฝัน
ต้องพังลงกับตาเจ็บจาบัลย์
ทุกคืนวันขมขื่นยิ้มฝืนทน

ยอมพ่ายแพ้ทุกอย่างที่ขวางหน้า
ใครจะมาหรือจะไปมิใคร่สน
เหมือนสิ้นไร้ปลีกตัวมืดมัวมน
ปล่อยผู้คนหยามให้สะใจพอ

กระท่อมไม้กลางป่าที่อาศัย
เก็บพืชผักกินไปเห็ดไม้หน่อ
ใครเห็นก็กล่าวหาไอ้บ้าบอ
บ้างด่าทอหลายคำจนหนำใจ

คล้ายนินจาป่าเขาไม่เข้าเรื่อง
สังคมเมืองช่วงชิงความยิ่งใหญ่
ชายชราซ่อนร่างอยู่กลางไพร
อาบน้ำใสไหลหลั่งมาจากป่าภู

ใครจะเรียกไอ้บ้าหรือว่าปราชญ์
ก็แค่วาดถ้อยจำนรรจ์ให้มันหรู
หลายคนต่างหวาดผวาเมื่อมาดู
"ซดเลือดหมูดิบแล้วข้าหันมามอง!"ฯ

                    อริญชย์
                 ๒๓/๔/๒๕๕๕				
20 มิถุนายน 2555 12:23 น.

โอ้......ควาย

บุญเพิ่ม

ควายเอย

ควายเอยเคยเลาะทุ่งผดุงถิ่น
บนแผ่นดินพิณขับขานมานานโข
เที่ยวเล็มหญ้าเคียงตัวเอี้ยงหัวโต
ไม่อวดโอ้หงุดหงิดเข้าขวิดใคร

อยู่ท้องนาน้ำหลากแสนยากเข็ญ
ทั้งเช้า-เย็นองอาจลากคราดไถ
ฟังดนตรีกล่อมเห่หริ่งเรไร
มิสนใจเป็ดมาไก่กาบิน

เคี้ยวเอื้องเพียงฟางหญ้าเป็นอาหาร
สู้ทนทานเหนื่อยอยู่ไม่รู้สิ้น
ใครด่าควายต่อ คน ไม่ยลยิน
เหลืบยุงริ้นกัดหนังคันช่างมัน

คนจะรู้ค่าควายในภายหน้า
เมื่อควายลาโลกลับไม่กลับหัน
วันนี้คนหมางเมิน ไม่เพลินกัน
ลืมคืนวันโบราณที่เคยมีควาย!ฯ

                   อริญชย์
                ๒๐/๖/๒๕๕๕				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญเพิ่ม
Lovings  บุญเพิ่ม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญเพิ่ม
Lovings  บุญเพิ่ม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญเพิ่ม
Lovings  บุญเพิ่ม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบุญเพิ่ม