19 มิถุนายน 2555 19:47 น.
บุญเพิ่ม
ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร
แสงแดดส่องลอดลายเงาไม้ร่ม
หญ้าพร่างพรมลมพัดสะบัดไหว
นกกากล่อมบรรเลงบทเพลงไพร
ท้องฟ้าใสจางปางกระจ่างงาม
สะเดาแตกช่อใหม่พลิ้วไหวลู่
ขี้เหล็กชูดอกมาเหลืองอร่าม
อินทนิลม่วงขาวสกาวงาม
ดอกมะขามเหลืองอมสีชมพู
สำโรงสูงลิบลิ่วเคียงทิวสัก
โตช้านักตะเคียนคล้ายเตียนอยู่
แคนาออกดอกยื่นพอชื่นชู
ต้นตะกูยังสั้นรอวันคืน
ร่มเงาไม้ชายป่ามีค่ายิ่ง
ได้พึ่งพิงความอุดมแสนร่มรื่น
หลายชีวิตมีความหวังอยู่ยั่งยืน
ด้วยกลมกลืนธรรมชาติอากาศดี
เหนื่อยจากการงานหนักมาพักผ่อน
เดินนั่งนอนสดชื่นใต้พื้นที่
เติมใจจินต์กลั่นมาบทกวี
ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร!ฯ
อริญชย์
๗/๕/๒๕๕๕
บ้านหนองสองห้อง ต.ห้วยแห้ง อ.แก่งคอย จ.สระบุรี
http://www.youtube.com/watch?v=k8Pxh1FwEpE
19 มิถุนายน 2555 16:19 น.
บุญเพิ่ม
อิสระเสรีในชีวิต
อิสระเสรีในชีวิต
ไม่ยึดติดพฤกษาหลังคาโบสถ์
แรมรอนทางพักพิงใจลิงโลด
ผ่านเขาโขดเนินผาศิลาแลง
สู่ความหวังครั้งใหม่ด้วยใจหมาย
คงพราวพรายดั่งดาวสกาวแสง
ขยับปีกหลีกเมืองอันเหลืองแดง
ใต้นามแฝงนกขมิ้นโบยบินไป
เงียบสงบลบฝันคืนวันเก่า
กลางลำเนาเขาป่าแหล่งอาศัย
ยอมสู้ทนศักดิ์ศรีกวีไพร
ไม่หวั่นไหวเรื่องราวที่ร้าวราน
ฟังจิ้งหรีดยามเช้าเกรียวกราวเสียง
กินอยู่เพียงผักปลาเป็นอาหาร
ดื่มน้ำเย็นจากต้นน้ำลำธาร
หมั่นจดจารบทกวีเสรีชน
เปิดกระดานลานใจอันใหญ่กว้าง
เพื่อถากถางทางไสวอันไร้หม่น
เก็บความงามบทกวีฤดีดล
เพื่อให้ตนคนเดียวอ่านเท่านั้นพอ!ฯ
อริญชย์
๑๓/๕/๒๕๕๕
19 มิถุนายน 2555 14:58 น.
บุญเพิ่ม
๐บทกวีหยาดพิรุณ๐
หยาดพิรุณหลั่งสายโปรยปรายแล้ว
ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลเขียว
ให้สรรพสัตว์รื่นรมย์อยู่กลมเกลียว
ใต้ฟ้าเดียวกันนี้ดั่งมีมนต์
หริ่งเรไรพร้อมเพรียงขึ้นเสียงรับ
อึ่งอ่างขับเพลงไกลก้องไพรสณฑ์
กบร่ำร้องริมบึงอยู่อึงอล
หลังสายฝนพรมพรำกระหน่ำพา
เพียงไม่นานเห็ดป่าโผล่สลอน
หน่อไม้อ่อนสล้างอยู่กลางป่า
ตะขาบ กิ้งกือไพรเลี้ยวไต่มา
มวลบุปผาแย้มงามอร่ามไพร
ชวนโบยบินจินตนาการกล้าแกร่ง
เป็นแนวแห่งคำประพันธ์ที่ฝันใฝ่
ร้อยเรียงพจน์บทกวีอันวิไล
เรื่องธารใส ท้องทุ่ง และรุ้งพราย
จึงปลอบปลุกความหวังคนทั้งโลก
ให้ลืมโศกด้วยพิรุณละมุนสาย
เติมไฟฝันอีกคราเพื่อท้าทาย
สื่อความหมายบ่งฟ้าเมตตาพอ
หยาดพิรุณโปรยปรายหลั่งสายแล้ว
ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลหนอ
ให้เธอ-ฉันแต่งอักษรสุนทรยอ
เพื่อถักทอบทกวีหยาดพิรุณ!ฯ
อริญชย์
๓๑/๓/๒๕๕๕