24 กุมภาพันธ์ 2550 23:39 น.
บุญมี
ปิดไฟใส่กลอนประตู
แล้วเอียงหูฟังเสียงโทรศัพท์
หากว่าดังจะได้เอื้อมมือรับ
อยากยินคำ 'ผมเองครับ .. ที่รักของคุณ'
นอนตะแคงกอดหมอน
คิดถึงคุณก่อนนอนมันอบอุ่น
'ราตรีสวัสดิ์ครับ' คือคำคุ้น
ที่ยังวิ่งกันวุ่นในคิดถึง
นอน อมยิ้ม
ความเอมอิ่มปริ่มเปรมเกษมซึ้ง
'หลับฝันดี' คำนั้นยังตราตรึง
มันหลับครึ่งตื่นครึ่ง ยังซึ้งใจ
ฮ้าววววววววววว ..
ครบสามหาว แต่หูยังตะแคงไว้
รอฟังเสียงโทรศัพท์ของหัวใจ
โทรมาบอก 'กู๊ดไนท์นะคนดี'
11 พฤษภาคม 2549 20:03 น.
บุญมี
โปรดอย่าสร้างสัมพันธ์แม้ฉันท์เพื่อน
กลัวใจเลื่อนล้ำเส้นเกินเช่นนั้น
โปรดอย่าสร้างความเคยชินเคยมีกัน
กลัวใจฝันเพ้อพกตกม้าตาย
โปรดอย่าจับมือฉันให้มั่นนัก
กลัวใจปักรักหลงพะวงหมาย
โปรดอย่ายิ้มแย้มยั่วกลัวละลาย
ความสัมพันธ์จะกลับกลายคล้ายเป็นอื่น
โปรดอย่าส่งตาหวานพาลจะเพ้อ
กลัวรักเก้อเกินห้ามยากจักฝืน
โปรดอย่าเผยวาจาจงกล้ำกลืน
กลัวต้องยืนโดดเดี่ยวเปลี่ยวลำพัง
โปรดอย่าทอดสะพานให้ฉันข้าม
กลัวนิยามคำรักผิดจากหวัง
โปรดอย่าเอ่ยคำคิดถึงพึงระวัง
กลัวใจพังยับเยินเกินเยียวยา
โปรดอย่าทำสิ่งใดอีกได้ไหม
เพียงแค่นี้หัวใจฉันมันถามหา
แค่เธอยืนเฉยเฉยอย่างเคยมา
ฉันหลงรักแทบเป็นบ้า .. แทบบ้าตาย ..
หน้าส่วนตัว
1313
