ศาลมีฟ้องร้องจึงต้องกฎ
ก่อขบถยึดโยงคงไม่ใช่
สาธารณะเดือดร้อนเขาอ่อนใจ
จะมาไปไม่เคลียร์เสียเวลา
ไม่ชอบกันส่วนตัวมั่วก่อเหตุ
ทำประเทศวุ่นวายใครขายหน้า
แทนที่จะกูลเกื้อเอื้อปัญญา
กลับมาด่าไทยด้วยกันมันไม่ดี
เท่าที่มอง สองฝั่งยังมีพร่อง
ข้อเรียกร้องไม่สิ้นสุดผุดหลายที่
แล้วเมื่อไหร่เล่าหนอจะพอดี
หรือต้องมีแต่ตอจึงพอกัน
ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใดผมจึงโต้ตอบไม่ได้ก็ขออภัยเพื่อนๆด้วยนะครับ
สืบประวัติแน่แท้.......บ่ดีการกระทำล้วนมี.......แต่พร้อยส ป ก รุกที่............ บ่งบอกยังตายอีกเกือบร้อย...นั่นล้วน..ฝีมือ
ภายใต้ร่มขุนเขาและเงาไม้
มีที่ไร้แสงทองสาดส่องถึง
อีกมีเสียงครวญคร่ำพร่ำรำพึง
เหตุใดจึงมืดมัวไม่ทั่วกัน
ปรัศนีย์คำถามตามหลอนหลอก
เสียงเล่าบอกให้ฟังยังเหมือนฝัน
ความคิดเห็นบางอย่างยังต่างกัน
ยิ่งนับวันยิ่งถ่างห่างกันไป
หรือจะโทษขุนเขาเงาพฤกษา
ไม่นำพาแสงทองให้ผ่องใส
แทนจะขับความมืดดำแสงรำไร
กลับบังไว้ซ้ำสองให้หมองกัน
เมื่อเรือไร้หางเสือก็เชื่อยาก
จะข้ามฝากทั้งทีมีปัญหา
สายน้ำเชี่ยวชวนหวั่นพรั่นอุรา
กลัวเรือพาหลงทิศผิดทางไป
โน่นขอนไม้ท่อนซุงพุ่งประชิด
ฝูงจระเข้ตามติดคิดการณ์ใหญ่
หากเรือล่มจมน้ำจะทำไง
หรือทำใจให้เข้งาบคาบไปกิน
เห็นต้องรอน้ำลดงดข้ามขี่
ด้วยเคยมีประวัติลับนับไม่สิ้น
จมอยู่ใต้วังวนจนขาชิน
ล้วนดับดิ้นเพราะหางเสือเรือ ไม่มี