9 มิถุนายน 2555 13:28 น.
บุญพร้อม
เทวดา ใจดี ปราณีกบ
ให้ ได้พบ หนทาง สว่างไสว
จึงได้ส่ง ขอนไม้ มาทันใด
กบดีใจ อาศัย ได้ป่ายปีน
ขอนล่องลอย ไปมา ช่างน่าเบื่อ
ไม่จุนเจือ คบหา น่าติฉิน
เรื่องเดือดร้อน ถึงเหล่า ชาวองค์อินทร์
ท่านคงสิ้น อดทน จนรำคาญ
ส่งกระสา มาเก็บ และเล็มกบ
เรื่องไม่จบ ที่ไม่ตาย กระสายซ่าน
เกิดเป็นก๊ก หลายหลาก ยากประมาณ
แพร่ลูกหลาน เอาไว้ หลายล้านตัว
เจ้ากระสา เก็บกิน จนอิ่มแปร้
เห็นทีแย่ ขืนกินไป คงใส้รั่ว
ให้หวั่นไหว ว่าภัย จะถึงตัว
ขืนกินมั่ว ไม่ไหว แน่นตายเลย
ว่าแล้วก็บินจากไป ตัวใหม่ก็มาแทน ไม่จบสิ้น
6 มิถุนายน 2555 11:05 น.
บุญพร้อม
ไม่เก็บทุกข์ ของใคร ให้เป็นทุกข์
ขอสนุก ก่อนจาก นั่นมากกว่า
ไม่หวังผล ตอบแทนในมายา
ถือเมตตา เป็นที่ตั้ง ตังต้นไม้
สรรพสิ่ง ในโลก ล้วนสมมุติ
ต่างสิ้นสุด ลับลา หาพ้นไม่
ตีหรือชั่ว สลาย ตายจากไป
คงเหลือไว้ ถ่านเถ้า เฝ้าพื้นดิน
วันนี้ดี พรุ่งนี้เลว ล้วนเหลวไหล
ไม่ถูกใจ ก็อ้าง ช่างไร้ศีล
ก็ใครเล่า ที่ว่า ไร้ราคิน
เป็นพระอินทร์ ไม่พ้น คนนินทา
จึงทำตน เป็นทุกอย่าง ที่อ้างได้
ไม่สนใจ คำยอ หรือต่อว่า
เรายังมี ลูกหลาน ให้ราคา
รู้คุณค่า แท้จริง ยิ่งกว่าใคร
4 มิถุนายน 2555 17:00 น.
บุญพร้อม
ตำรามี มากมาย ล้วนหลายหลาก
ต่างก็ฝาก ความหวัง แกมสั่งสอน
แนะแนวทาง ปฎิบัติ ชัดทุกตอน
เพื่อดับร้อน แจงเหตุ ของเพทภัย
ที่เห็นด้วย ช่วยกัน ดันเอาไว้
ที่ฝักใฝ่ ไม่ยั้ง พังเข้าใส่
ที่เป็นกลาง ก็ยาก ลำบากใจ
จะหาใคร พึ่งพา ว้าวุ่นจริง
บ้างมุ่งหา ธรรมะ ละกิเลส
บ้างเชิญเปรต ภูติพราย ไว้สู่สิง
เชิญเจ้าพ่อ เจ้าแม่ มาแอบอิง
บ้างก็นิ่ง เหมือนใบ้ ไร้อารมณ์
คนละทาง สองทาง เพราะต่างจิต
คงหมดสิทธิ์ แก้ใข ได้แต่บ่ม
ความเคียดแค้น ขิงชัง ให้เป็นปม
แล้วนั่งชม ซากปรัก ที่หักพัง
3 มิถุนายน 2555 17:46 น.
บุญพร้อม
ได้โปรดเถิด โปรดเถิด นะเจ้าข้า
ได้โปรดมา ร่วมด้วย ช่วยแก้ใข
ด้วยยากจน ข้นแค้น กว่าใครใคร
อยากจะได้ เงินทองประคองตัว
สักร้อยล้าน ประทัง ยังชีวิต
พอปลุกจิต ผ่อนคลาย ได้ยิ้มหัว
อยากจะได้ สิ่งไหน ไม่หมองมัว
จะฟอกตัว เสียใหม่ ให้ดูดี
แล้วซื้อเอา ภูเขา ไว้สร้างบ้าน
สร้างสะพาน ตัดถนน จนถึงที่
ที่ไหนรก ถากถางเป็น อย่างดี
เรื่องพงพี ช่างมัน ฉันไม่เอา
ก็พูดไป สะใจ ไหมล่ะท่าน
จะว่าพาล ใครนำ ทำกันเล่า
ผู้ยิ่งใหญ่ มากมาย ในบ้านเรา
ใครมันเขลา ใครโง่ โถเจ้านาย
หน้าส่วนตัว
985
