24 มีนาคม 2555 19:51 น.
บุญพร้อม
อันหญิงอื่นหมื่นแสน ในแดนดิน
ยังโสภินน้อยกว่าเจ้า เฝ้าครวญหา
เรียมคลั่งใคล้ด้วยศรรัก ปักอุรา
ยากเยียวยาด้วยพิษรัก มันปักตรึง
กินไม่ได้นอนไม่หลับ จนจับใข้
เมื่อหล่อนใช้มารยา ทำหน้าบึ้ง
เคยยิ้มให้ เหตุไฉน มาปั้นปึง
ความสวยซึ้งหายวับ ไปกับตา
นางเอกประจำใจ หายไปแล้ว
มีหนูแววหล่อนมาทัก ช่วยรักษา
แผลในใจทุเลาได้ ไม่นานมา
เพราะคู่ขาชื่อแวว แจ๋วจริงจริง
ปรนนิบัตพัดวี ไม่หนีห่าง
ช่วยเสริมสร้างพลังใจ ได้ดียิ่ง
แต่เสียดายหล่อนมิใช่ เป็นหญิงจริง
เลยต้องชิงเลี่ยงหลบ ไม่พบเธอ
กำลังช้ำซ้ำซาก จากบ้านเกิด
เลยเตลิดเข้าไพร ใช่พลั้งเผลอ
ยุญหรือกรรมนำให้ ได้ไปเจอ
ข้อเสนอสาว รุ่นราว คราวเดียวกัน
ข้อเสนอชวนสนอง ต้องใจพี่
รีบเร็วรี่เข้าห้องหอ รอปลอบขวัญ
จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็นานครัน
ตายังมั่นยายไม่หมอง ครองคู่เคียง เอย
23 มีนาคม 2555 18:58 น.
บุญพร้อม
พูดยังไงก็ได้ ให้รู้เรื่อง
ไม่ตัองเปลืองเรี่ยวแรง คอยแปลงสาร
ด้วยรู้น้อยพลอยทำ ให้รำคาญ
ท่านเอ่ยขานเหมือนทางรก ช่างวกวน
เอาแบบไม่ต้องตีความ ให้ถามไถ่
ดูโปร่งใส พริ้งเพรา เราไม่สน
คำหยาบคายขออย่าได้ เอามาปน
ที่เบื่อล้นน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งลอย
21 มีนาคม 2555 13:32 น.
บุญพร้อม
ตะวันชาย บ่ายคล้อย ลอยเรือเล่น
นกกระเต็น ร่อนชลอ จับตอไผ่
ช่อนชะโด ซิวซ่า ว่ายมาไป
จับกิ่งไทร ปรอดน้อย คอยทักทาย
เรือลอยผ่าน บ้านทิดมี ที่ริมท่า
เขาขายค้า เป็นหลัก เรื่องจักสาน
บ้านป้ามา แกค้าหมาก มานมนาน
บ้านนายก้าน ล่องทุเรียน เพียรเข้ากรุง
ใครมาไป ก็จะได้ คำทายทัก
ต่างรู้จัก เคยขายค้า ปูปลากุ้ง
เอื้ออาทร ต่อกัน ฉันท์ป้าลุง
มิเคยมุ่ง ฆ่าฟัน กันถึงตาย
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ไม่มีเหลือ
ลำคลองเริอ ที่มีไว้ ไร้ความหมาย
น้ำเน่าเหม็น อีกน้ำใจ คนกลับกลาย
ผลสุดท้าย ก็จะเครียด เพราะเหยียดกัน
15 มีนาคม 2555 17:05 น.
บุญพร้อม
เรื่องของบอด สองคน ยลตามช่อง
คนหนึ่งมอง เห็นนางฟ้า หน้าตาสวย
คนที่สอง มองลอดไป ให้งงงวย
เอ็งว่าสวย แต่ข้าเห็น เป็นยักษ์มาร
คนทั้งสอง ต่างก็บอด ยังสอดรู้
มิใข่ครู บาอาจารย์ ชำนาญสาร
จะถือสา กันไปใย ให้ป่วยการ
ไปประจาน มีแต่โทษ ได้โปรดตรอง
เหมือนองค์พระ ปฏิมา ที่ว่าสวย
ที่เห็นด้วย เขาว่าดี มิมีหมอง
ยังมีคน ช่างติ ริต่อรอง
เขายังมอง ว่าเป็นใบ้ ไร้ราคา
เอาแค่นี้ก่อนนะครับ
12 มีนาคม 2555 19:30 น.
บุญพร้อม
กาลเวลา ผ่านไป ไม่หวลกลับ
ทิ้งความลับ ให้ชบคิด เป็นปริศนา
มีทั้งเกิด และดับ ตลอดมา
อีกมรรคา ผาไร่ ใฃ่ยืนยง
วันนี้ฃั่ว พรุ่งนี้ดี มีให้เห็น
ที่เคยเป็น จะต้องตาย กลายเป็นผง
อาทิตย์เด่น ยังลัด อัสดง
เมื่อมีตรง ก็มีคด ทดแทนกัน
เมื่อทุกอย่าง ล้วนอนิจจัง จงยั้งคิด
ยกมือปิด แผ่นฟ้า ค่าแค่ฝัน
เลิกใส่สรวม หน้ากาก เข้าหากัน
เขารู้ทัน จะอับอาย เมื่อปลายมิอ
บ้างก็ว่า ด้านสิได้ มัวอายอด
ช่างเลี้ยวลด ปั้นคำ ทำเป็นสื่อ
อดแล้วอาย นี่สิ เขาจะลือ
ช่างซื่อบื้อ เขาแย่งหมด อดตายมลึง
เป็นงี้ทุกที ห้าห้าห้าห้า
หน้าส่วนตัว
900
