16 ธันวาคม 2555 21:31 น.
บุญพร้อม
จะนั่งเลื่อน เกวียนกัน กระนั้นหรือ
ให้เขาลือ เล่าอ้าง ช่างน่าขัน
จากกรุงเทพ เชียงใหม่ ก็หลายวัน
กว่าถึงนั่น ก็เกือบแก่ ชะแรกาย
คิดจะย้อน กลับไป ใช้อย่างเก่า
ให้สาวเจ้า โจงกระเบน เห็นไม่ง่าย
ให้เคี้ยวหมาก โฉมยง คงกลุ้มตาย
จะหาชาย โลกไหน ใครเขามอง
ยุคสมัย มันเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน
ขืนนั่งเกวียน ขี่ควาย อายเจ้าของ
แขกผรั่ง ว่านี่หรือ พื้นดินทอง
เห็นแต่จ้อง กลับที่เก่า ให้เศร้าใจ
คิดยังไง ก็ได้ ใครจะว่า
ขอแต่อย่า ย้อนกลับ ยากรับได้
มีแต่เขา ก้าวหน้า หาทางไป
คิดยังไง จึงพาลี้ หนีความจริง
12 ธันวาคม 2555 14:15 น.
บุญพร้อม
สถานการณ์ยากยั้ง ใจคน
ด้วยหลายหลากคละปน แผกบ้าง
คิดเห็นต่าง จำนน ย่อหยุด เถิดพ่อ
ใช่คิดแต่ จะล้าง ต่างล้วน เป็นไท
กติกามีอยู่นั้น ควรมอง
มิใช่คิดยึดครอง บ่นบ้า
มัวเมามิไตร่ตรอง ผลส่ง วิบัตินา
พาประเทศอ่อนล้า ยากก้าว เดินไกล
เขียนมาก็ใคร่ร้อง เชิงเรียน
ด้วยศักดิ์ของผู้เขียน ยังต่ำต้อย
หากเพราะห่วงจึงเพียร ประดิษฐ์
หาถ้อยคำมาอ้าง ฝากไว้ ให้ตรอง
10 ธันวาคม 2555 07:41 น.
บุญพร้อม
คุณทะเล คงสนิท ชิดกับฟ้า
ขอถามว่า ยามใด ฟ้าใสสวย
วานตอบหน่อย ทะเลจ๋า อย่างงงวย
โปรดจงช่วย ขยายความ ตามเป็นจริง
ทะเลตอบ นี่ลุง ช่างยุ่งนัก
ฟ้าน่ารัก เพียงไหน ใครสุงสิง
น้ำพบฟ้า แค่ฝัน มันไม่จริง
นั่นคือสิ่ง ลวงตา ว่ากันไป
ฟ้าคือฟ้า อยู่สูง ลุงก็เห็น
ทะเลเป็น ดังกระโถน เขาโยนใส่
สิ่งโสโครก หมักหมม ถมลงไป
ฟ้าคงไม่ หมายมอง จับจองตัว
น่าสงสาร คุณทะเล ต้องเหว่ว้า
บางครั้งบ้า คลื่นลม ถาถมทั่ว
คงผ่อนคลาย ความเครียด ที่เบียดตัว
จึงควรกลัว ทะเลบ้า อย่าฝ่าไป
9 ธันวาคม 2555 11:16 น.
บุญพร้อม
ครานั้นยักษ์ วัดแจ้ง ยังแรงร้อน
คิดต่อกร ยักษ์วัดโพธิ์ โอ่ว่าเก่ง
เหาะข้ามเจ้า พระยา ท้านักเลง
ขนพลเร่ง ต่อตี ที่ท่าเตียน
หมากมะพร้าว หักเป็นแปลง ด้วยแรงยักษ์
เดือดร้อนหนัก ชาวประชา พาปวดเศียร
ยักษ์สู้กัน หญ้าแพรก ก็แหลกเตียน
ผู้คนเอียน ทั่วไป ในพารา
เสียงก่นด่า มากมาย กระจายทั่ว
ยักษ์ยังมั่ว ฟัดกัน มันโมหา
ด้วยมีฤทธิ์ ไม่ตาย วายชีวา
หาใครมา ห้ามศึก อย่านึกมี
สู้กัน ไปมา จนล้าอ่อน
จำใจผ่อน ปากว่า ข้าไม่หนี
เวลารบ ไม่สาย อีกหลายปี
คราครั้งนี้ หยุดก่อน พักผ่อนกาย
ที่ท่าเตียน วันนี้ มีแต่ตึก
หากยักษ์คึก เมื่อไหร่ ได้เตียนหาย
อย่าหวังเลย ผูกอู่ อยู่สบาย
เพราะยักษ์ร้าย ยังไม่สิ้น แผ่นดินเรา
หน้าส่วนตัว
2160
