24 กรกฎาคม 2555 08:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อความโกรธครอบงำในสำนึก
เคยรู้สึกปล่อยวางกลับกร่างเขลา
จากรับรู้ตนตัวมิมัวเมา
พลันเงื้อมเงามิจฉาก็มาครอง
คราเห็นต่างแนวคิดว่าผิดแผก
ใจเคยแยก ร้อน-เย็น ออกเป็นสอง
กลับคละเคล้ารวมกลุ่มลงสุมกอง
ไยมิลอง..ครวญใคร่อย่างใจเย็น
ทุกสิ่งที่แตกต่างในทางคิด
อย่าว่าผิดโดยรวมทุกความเห็น
โปรดตรองตรึกตรรกหลากประเด็น
ว่าต้องการให้เห็น..เป็นเช่นไร
หากอัตตาแห่งตนนั้นล้นขอบ
สร้างเขตครอบมิสนว่าคนไหน-
ที่เห็นต่างคือแตก..ต้องแยกไกล
นี่หรือใจ?? ที่เห็นความเป็นจริง
อย่าให้โกรธแอบอำในสำนึก
จนผลึกความเขลานั้นเข้าสิง
สลัดคราบมายาอย่าประวิง
จักเห็นสิ่งงามทั่ว..ทั้งหัวใจ
รักโกรธหลงโปรดคิดสักนิดหนึ่ง
แลควรพึง..ควรหาค่าอันไหน??
ใช่ต่างจิตแล้วคิดเป็นฟืนไฟ
ผลาญเผาไหม้คุณค่า..ราคาตน๚ะ๛
19 กรกฎาคม 2555 16:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ทะมึนเทาเงาหม่นครองหนห้วง
ก่อนโรยร่วงหยาดสายจากปลายหน
ลมกรรโชกโยกไผ่เอนไหวตน
กลางสายฝนถั่งโถมประโลมไพร
เส้นสายฟ้าวาบวับแล้วดับหาย
ก่อนจักกลายเสียงลั่นสนั่นไหว
เฉกดวงขวัญสั่นรัวทั้งหัวใจ
ที่แกว่งไกวด้วยรักที่หักราน
หม่นทั่วทิศเถินทางกลางพรรษา
ในอุราเกินร่ำถ้อยคำขาน
ยิ่งฝนหลั่งรินร่วงทุกช่วงวาร
ทรมาน..ชอกช้ำอยู่ลำพัง
จากรักมั่น..สัญญาตราบฟ้าสิ้น
แม้แผ่นดินเลือนลบลงกลบฝัง
จะมั่นหมายแอบอิงมิชิงชัง
กลับพ่ายพังยับลงเป็นผงคลี
เฉกสุมาลย์รานงามไปตามช่วง
แม้ฝนร่วงรดริน..ก็สิ้นสี
เมื่อความรักร้างไรคนใยดี
กี่ขวบปีผันผ่าน..ก็รานงาม
มีเพียงสายฝนฉ่ำที่ร่ำสาย
ความเดียวดายคอยย้ำตั้งคำถาม
จักผ่านพ้นหม่นมัวกี่ชั่วยาม
ฤๅจักล่ามเงื่อนมั่นพันธนา
มิมีคำตอบวางรายทางเถิน
ที่ย่างเดินดั้นด้นเฝ้าค้นหา
ท่ามหยาดหยดน้ำฝนปนน้ำตา
เกินรู้สารู้สึกรำลึกใด??
เส้นสายฟ้าวาบวับแล้วดับหาย
ก่อนจักกลายเสียงลั่นสนั่นไหว
เฉกความเจ็บปวดช้ำที่งำใจ
ยังก้องในทรวงนั้นนิรันดร๚ะ๛
14 กรกฎาคม 2555 16:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ปล่อยความเหงาเข้างำในสำนึก
ปล่อยรู้สึกหมองตรมเข้าข่มเหง
ปล่อยความเศร้าโศกศัลย์เข้าบรรเลง
ปล่อยบทเพลงความหลังให้กังวาน
จ่อมจมเสียให้พอกับท้อแท้
รับพ่ายแพ้จองจำร้างคำขาน
ว่ายเวิ้งธารปวดร้าวให้ยาวนาน
ปล่อยช่วงกาลขื่นเข็ญเข้าเข่นทรวง
เก็บความรักความหวังลงฝังกลบ
ป้ายปาดลบเรื่อรุ้งท่ามคุ้งสรวง
เมินสูรย์จันทร์ธารดาวที่พราวดวง
ทิ้งคาบช่วงงดงามไปตามใจ
จักตายไหม?? หากก้าวแม้นร้าวจิต
ถึงหลงทิศเถื่อนเถินจักเดินไหม??
หอบสำนึกทุกอย่างเดินทางไป
เพื่อจะได้เรียนรู้และสู้ทน
ปล่อยความเหงาแอบอำในสำนึก
แม้นรู้สึกรุนแรงทุกแห่งหน
ปล่อยความช้ำย้ำตอกย้อนยอกมน
เข้าท่วมท้นหัวใจเสียให้พอ๚ะ๛
8 กรกฎาคม 2555 14:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
คิดเขียนกลอนอัศจรรย์อันล้ำลึก
เซ็กส์เสื่อมสึกหรือไร?ขอไถ่ถาม
หรือเจนจัดอรรถรสเลิศบทกาม?
อย่าเพียงพล่ามคำหรูอยากดูเชิง
................อัลมิตรา...................
๏ แม่นงรามถามไถ่เหมือนไล่ย่ำ
ชายกำยำเจ้าชู้จนดูเหลิง
แกล้งอ่อนหัดหมดท่าไม่ร่าเริง
หมกเม็ดเชิงเสือสิงห์..อายลิงจัง
อยากให้สอนบทอัศจรรย์พิลั่นพิลึก
ฤๅรู้สึกผิดหวังคราวครั้งหลัง
จึ่งมิกล้าสอนคิดและปิดบัง
ฤๅกลัวพลั้งเผลอจิตสนิทกาย
อันกาพย์โคลงแลฉันท์นั้นหวั่นนัก
เฉกปฎักทิ่มอยู่มิรู้หาย
มิท้ารบทุกทางตราบวางวาย
แต่ที่หมายขอจดบทอัศจรรย์
**เซ็กส์เสื่อมสึกหรือไร?ขอไถ่ถาม**
ตอบคนงาม..อย่าวิตกนกเขาขัน-
จู๊กกรู๊เสียงดังทั่วแต่หัววัน
อย่าได้หวั่นเลยว่าหลับคาคอน
**หรือเจนจัดอรรถรสเลิศบทกาม**
อันคำถามข้อนี้ศรีสมร
มิอาจตอบหน้าไมค์ใส่ในกลอน
เดี๋ยวล่อนจ้อนอุดจาดเกินคาดเดา
หมดมุกเขียนอ้อนสาวแม้คราวป้า
ยิ่งวัยทีนยิ่งกว่าเสาะหาเหา
นกขนร่วง ลิงขนหล่นบ่นเบาเบา
ด้วยย่างเข้า วัยคะนองทั้งสองคน๚ะ๛
5 กรกฎาคม 2555 13:58 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ จักเขียนกลอนอ้อนสาวก็คราวหลาน
ยามเขียนหวานมดตอมรายล้อมทั่ว
มีคนแหน็บเจ้าชู้ดูน่ากลัว
เลยเจียมตัวมิกล้าท้าประจัญ
คราเขียนเศร้าเหงาจิดเพราะพิษรัก
คล้ายอกหักท่ามโลกอันโศกศัลย์
มีคนแซวแนวกลอนอ้อนรำพัน
กลกลอนนั้นขุดบ่อไว้ล่อปลา
กลอนการเมืองเรื่องยุ่งมิมุ่งเขียน
หวั่นพวกเกรียนป้ายปาดวาดมิจฉา
สร้างพวกพ้องแบ่งพงศ์แยกหงส์กา
คนระอาเลิกผ่านเยือนบ้านกลอน
บทอัศจรรย์เนื้อกลอนมานอนคิด
อยากลิขิตการณ์กล..ไร้คนสอน
ใครสามารถสอนหมดทุกบทตอน
จักขอวอนขอจดบทอัศจรรย์
จักเขียนกลอนอ้อนสาวก็คราวหลาน
รักสุดกาลเทียมฟ้าก็น่าขัน
เขียนกลอนเศร้าก็ประจำบทรำพัน
แล้วจักหันเขียนงาน..กลการณ์ใด??๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1187
