๏ รอนแรม ๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ ป่าเหนือยังพร่างพรมด้วยลมหนาว
คืนน้ำค้างหยาดพราวราวน้ำฝน
โสมไขแสงแต่งช่วงสรวงเบื้องบน
เกลื่อนดาวหม่นวาววิบอยู่ลิบไกล

เพลงราตรีเสียงแว่วช่างแผ่วหวาน
กล่อมดวงมานคนจรที่อ่อนไหว
รอนแรมทางท่ามเขาลำเนาไพร
เสาะแสวงสิ่งใด?ฤๅใครกัน

ฟ้าอีกฝั่งยังไกลจากไพรกว้าง
การเดินทางขื่นทุกข์ฤๅสุขสันต์
มิมีคำตอบวางแต่ปางบรรพ์
ตราบล่วงวันก้าวข้ามไปตามทาง

คาบราตรียาวนานยามกาลหนาว
ผินมองดาวดวงเดิมเริ่มลับห่าง
ค่ำคืนนี้เปลี่ยวเหงาท่ามดาวจาง
ปนอ้างว้างกลางเถื่อนคราเดือนจร

หลับท่ามแดนพงไพรไล้น้ำค้าง
กายใจวางแนบนิ่งหว่างสิงขร
เดินทางผ่านหมื่นลี้สีทันดร
ขอพักนอนก่อนพรุ่งเข้าปรุงวาร

ทางข้างหน้ายังยาวให้ก้าวข้าม
ขวางขวากหนามมากนักรอหักหาญ
ตราบปราณอยู่คู่กายท่ามสายกาล
ในดวงมานฤๅท้อต่อชะตา

ป่าเหนือยังพร่างพรมด้วยลมหนาว
รางแสงดาววาวหม่นเกินค้นหา
โสมเคลื่อนคล้อยลอยต่ำคล้ายร่ำลา
คาบทิวาส่องเถิน...ให้เดินทาง ๚ะ๛