23 สิงหาคม 2553 18:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ท่ามหลับไหลยาวนานยามกาลเคลื่อน
เธอจักพบดาวเดือนเป็นเพื่อนไหม??
เธออบอุ่น-อ้างว้าง-เป็นอย่างไร??
ยืนท่ามไพรเขตเขาฤๅเนาเมือง??
เธอจักฝันถึงใครสิ่งไหนบ้าง
แสงจันทร์จางหรืองามอร่ามเหลือง
เธอโบยบินท่ามคุ้งที่รุ่งเรือง
อีกปลดเปลื้องโลก(โรค)ร้ายไปหรือยัง??
ท่ามความเงียบมืดมนมีคนอยู่
คอยเฝ้าดูตัวเธอด้วยความหวัง
เสียงกระซิบเรียกคืนเกินหมื่นครั้ง
เพื่อจักรั้งเธออยู่ดูโลกจริง
เธอ..จักตื่นคืนกลับ-หรือหลับไหล
จักมีใครกำหนดหมดทุกสิ่ง
ฤๅเพียงบุญ-มาก-น้อย-คอยประวิง
ให้เธอนิ่ง - ฤๅฟื้นท่ามคืนกราย๚ะ๛
16 สิงหาคม 2553 12:57 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ สายฝนยังกางม่านท่ามลานหล้า
แม้นทิวาขับคาบขึ้นทาบสรวง
แต่คงยังไร้สูรย์จำรูญดวง
ไขแสงล่วงทอทาบลงอาบไพร
ขุนเขาดูหม่นเศร้าท่ามเงาฝน
เมฆเบื้องบนลอยลู่ห่มภูใหญ่
ดั่งกลัวแสงสุริยาจักคลาไคล
ต้องพงไพรคลายม่านวสันต์เลือน
ก็คงเพียงช่วงหนึ่งซึ่งตรึงขอบ
ม่านฝนครอบเมืองแมนแลแดนเถื่อน
ยามราตรีร้างพราวของดาวเดือน
อุษาเลื่อนช่วงสางของกลางวัน
คราฟ้าฝนสิ้นสายลงกรายภพ
แสงทองสบพงไพรไม่แปรผัน
สิ้นทิวา - ราตรีเริ่มคลี่จันทร์
ยังตรงมั่นเฉกเช่นเคยเป็นมา
แต่มีหนึ่งซึ่งยังกักขังอยู่
แม้นสางตรู่เยือนย่ำพลบค่ำหา-
ลับพ้นจากหล่มธารกาลเวลา
เศร้ายังคาเคียงชิดนิจนิรันดร์
แม้นม่านฝนพ้นผ่านไปนานแล้ว
ก็ไร้แววคลายทุกข์สบสุขสันต์
ฤๅเพรงกรรมล้อมรุมเข้ากุมกัน
ให้สบวันสบคืนความขื่นใจ
หากเช่นนั้นจำยอมแลน้อมรับ
เคียงคู่กับพันธนามิปราศัย
เถิดรัดตรึงขึงขอบรายรอบไป
ห่มห้อมใจมืดบอดตลอดกาล ๚ะ๛
1 สิงหาคม 2553 12:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อสิ้นเยื่อขาดใยหมดใจจาก-
รักเคยฝากฝังทรวงมิห่วงหา
รอยอาลัยกลายแล้วในแววตา
คำสัญญาเลือนหายดั่งสายลม
ธรรมดาเรื่องรักพบ - พรากจาก
ทำใจยากบางคืนช่วงขื่นขม
ทุกวารวันห้อมล้อมด้วยตรอมตรม
โศกระทมเคียงข้างมิร้างลา
จำรับผลแห่งรักแม้นหนักอึ้ง
ปานประหนึ่งสวมแอกแบกภูผา
เฝ้ารอคอยผ่านผันพันธนา
แม้นรู้ว่ายาวนานสักปานใด
เมื่อสิ้นแล้วดวงมานเคยหวานชื่น
ก็โปรดคืนเถิดหนอขอได้ไหม
ขอพื้นที่ตนตัวและหัวใจ
ที่มอบไว้ให้เธอเสมอมา ๚ะ๛