29 มกราคม 2552 09:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ตะวันคล้อยลอยต่ำยามค่ำหมอง
แววดาวครองราตรีที่เหน็บหนาว
นับแต่นี้คืนมืดที่ยืดยาว
จักผันก้าวล่วงผ่านกับวารวัน
หลากเรื่องราวเรียงร้อยเกินถ้อยร่ำ
หลากลำนำถักทอสานก่อฝัน
หลายเวลาโศกเศร้าท่ามเงาจันทร์
คงผ่านผันเลือนหายกับสายลม
ในคำนึงคงยังเหนี่ยวรั้งไว้
แม้นสุดใจกล้ำกลืนความขื่นขม
ไย??มีพบแล้วพรากมากระทม
แสนตรอมตรมหม่นหมองน้ำนองตา
ด้วยมิอาจหน่วงเหนี่ยวแม้นเสี้ยวส่วน
ทุกสิ่งล้วนลับลอยให้คอยหา
มีเพียงหวังสายธารกาลเวลา
จักหวนมายามอรุณที่คุ้นเคย
ตะวันคล้อยลอยต่ำยามค่ำหมอง
แววตามองจันทราดูชาเฉย
ล้านความคำพจน์พากย์ที่อยากเปรย
สุดเอื้อนเอ่ยอ้างคำ...จึ่งจำนน ๚ะ๛
9 มกราคม 2552 12:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฝันเจ้างามตามใฝ่ในเดียงสา
ไร้มารยาปรุงแต่งเสแสร้งฝัน
ช่างงดงามโดดเด่นเช่นตาวัน
ฉายแสงอันสว่างแจ้งด้วยแรงตน
ฝันอยากเป็นนกน้อยคอยผกผิน
กางปีกบินทั่วฟ้าเวหาหน
ฝันอยากเป็นปลาน้อยลอยสายชล
แหวกว่ายบนลำธารสำราญใจ
ฝันอยากเป็นรุ้งงามยามหลังฝน
ที่โค้งมนกอดฟ้านภาใส
ฝันอยากเป็นดาราบนฟ้าไกล
วับแวมในราตรีที่เนิ่นนาน
ฝันเจ้างามสดใสไร้เสแสร้ง
ฝันด้วยแรงปรารถนามหาศาล
ไร้เดียงสางดงามไปตามกาล
ก่อนจักผ่านเยาว์วัยให้จินตนา๚ะ๛