30 กันยายน 2551 01:05 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ถ้อยรำพันรันทดกำสรดโศก
คล้ายดั่งโลกโหดร้ายทำลายหวัง
ปริ่มสิ้นแล้วชีวินต้องภินท์พัง
ทุกข์ประดังซัดสาดพิฆาตใจ
ฤๅ รันทดหมดหวังทุกอย่างแล้ว
ดุจดั่งแก้วแตกยับเกินนับไหว
จึ่งรำพันพจน์พากย์หลากความใน
กลั่นออกไปจนหมดความจดจำ
หยดน้ำตาเจ้ารินแทบสิ้นสาย
ด้วยมลายศรัทธาค่าเคยล้ำ
แท้เพียงหลอกตอกใจให้ระกำ
สุดท้ายช้ำข่มขื่นสะอื้นตรม
ในภาษาปรากฏคล้ายหมดหวัง
ไร้พลังจักฝืนความขื่นขม
อยากหยุดสิ้นหายใจ...จึ่งวายระทม
ช่างมิสม...กับตัวตนคนทระนง
หนึ่งความห่วงอาจห่างเหมือนอย่างเริ่ม
แต่คงเดิมห่วงใยมิไหลหลง
คำสัญญาต่อกันยังมั่นคง
อย่าพะวงว่าจักหายดุจสายลม
เธอเจ็บร้อย..ฉันเจ็บล้าน...เกินขานกล่าว
เธอหมื่นร้าว..ฉันโกฏิแสนแน่นขื่นขม
หากแลกหนึ่งสุขน้อย...กับ..ร้อยระทม
ฉันขอตรม..เพื่อเธอสุข...ทุกโมงยาม๚ะ๛
29 กันยายน 2551 09:47 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ สงบบ้างเถิดใจในไหวหวั่น
ลืมวารวันอิดโรยมิโหยหา
ลืมภาพฝันทั้งปวงที่ลวงตา
ลืมเวลาอ่อนแออย่าแพ้มัน
เมื่อความรักความหวังมาพลั้งพลาด
จนมิอาจหลุดโลกความโศกศัลย์
ปล่อยเรื่องราวผันผ่านกับวารวัน
เผื่อจาบัลย์เลือนหายกับสายกาล
มิมีใคร ผิด - ถูก อย่าผูกเรื่อง
มันเปล่าเปลืองวาจามากล่าวขาน
ต่างคนต่างเหตุผลจนร้าวราน
เกินจักสานสัมพันธ์ให้มั่นคง
สงบบ้างเถิดใจอย่าไหวหวั่น
ปล่อยคืนวันล่องไปอย่าไหลหลง
เมื่อรักนี้เกินรั้งให้ดำรง
ขอจบลงอย่างสงบมิทบทวน๚ะ๛
๏ สายวสันต์อันฉ่ำชื้น..............วสันต์
รินพร่างพรมห่มขวัญ................ค่ำเช้า
สายกาลผ่านคืนวัน....................ลับผ่าน
คงแต่ความโศกเศร้า..................เอ่อล้นทรวงใน๚
๏ สายวสันต์ยังฉ่ำชื้น.................วสันต์
พรมพร่างหว่างคืนวัน.................ค่ำเช้า
น้ำตาแห่งโศกศัลย์.....................ไหลเอ่อ
คงแต่ความตรมเศร้า..................ชั่วฟ้าดินสลาย๚ะ๛
20 กันยายน 2551 12:05 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อสำนึกแห่งใจไม่รอบคอบ
จึงโกยกอบอัตตามาก่อสาน
ยึดเหตุผล " ตัวกู " อยู่ชั่วนาน
ช่างดักดานดึงดันอย่างมั่นใจ
ปิดทวารมิรับสดับโสต
ยิ่งพาลโกรธเกี้ยวกราดตวาดใส่
หากมีคนท้วงติงในสิ่งใด
ยกเหตุผลตนใหญ่ว่าใครปวง
หนอนผีเสื้อดักดานกับวารผัน
กี่เพ็ญจันทร์แรมดับลับล่องล่วง
จวบครบวัฏสลัดพรากจากคราบกลวง
กางปีกงามรับดวงแห่งตาวัน
เมื่อสำนึกแห่งใจไม่รอบคอบ
เพียรเขียนกรอบอัตตามาสร้างสรรค์
อีกกี่นานสูรย์ลับดับเพ็ญจันทร์
จึงจักหันเห็นทางสว่างเดิน ๚ะ๛
13 กันยายน 2551 13:15 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ วาวแววดุจดั่งแก้ว........................จินดา
ยามซึ่งสุริยา....................................ส่องต้อง
วูบวับก่อนลับตา..............................เลือนจาก
หายลับเกินร่ำร้อง............................กู่ให้ขวัญคืน๚
๏ บอบบางเป็นอย่างนี้......................ฤๅขวัญ
เร้นซ่อนคราวารวัน..........................เยี่ยมหล้า
คราคืนค่ำยามจันทร์.........................ลอยเด่น
พลันหยดรินจากฟ้า...........................สู่ห้วงแดนดิน๚
๏ เหมันต์ลมอ่อนพลิ้ว........................พัดไกว
มีหนึ่งคนแดนไกล............................ห่วงเจ้า
เพียรสานก่อทอใย.............................พันผูก
ทุกวันวารค่ำเช้า................................มาดหมั้นพันธนา๚
๏ ฝากรักลอยผ่านฟ้า.........................หาขวัญ
แสนหมื่นคำจำนรรจ์.........................กล่าวอ้าง
มิเทียมหนึ่งผูกพัน............................เสมออยู่-สถิตใจ
ตราบจบกาลล่มร้าง............................บ่สิ้นเสน่หา๚ะ๛
6 กันยายน 2551 11:43 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หลากเรื่องราวคละเคล้า...................ชีวา
ดุจดั่งพรางมายา................................ดักแร้ว
สุขสันต์ใฝ่เพลินหา............................กกกอด
ยามจ่อมทุกข์มิแคล้ว.........................เอ่ยอ้างชะตาฯ
๏ มากมายหลายหมู่ล้อม.....................กายตน
เสริมแต่งแข่งริษยาจน.......................เร่าร้อน
บ้างเบียดบีฑาคน................................ลับร่วง
หลากความสลับซับซ้อน.......... ............มนุษย์นี้ปนเปฯ
๏ ขอจรลาจากแล้ว..............................บินไกล
บทบาทอีกความนัย.............................ซ่อนซ้อน
หลากเรื่องปลดปลงไป.........................จากจิต
ล่องล่วงจักมิย้อน.................................เกลือกกลั้วมายาฯ
๏ โดดเดี่ยวในไพรกว้าง.....................เดียวดาย
ไร้เล่ห์เพทุบาย........... .......................สุขล้น
คราคืนค่ำเอนกาย...............................พักผ่อน
ยามรุ่งมุ่งบินพ้น...................................สู่ห้วงฟ้าไกล๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1366
