16 มิถุนายน 2551 22:12 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เขาคงลืมเถื่อนถิ่นหมดสิ้นแล้ว
จึ่งไร้แววห่วงใยมาไถ่ถาม
สุขฤๅเศร้าเพียงใดมิไต่ความ
ทุกโมงยามร้อน - เย็นเป็นเช่นไร?
ฤๅเพราะห่างเกินห่วงของช่วงฝัน
พอคืนวันเคลื่อนคล้อยพลอยหวั่นไหว
จากห่วงหาอาทรทุกตอนไป
กลับจางใจจางจากมิอยากเจอ
หากหมดเยื่อขาดใยรักไม่เหลือ
ฝันไม่เอื้อเติมหวังใช่พลั้งเผลอ
ความทรงจำครานั้น " ฉันรักเธอ "
คงละเมอเพ้อพร่ำเพียงคำลวง
คงลืมเลือนเถื่อนถิ่นหมดสิ้นแล้ว
จึ่งไร้แววปรารถนามาห่วงหวง
บอกหัวใจลืมให้หมดปดทั้งปวง
เราเหนี่ยวหน่วง-เขาแหนงหน่าย..มิคล้ายกัน๚ะ๛