29 มกราคม 2550 13:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฉันบินล่องท่องโลกใบโศกเศร้า
ใต้เงื้อมเงาภูผาและป่าฝน
ผ่านวันคืนชื่น-ทุกข์รุกกมล
บ้างอดทน-บางแพ้พ่ายท่ามสายกาล
คมเวลาบาดเกี่ยวทุกเสี้ยวส่วน
บาดแผลล้วนมากรอยคอยประสาน
หลากเรื่องราวพานพบประสบการณ์
จากวันวานสู่วันพรุ่งยังมุ่งบิน
แม้นจุดหมายปลายทางที่วางไว้
คือขอบฟ้าแสนไกลหมายถวิล
ก่อนร่างซบจบปราณผสานดิน
ก็มิสิ้นพยายามบินตามวัน
ฉันบินล่องท่องโลกใบโศกเศร้า
ท่ามเงื้อมเงาภูผาและป่าฝัน
ท่ามเวิ้งหวังกลางฟ้าท้าสูรย์-จันทร์
ยังคงมั่นมิยอมแพ้กระแสกาล๚ะ๛
19 มกราคม 2550 03:32 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ น้ำค้างพรมลมแผ่วดอกแก้วหอม
ราตรีล้อมภูดอยหมอกลอยต่ำ
หนาวลมเหนือเมื่อคราอุราช้ำ
ถูกจองจำด้วยอาวรณ์มิคลอนคลาย
นานเนิ่นนานจองจับความสับสน
เศร้าเวียนวนรอบข้างมิห่างหาย
แม้นราตรีลี้ลาทิวากราย
มิวางวายเปลื้องปลดรันทดทรวง
ตราบน้องย่างเยือนเหย้าเศร้าจึ่งถอน
คลายอาวรณ์โศกหมองพลันล่องล่วง
เจ้าดุจเดือนยามเพ็ญโดดเด่นดวง
สาดส่องสรวงเมืองแมนถึงแดนไพร
สูญสิ้นแล้วเศร้าทุกข์เคยรุกจิต
ฟื้นชีวิตคืนกลับจากหลับไหล
ยิ่งยินถ้อยนวลน้อง"คนของใจ"
อกพี่ไซร้เกษมศรีแสนปรีดา
น้ำค้างพรมลมแผ่วดอกแก้วหอม
ราตรีล้อมพิศวาสปรารถนา
ผินดาวเดือนลับหายมิชายตา
คล้ายอิจฉาหนุ่มสาวคราวเคียงกัน๚ะ๛
8 มกราคม 2550 12:08 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เถิดมาฟังเรื่องราวอันเก่าก่อน
จักหวนย้อนเวลาเมื่อคราหลัง
คราวอาดูรสูญสิ้นจนภินท์พัง
โศกประดังซัดสาดแทบขาดใจ
จึงปิดกั้นกักตัวด้วยกลัวฝัน
ก่อกำแพงป้องกันความหวั่นไหว
ปล่อยเรื่องราวผันผ่านวันวารไป
ทนบ้าใบ้ใจบอดตลอดกาล
แม้นศกเปลี่ยนโมงยามหมุนตามวัฏ
ยังผูกมัดความขลาดมิอาจหาญ-
เผชิญหน้ากล้าก้าวจากร้าวราน
ปิดตำนานทระนงลงหลุมดำ
เหมือนนิยายน้ำเน่าเล่ามิจบ
รักเพื่อพบพลัดพรากวิบากซ้ำ
ขอลบเลือนล้างรอยมิคอยจำ
ตราบล่วงล้ำแนบชิดจิตกาธาร๚ะ๛