3 กรกฎาคม 2549 03:53 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยินสายน้ำไหลเลาะเซาะแก่งหิน
หวนถวิลถึงจันทร์แสนหวั่นไหว
ยิ่งลมโชยโบยพัดสะบัดไกว
ห้วงฤทัยพรั่นพรึงคำนึงนาง
คืนวารก่อนพักพิงอิงซบพี่
พร่ำวจีหวานซึ้งถึงรุ่งสาง
ท่ามแสงจันทร์นวลขาวหมอกเบาบาง
หลอมสองร่างละลายเป็นกายเดียว
จันทร์หลบลี้หนีหายคล้ายขวยเขิน
สายลมหยุดมิหยอกเอินเมินแลเหลียว
บทเพลงไพรหยุดสำเนียงเสียงกราวเกรียว
เหลือเพียงเสี้ยวความเงียบเข้าเทียบคืน
ยินสายน้ำไหลเลาะเซาะแก่งหิน
หวนถวิลสวาทหวานสราญรื่น
อันอุ่นไฟไอเอื้อจากเชื้อฟืน
ฤๅเทียมโอบอุ่นชื่นคืนจูบจันทร์๚ะ๛