13 ตุลาคม 2549 14:34 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ท่ามสายธารเนืองนองที่ล่องไหล
และหัวใจเสมือนลางเลือนฝัน
พันราตรีอับเฉาใต้เงาจันทร์
จิตโศกศัลย์นำถ้อยร่ายร้อยเรียง
บนความชัง-ความเกลียด-ถูกเหยียบย่ำ
ขอขับช้ำร้าวรานกังวานเสียง
ณ ภูผาเป็นทำนองเศร้าคล้องเคียง
แมกไม้เยี่ยงกำสรดสลดเพลง
แผ่วพลิ้วพัดพระพายมิวายพรั่น
ข้าฯ สูญขวัญหมองหม่นคนข่มเหง
แว่วหวีดหวิวพฤกษ์ไพรคล้ายบรรเลง
แสนวังเวงวูบไหวหัวใจตน
ท่ามสายธารเนืองนองที่ล่องไหล
ข้าฯ ยากไร้อ่อนล้ากว่าทุกหน
ปราศที่พึ่งพักใจให้ทุรน
อ้างว้างจนความเศร้าเข้าครอบงำ ๚ะ๛
4 ตุลาคม 2549 17:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฝากบทกลอนกล่อมไกวหัวใจเจ้า
ยามความเหงารุกล้ำตอกย้ำฝัน
คราโศกหมองจองจับนานนับวัน
ร้อยจำนรรค์เพื่อผันผ่อนตะกอนใจ
ฝากบทเพลงโอบเอื้อปันเผื่อหวัง
จุดพลังแกร่งกล้าวันฟ้าใส
อันหมอกเมฆเฉกร่างจักร้างไกล
ความสดใสสวยสดแสนงดงาม
ฝากความรักภักดิ์ยิ่งมิ่งสมร
ทุกบทตอนหัวใจเฝ้าไถ่ถาม
ความห่วงอาทรมิคลอนตาม-
กระแสยามที่ผันผ่านกาลเวลา
ฝากหัวใจดวงนี้ให้ที่รัก
จงประจักษ์แจ้งถึงคำนึงหา
แม้นอยู่ไกลเกินมองด้วยสองตา
จงรู้ว่าคนห่วงใยใช่ไกลกัน๚ะ๛
3 ตุลาคม 2549 16:35 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ พายุโหมซัดสาดเกรี้ยวกราดคลั่ง
โถมประดังถ้วนทั่วหัวระแหง
ปีศาจร้ายร่ายรำอวดสำแดง
ช่างผาดแผลงระรานเที่ยวพาลคน
โอ้ ..ขุนเขายืนสง่าอย่างกล้าแกร่ง
ลมกรรโชกสะบัดแรงแฝงห่าฝน
ยืนสถิตมิเคลื่อนเหมือนเตือนตน
ไม่สับสนต่อลมร้ายทำลายตัว
ขอเจ้าเป็นเช่นภูเคียงคู่หล้า
ยืนหยัดท้ากระจ่างใจไม่สลัว
ลมพายุแม้นรุมโรมโถมน่ากลัว
รับรู้ทั่วแต่มิหวั่นนึกพรั่นใด
โอ้ภูผาจอมปฐพีที่ข้ารัก
เจ้าตระหนักว่าลมร้ายร้ายแค่ไหน
เจ้าจึงปล่อยลมคล้อยลอยผ่านไป
สงวนใจมิตอบโต้โมโหลม๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1500
