30 กันยายน 2548 11:10 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ อย่ากังวลหวั่นไหวจนใจเศร้า
ยามเมื่อเราอยู่ระหว่างเส้นทางฝัน
แม้จุดหมายแตกต่างเหมือนห่างกัน
แยกเธอฉันแสนไกลลิบลับตา
ศรัทธารักครั้งก่อนตอนร่วมสร้าง
ไม่ทิ้งขว้างความรักยังรักษา
มิเคยเลือนหายลับกับเวลา
ขอเธออย่าระแวงจนแคลงใจ
อย่าถามไถ่ใครผิดอย่าคิดมาก
ยามพลัดพรากก็แค่บทกำหนดใหม่
ความเจ็บปวดสับสนของคนไกล
รับรู้ได้ว่ายากนักลำบากครอง
อย่ากังวลหัวใจให้หมองเศร้า
เรามีเรายามจากอาจหม่นหมอง
จงเข้มแข็งสร้างฝันอันเรืองรอง
แม้เราต้องจากลาน้ำตาริน๚ะ๛
28 กันยายน 2548 10:05 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เพียงความห่างกางกั้นสัมพันธ์รัก
แม้พิศพักตร์แค่ภาพถ่ายในคืนเหงา
แต่สองใจหลอมร่างสร้างฝันเรา
จะแนบเนาดั่งก่อนตอนฝนลา
เพราะหนทางแสนไกลเหมือนใครกั้น
บางทีหวั่นหัวใจโหยไห้หา
จากวันนั้นจวบวันนี้ที่ผ่านมา
ยังซาบซึ้งอุรามิลืมเลือน
สัมผัสรักมิคลายหายจากจิต
ยังแนบชิดตรึงใจหาใดเหมือน
ภวังค์ฝันหวานล้ำเฝ้าย้ำเตือน
อย่าแชเชือนสัมพันธ์ขอมั่นคง
ไร้พันธะสัญญานำมามอบ
แต่คำตอบรับรู้ไว้มิใช่หลง
ตราบดินฟ้าตราบชีวินสิ้นปลดปลง
จะยืนยงรักมั่นนิรันดร์เอย๚ะ๛
27 กันยายน 2548 12:04 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ คราน้ำป่าไหลล้นท่วมท้นบ้าน
คงคาผลาญเอ่อนองสองตลิ่ง
ทั่วถิ่นฐานย่ำแย่เลียบแม่ปิง
กลบเวียงพิงค์จมไปในบาดาล
ธารน้ำใจไหลหลั่งยังน้องพี่
บังเกิดมีคุณค่ามหาศาล
หนึ่งเป็นสองทวีท้นล้นประมาณ
ได้พบพานมิตรแท้แม้ลำเค็ญ
แต่มีมารมารอขอสูบเลือด
ให้เราเดือดด้วยมันถมจ่มผู้เข็ญ
ช่างหยาบช้าสามานย์รานเช้าเย็น
มันแอบเร้นปล้นทรัพย์ผู้อับจน
ขอสาปแช่งให้ฉิบหายบรรลัยวอด
เป็นเปรตตลอดทุกภพประสบผล
ขอให้มีอันเป็นไปภัยผจญ
ยามชีพพ้นอเวจีมิรีรอ ๚ะ๛
26 กันยายน 2548 10:48 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ คนรันทดทดท้อด่าทอโลก
ว่าสร้างโศกสวมแอกให้แบกหาม
ขุดบ่อตรมหล่มหมองอีกคลองทราม
ก่อเกียรติกามล่อใจให้เมามัว
ตะล่อมจิตเกลือกกลั้วชั่วจริต
จมชีวิตจนหมองศรีมิโงหัว
หล่มราคะท่วมท้นทุกข์ล้นตัว
บาปพันพัวโทษโลกสร้างทางอบาย
โอ้มนุษย์นี้หนอข้าขอบอก
อย่ากลับกลอกหลอกตนคนทั้งหลาย
อันทางเดินโลกนี้มีมากมาย
ให้เจ้าหมายเลือกก้าวเอาตามใจ
อันสุขโศกข้านี้หรือกำหนด
ยามสลดทุกข์ทับรับไม่ไหว
ครั้งปรีด์เปรมเกษมสันต์หรรษ์หทัย
อยู่ที่ใครจงตรึกตรองลองคิดดู
อย่าลำพองอวดตนคนหน้าโง่
อย่าเบ่งโตศักดาน่าอดสู
เพราะเจ้าหลงอัตตาค่าของกู
อีกเชิดชูมายามากกเกย
ทางสายกลางวางไว้ไยไม่เห็น
พระธรรมเน้นอนัตตามาเฉลย
ลองพินิจคิดใหม่มิสายเลย
ก่อนจะเอ่ยด่าทอพ้อโลกา
หากโลกนี้ลำเอียงเยี่ยงมนุษย์
ความพิสุทธิ์ของพระตรัยคงไร้ค่า
ใช้สติยั้งคิดพิจารณา
จะรู้ว่าทางหลุดพ้นอยู่หนใด๚ะ๛
23 กันยายน 2548 11:41 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ บางอารมณ์ข่มใจให้นึกท้อ
บางครั้งรอแม้ไกลในจุดหมาย
บางครั้งต้องฝืนตนทุรนทุราย
บางครั้งอยากเลือนหายสลายกายา
ฤ หวังนี้หลอกเราให้เฝ้าไขว่
ฤ หวังนี้ปลอบใจคลายโหยหา
ฤ หวังนี้แค่หลอนตอนลืมตา
ฤ หวังนี้เพียงมายานิทรารมณ์
อย่าอำพรางวางกลปนเล่ห์รัก
อย่าคิดดักแสร้งรื่นข่มขื่นขม
อย่าขุดบ่อล่อใจให้ใครตรม
อย่าเพาะบ่มโศกเศร้าเคียงเข้ากัน
คือความจริง..สิ่งนี้ที่รับรู้
คือความจริง..ที่เป็นอยู่เธอคู่ฉัน
คือความจริง..จากใจนัยสำคัญ
คือความจริง..เรารักกันฉันเข้าใจ๚ะ๛