31 พฤษภาคม 2548 11:33 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เมื่อความรักทักทายจากปลายฟ้า
ถึงแก้วตาจอมใจคนในฝัน
บินข้ามธารผ่านขุนเขาเงาตะวัน
ตามรอยจันทร์นำทางระหว่างเรา
อุ่นไอรักถักทอก่อเป็นผืน
ยามค่ำคืนห่มกายใจคลายเหงา
ความคิดถึงขึงเปลน้อยคอยนงเยาว์
จะไกวกล่อมขวัญเจ้าเข้านิทรา
เพลงความรักขับขานอาบลานฝัน
ท่ามกลางจันทร์มองเมียงเยี่ยงอิจฉา
จึงลับหายกรายเข้าเงาเมฆา
ปล่อยเราแนบแอบอุราอย่างเต็มใจ
เมื่อความรักทักทายจากปลายฟ้า
ขอแก้วตาจอมขวัญอย่าหวั่นไหว
เพียงมีเราเท่าที่เห็นความเป็นไป
ความห่วงใยที่เป็นเรา..เท่าที่มี
27 พฤษภาคม 2548 13:41 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
สาระพันปัญหามารุมเร้า
หลากเรื่องเข้าสุมทุมปานอุ้มหิน
ร้อยคำเหน็บเจ็บใจให้ได้ยิน
แทบล้มสิ้นชีวาจะวางวาย
ใจเคยนิ่งอ่อนไหวให้ได้เห็น
เคยเยือกเย็นสติล้าปัญญาหาย
แบกคอนเศร้าเข้ารัดมัดตรึงกาย
วนเวียนว่ายกระแสโศกวิโยคครวญ
ดั่งเพลิงกัลป์เผาผลาญแหลกราญซาก
ปานวิบากรอยกรรมย่ำคืนหวน
รุมกระหน่ำซ้ำซัดอัดเจียนจวน-
เสียขบวนเพราะบอบช้ำเกือบจำนน
มรสุมความทุกข์รุกล้ำจิต
คราสิ้นคิดปานคนบ้าน่าฉงน
ด้วยสติมิตั้งมั่นในกมล
เพราะเป็นคนที่หวั่นไหวไม่นิ่งพอ
26 พฤษภาคม 2548 10:23 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เป็นมนุษย์พูดจริงทุกสิ่งเถิด
จะประเสริฐต่อตนคนเกรงขาม
กายและใจผุดผ่องพร่องความทราม
วจีงามดั่งเกราะกันทุปัญญา
คนพูดพล่อยน้อยความคิดจริตชั่ว
ตั้งตนตัวรู้ซึ้งถึงปัญหา
พหูสูตรยกอ้างยังตำรา
อนิจจาแค่หางอึ่งเพียงครึ่งจุล
ยิ่งพูดเท็จส่อเสียดเหยียดหยามหมิ่น
ศักดิ์ศรีสิ้นเดรัจฉานคานคอนหนุน
หน้าพ่อพระละกิเลสเทศน์บาปบุญ
หลังน้ำขุ่นปากปราศรัยใจเชือดคอ
เป็นมนุษย์สุดล้ำเลิศประเสริฐยิ่ง
เรื่องเท็จจริงไตร่ตรองกลั่นกรองหนอ
ใช่ใส่ร้ายป้ายสีมิมีพอ
แค่เพียงขอทำลายให้อายคน
25 พฤษภาคม 2548 10:46 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ขอจงมั่นฟันฝ่าอุปสรรค
ถึงแม้นหนักเพียงใดอย่าได้ถอย
วันและคืนรักษาใจให้หายรอย
พึงอย่าปล่อยตนจ่อมจมหล่มน้ำตา
หลากเรื่องราวล้อมรุมไฟสุมขอน
เผาใจกายให้ร้าวรอนทุกข์คอนหา
แบกคำคนหล่นดิ่งห้วงบ่วงมายา
เพราะศรัทธาเคยสูงล้ำพลันต่ำดิน
จงดับไฟไหม้ทรวงตัดบ่วงเล่ห์
หลอมใจเทลงเบ้าแกร่งแห่งผาหิน
คำเย้ยหยันถางถากปากลมลิ้น
ฝังจมสิ้นธรณีมิปรีดา
จงก้าวข้ามอดีตร้ายที่กรายกล้ำ
สู่ลำนำฝันวันใหม่ที่ใฝ่หา
กำลังใจจากโค้งรุ้งมุ่งส่งมา
ถักทอรักเสน่หาไปชั่วกัลป์
19 พฤษภาคม 2548 22:15 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
บนเส้นทางคู่ขนานที่กั้นแบ่ง
คงไร้แห่งบรรจบพบจุดหมาย
ต่อดั้นด้นค้นทิศจิตวางวาย
ก็ดั่งคล้ายคว้าลมมาห่มใจ
จุดเริ่มต้นมิแตกต่างไร้ทางแยก
ไม่มีใครเข้ามาแทรกให้หวั่นไหว
สิ่งแปลกปลอมมิกรายกล้ำทำร้ายใคร
ต่างเดินไปด้วยศรัทธาค่าอนันต์
แล้วจุดหนึ่งทางฝันที่มั่นว่า-
จะเคียงคู่ทุกเวลามิเหหัน
เกิดรอยแยกแบ่งใจกายจากกัน
ความรักพลันขนานคู่ดูดังเงา
มิบรรจบพบพานตำนานฝัน
จากเธอฉันกั้นแบ่งด้วยแรงเขา
เกิดเส้นคู่อยู่ระหว่างกลางสองเรา
ขีดเส้นตัดวัดมุมเข้าไร้เค้าโครง