31 มกราคม 2548 15:24 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
บนเส้นทาง สายฝัน ของวันใหม่
แม้นก้าวไป ลำพัง อย่างเปลี่ยวเหงา
ความทรงจำ ครั้งก่อน ดั่งหลอนเรา
ใจจึงเศร้า ยากกลบ ให้ลบลืม
ทนสะอื้น ฝืนไว้ ในส่วนลึก
ซ่อนผลึก ความระทม ที่ขมขื่น
แล้วทะยาน อีกหน ทนกล้ำกลืน
กางปีกฝืน โบยบิน ยังถิ่นนภา
ลบรอยร้าว เก็บเอา เข้าลิ้นชัก
ลบเลือนรัก สลายห่วง บ่วงสิเนหา
ลบสัมพันธ์ ความทรงจำ เจ็บช้ำมา
ลบเวลา ลบฝัน อันเปลี่ยวดาย
ขอท้าบิน อีกครั้ง ยังหมื่นลี้
โหมเรี่ยวแรง อีกที ที่มั่นหมาย
สุดฟากฟ้า ไกลแสน แม้นชีพวาย
ขอบินจน เฮือกสุดท้าย ให้โลกลือ
24 มกราคม 2548 14:36 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เข้าใจดีในเรื่องราวของเราสอง
ที่เคยปองร่วมสร้างหนทางฝัน
มอบความรักมากให้ในคืนวัน
กันและกันคือหนึ่งซึ่งสายใจ
ด้วยเหตุแห่งคืนวันที่ผันผ่าน
รักเคยหวานสองเราเฝ้าฝันใฝ่
กลับสูญเสียเพราะเธอนั้นพลันแยกไป
สุขที่ได้มือที่สามหยามยื้อครอง
และตอนนี้ฉากสุดท้ายก็ใกล้จบ
คือการลบเรื่องราวของเราสอง
ต่างคนต่างเลือกฝันตามครรลอง
ไม่ย้อนมองหวนมาให้อาลัย
ขออวยพรให้พบประสบสุข
ไร้ความทุกข์กั้นกลางทางสดใส
เป็นที่รักของเขาทั้งกายใจ
และอย่าให้ความเหงาเข้าซ้ำรอย
ส่วนตัวฉันยังคงอยู่ตรงนี้
ในถิ่นที่มีฝันอันเหงาหงอย
เก็บความรักพักเศร้าแล้วเฝ้าคอย
วันที่ลอยหลุดบ่วงจากห้วงรัก
20 มกราคม 2548 16:39 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
คืนวันเพ็ญ จันทร์สว่าง กลางแมนสรวง
ดาวล้านดวง กระพริบใส ในเวหน
คีตโสต แห่งราตรี ดั่งมีมนต์
บันดาลดล มนุษย์พลัน ให้หันมอง
คนมีรัก สมหวัง ดั่งฝันไว้
มองฟ้าไกล จันทร์สวย ด้วยมิหมอง
พร่ำวอนขอ พรไป สมใจปอง
ขอเราครอง รักมั่น ตราบจันทร์เนาว์
คนจมทุกข์ แบกเศร้า ในเงาโลก
จันทร์ลับโศก ด้วยแสง แห่งความเหงา
เพียงลำพัง ข้างกาย ไร้แม้เงา
คู่เคยเฝ้า ชมเดือน เหมือนก่อนมา
ดวงเดียวกัน จันทร์เจ้า เฝ้าส่องสาด
พร้อมเสกวาด พรใด ให้เสาะหา
รักหรือเศร้า เหงา-สุข ทุกเวลา
อยู่ที่มนต์จันทรา คราเยือนใจ
18 มกราคม 2548 13:29 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
กระแสโศก โอบล้อม จนตรอมเศร้า
ทุกข์รุมเร้า ฝังแน่น ดุจแก่นผา
ยังทนเวียน ว่ายผ่าน วันเวลา
ตะกายหา ฝั่งฝัน อันมืดมน
ดุจลำพัง โดดเดี่ยว ธารเชี่ยวโกรก
ท่วมท้นโศก เผชิญทุกข์ ทั่วทุกหน
คลื่นความช้ำ ยังกระหน่ำ ย่ำเกินทน
หลากหลายหน หวั่นไหว ใจระอา
โอ้จันทร์โศก บนฟ้า ยังล้าแสง
ใครหนอช่วย จันทร์แปลง แรงเจิดจ้า
ขอชี้นำ ความไสว ในดวงตา
เพื่อเสาะหา เกาะแก่ง แหล่งยึดกาย
สายธารโศก ยังไหล ไม่ยอมหยุด
เหมือนยื้อยุด ให้ล่ม จมลับหาย
ต้องทนแหวก แหกคลื่น ฝืนอันตราย
กลัวชีพวาย โดยไร้ฝั่ง ฝังร่างตน
11 มกราคม 2548 16:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
รู้ตัวดี ในรัก ที่มอบให้
ทุ่มทั้งใจ เพื่อเธอ เสมอมั่น
แม้หนทาง ครองคู่ ดูไกลกัน
ไม่เคยหัน- เหกลับ หรือลับลา
ก็เพราะรัก รักมาก อยากจะบอก
ไม่ลวงหลอก ในเล่ห์ เสน่หา
มีเพียงใจ ถอดวาง ข้างแก้วตา
รอเธอมา หยิบไป ได้ชื่นชม
หากเธอคิด ว่าฉัน ยังไม่ดี
ทั้งศักดิ์ศรี ก็น้อย ด้อยเหมาะสม
อยู่กันไป คงได้ แต่ตรอมตรม
และก็จม ความข่มขื่น สะอื้นทรวง
ยอมให้เดิน จากไป ไม่เหนี่ยวรั้ง
มิยับยั้ง กักขัง ด้วยความหวง
ให้เสาะหา ตามใจ ในดี-ลวง
คิดจะควง ใครใคร ตามใจเธอ
หากวันไหน เห็นจริง สิ่งอยากได้
คือหัวใจ ซื่อตรง คงเสมอ
ก็กลับมา เติมฝัน ที่อยากเจอ
ยังเสนอ จากใจฉัน มั่นรักจริง