14 พฤษภาคม 2557 15:07 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ร่ำเขียนงานผ่านกลอนอักษรศิลป์
หวังแผ่นดินจดจำหลากคำขาน
ทั้งโคลงฉันท์มั่นหมายบรรยายกานท์
ที่บอกผ่านลายสลักอักษรา
เพียงความฝันลมแล้งที่แกล้งปลอบ
แม้นสุดขอบมวลเธียรอย่าเพียรหา
ด้วยยังด้อยมิติหลากวิชา
งามภาษาหาเด่นเป็นวรรคทอง
เป็นกวี..ซีอิ๊ว..ตามทิวทุ่ง
มิหมายมุ่งมั่นเอาเป็นเจ้าของ-
เกียรติยศรายรุมมาสุมกอง
ฤๅลำพองอวดกล้าเป็นอาจารย์
เป็นกวี..ซีอิ๊ว..หน้านิ่วเขียน
แอบร่ำเรียนกลกลอนอันอ่อนหวาน
ของบรรดาคนครูผู้เชี่ยวชาญ
แทรกซึมผ่านกระโหลกหนาปัญญาเบา
อันกวี..ซีไรท์ ไกลเกินกู่
จึงขออยู่อย่างเจียมมิเทียมเขา
รังสรรค์งานตามคิดลิขิตเรา
อย่าลอกเอางานท่านพึงหมั่นตรอง๚ะ๛
14 พฤษภาคม 2557 16:17 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ระหว่างวันเคลื่อนคล้อยอย่างอ้อยอิ่ง
บนโลกจริงสุข-ทุกข์ปลอบปลุกฝัน
บ้างดั้นด้นย่ำย่างระหว่างวัน
บ้างนิ่งหยุดรอจันทร์ขึ้นผันวน
ความอาทรต่อกันคล้ายวันคล้อย
ที่แสงค่อยเลือนรางระหว่างหน
แล้วมืดดับลับฝากจากสกล
เหลือเงาหม่นเงามืดที่ยืดยาว-
เข้าครองคลุมกุมห้วงทุกช่วงคาบ-
ราตรีอาบหัวใจให้เหน็บหนาว
ท่ามวารคืนฟ้าแกล้งเร้นแสงดาว
ยิ่งรวดร้าว เย็นเยียบเกินเปรียบเปรย
ยังรักกันบ้างไหม?? ถามในฝัน
ด้วยช่วงวันความจริงดูนิ่งเฉย
เหมือนหัวใจปล่อยปะและละเลย
สิ่งที่เคยอาทรดูรอนลง
คิดถึงกันบ้างไหม?? อยากไถ่ถาม
ฤๅนิยาม "รัก" ยุยเป็นผุยผง
จึงเฉยชาต่อกันมิมั่นคง
ลืมจำนงจำนรรจ์สะบั้นใย
ระหว่างวันเคลื่อนคล้อยดูอ้อยอิ่ง
ในโลกจริงเจ็บช้ำเกินคำไข
แล้วในฝันจักถามหาความใด??
ปล่อยวางให้...เลือนหายกับปลายวัน๚ะ๛
20 กุมภาพันธ์ 2557 14:06 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หนาวอำลาช่วงคาบเคยทาบเถื่อน
หมอกขาวเลือนลับหายสุดปลายสรวง
ท่ามคืนเปลี่ยวเงียบงันเดือนผันดวง
คล้อยต่ำล่วงลาฟากลับจากไกล
คืนเหน็บหนาวยาวนานถึงกาลกลับ
น้ำค้างลับรานหยดหยาดสดใส
เคยแต้มแต่งละอองทั่วท้องไพร
อาบหัวใจไล้แก้มคนแรมทาง
เหลือเพียงร่องรอยร่างเคยวางรูป
ที่พรมจูบยอดหญ้าก่อนฟ้าสาง
คราดวงวันสาดต้องก็พร่องจาง
ระเหยห่างคืนหนเลือนพ้นวาร
หลากพจน์ถ้อยร้อยพันคืนวันหนาว
แสนเรื่องราวเก็บงำมิร่ำขาน
สุขหรือทุกข์กุมกำเป็นตำนาน
ให้พ้นผ่านดั่งหนาวพรากราวพง
จักเก็บกำคำถามนิยามรัก
จนปรักซากยุ่ยเป็นผุยผง
อีกหอมหวานชื่นล้ำเคยดำรง
ปล่อยซุกพงซ่อนภูเร้นคู่ไพร
เพียงร่อยรอยเบาบางเคยวางรูป
เฉกรอยจูบบางบางน้ำค้างใส
ที่วางหยาดหยดนิ่งแต้มกิ่งใบ
แล้วลับไกลทิ้งรอยให้คอยลืม๚ะ๛
19 ตุลาคม 2556 08:09 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏บ้านหลังน้อยมากมายหลายมิ่งมิตร
ร่วมลิขิตกลกลอนอักษรศิลป์
บทประพันธ์กรองกลั่นคั้นจากจินต์
มิให้สิ้นวรรณกรรมล้ำค่าไทย
แม้เวลาเปลี่ยนผันจากวันก่อน
บางช่วงตอนลับล่มจมสมัย
กี่คนครูล่วงลับดับแสงไป
แต่หาไร้ผู้สืบสานงานกวี
มาลมิ่งมิตรมากมายในบ้านน้อย
ที่ยังคอยแต่งเติมเพิ่มแสงสี
ทั้งโคลงกลอนกาพย์ฉันท์บรรดามี
ด้วยสิ่งที่ร้อยใจไร้มารยา
แม้นมิใช่บรมครูผู้ล้ำเลิศ
แต่ก็เกิดจากจินต์ถวิลหา
แม้นยังด้อยความหมายในอักษรา
แค่คุณค่าคือใจใฝ่เขียนงาน
ขอขอบคุณบ้านกลอนไทยจากใจนี้
สิบสี่ปีหยัดยืนและสืบสาน
วรรณกรรมสิหายกับสายกาล
จงยืนหยัดยาวนาน..ตราบนิรันดร์๚ะ๛
**ข้าพข้อยก็ยังเม้นท์ไม่ได้..คุณปีกฟ้าช่วยเปลี่ยนเมลล์ของข้าพข้อย เป็น payap2510@gmail.com ด้วยขอรับในฐานข้อมูลเดิม(อยากจะเม้นท์ในกลอน วันที่รอคอย แต่เม้นท์ไม่ได้555)
16 ตุลาคม 2556 14:34 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ใดใดในเนตล้วน.....รุงรัง จริงเฮย
แอดมั่วแอดกันจัง.......ม่วนแท้
มากมายเพื่อนที่ยัง......คบอยู่
แปลกเพื่อนใครกันแว้...แอดได้แอดดี๚
๏ เกมส์กลแอดส่งให้....พัลวัล
ตรูบล๊อกแทบมิทัน.....แม่เจ้า
ขายของทั่วเฟสมัน....แสนเบื่อ
เปิดผ่อเจอแต่เช้า.......พอกหน้าทานม๚
๏โฆษณาเยี่ยมแท้.......สรรพคุณ
ตึงเต่งเสริมสมดุลย์....คัพไซ้ด์
ขาวเนียนบ่มีพรุน.....ทุกส่วน กายแฮ
ยายย่าเห็นอยากได้.....สั่งซื้อกันตรึม๚
๏ ถามไถ่สักหนึ่งน้อย....พองาม
ตรูใคร่รับแอดตาม.........ฤไม่
โดนบล๊อคอย่าลุกลาม...แอดมั่ว มานา
เดวพ่อเสกบิดไส้.........ตับม้ามแตกตาย๚ะ๛
***ปล.โคลงชุดนี้ใช้คำบางคำที่ไม่มีอยู่ในปั๊กกะตืนโปรดใช้จานในการชม
และจน ณ บัดนาว ข้าพข้อยก็ยังเม้นท์ไม่ได้...