12 เมษายน 2548 10:20 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ชะรอยเพรงกรรมก่อทอประสาน
สร้างวิมานแห่งฝันปานสุขสม
เรือนแก้วรักเปล่งประกายน่าภิรมย์
สุดท้ายล่มดั่งลมผ่านพริ้วรานกาย
วาดเรือนรักสวยล้ำเลิศด้วยรัก
หวังเพียงพักคู่สองครองใจหมาย
ปราสาทดินล่มสิ้นวิมานทราย
ยังเหลือลายทิ้งรอยก่อนเคยมี
วิมานลมลอยคว้างกลางเวหา
สักกี่ครารูปเห็นเป็นสักขี
เวิ้งว่างเปล่าร้างเงาของฤดี
อีกวจีไร้สิ้นไม่ยินยล
ชะรอยเพรงบุญน้อยพลอยให้ช้ำ
ต้องเก็บงำเศร้าโศกแทบทุกหน
มิมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดจะดาลดล
เสกกมลได้ขับขานวิมานลม
11 เมษายน 2548 09:56 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ดั่งโดนสาปด้วยมนต์ดำชอกช้ำจิต
ถูกลิขิตเพราะกฏกรรมนำทางฝัน
พระพรหมแกล้งขีดเส้นแบ่งเขตกัน
สวรรค์นั้นปิดตายไม่กรายมอง
กี่คราครั้งสร้างใยถักสายรัก
กี่คราครั้งอกหักจมปลักหมอง
กี่คราครั้งวาดหวังอย่างเรืองรอง
สุดท้ายครองความว่างเปล่ากลางอ่าวตรม
วาสนาเรื่องรักอาภัพยิ่ง
ถ้วนทุกสิ่งเพียรหมายให้สุขสม
แต่กระแสสายธารความระทม
อีกสายลมลวงเศร้าก็เข้าครอง
สวรรค์ปิดทางผ่านรูดม่านกั้น
คืนและวันเคียงใกล้ฤทัยสอง
ทั้งความฝันหวังไว้ใคร่สมปอง
เพียงความหมองสะพรั่งบานกลางลานใจ
5 เมษายน 2548 10:59 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เพียงคนไกลที่หมายแอบอิงฝัน
เพียงคนไกลที่รอวันรักสุขสม
เพียงคนไกลที่หวั่นไหวในอารมณ์
เพียงคนไกลที่ระทมขื่นขมคอย
ล้านเรื่องราวมาสุมล้อมรุมจิต
ล้านเรื่องราวในชีวิตจิตจึงหงอย
ล้านเรื่องราวที่ขีดไว้ดั่งไร้รอย
ล้านเรื่องราวเฝ้าคอยด้วยน้อยใจ
หรือเพียงเหงารุมเร้าเข้าคอนหาม
หรือเพียงเหงาคุกคามทุกข์ลามใส่
หรือเพียงเหงาเพราะรู้อยู่ภายใน
หรือเพียงเหงาเพราะใครด้วยไกลกัน
ขอเพียงรักมั่นไว้ใจคงอยู่
ขอเพียงรักเราทั้งคู่ไม่เหหัน
ขอเพียงรักหยัดยืนทุกคืนวัน
ขอเพียงรักเพียงฝันอัลมิตรา
ยังคงคอยกลอยใจไม่แปรเปลี่ยน
ยังคงคอยมิเคยเพี้ยนความห่วงหา
ยังคงคอยเพราะรักมั่นทุกวันเวลา
ยังคงคอยถึงแม้ว่าไร้ค่าคอย
31 มีนาคม 2548 11:25 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เพราะหัวใจเคยแตกยับนับไม่ไหว
รักลาไกลลับล่วงจากห้วงฝัน
ความทรงจำก่อนเก่ายังเฝ้ากัน
สายสัมพันธ์ครั้งใหม่ให้ระแวง
เพียงอยากให้เปิดใจอีกสักครา
มิได้มาด้วยเล่ห์กลปนแอบแฝง
ถ้อยอักษรกลอนรักที่แสดง
เขียนด้วยแรงสิเน่หาแม่หน้ามล
แม้นไม่หวานปานน้ำผึ้งเพียงหนึ่งหยด
แต่หาลดความความจริงใจในสักหน
เพียรออดอ้อนวอนขอรักอีกสักคน
อย่าตัดตนเพราะลมลวงที่ล่วงมา
ฝังรอยช้ำครั้งเก่าเข้ากรุเก็บ
ลบความเจ็บหนก่อนไม่ห่อนหา
ปล่อยเรื่องเศร้าให้เลือนหายในเวลา
กักน้ำตาแห่งความทุกข์ซุกกับกาล
แล้วก้าวย่างทางฝันของวันใหม่
ด้วยแรงใจที่แกร่งกล้าท้าความหาญ
ยังมีคนคอยห่วงใยไปอีกนาน
และพร้อมสานก่อสร้างหนทางรัก
29 มีนาคม 2548 15:29 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ลานลออรอนางอย่างหงอยเหงา
แลดอกเศร้ายามช่อล้อลมไหว
ดอกรักเอยเคยเบ่งบานกลางลานใจ
บัดนี้ไยอับเฉาใต้เงาจันทร์
เสียงไผ่ลู่ดีดสีดนตรีป่า
กล่อมภูผาโอบล้อมดั่งกล่อมฝัน
ไพรบรรเลงเพลงพ้อรอทุกวัน
เธอคนนั้นรู้หรือไม่ในทำนอง
คงลืมลานลออรักเคยพักอยู่
ยามไกลคู่เคียงใจให้หม่นหมอง
หรือหลงฟ้าเมืองกรุงเฟื่องฟุ้งมอง
ทิ้งหัวใจพี่ฟ้องร้องรำพัน
ยังเฝ้ารอพนอนางอย่างวันเก่า
แม้นขุนเขาคือกำแพงที่แบ่งฝัน
หากลืมเลือนรักจางห่างสัมพันธ์
คงสุดกลั้นเมื่อพบพานลานลออ