26 พฤษภาคม 2548 10:23 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เป็นมนุษย์พูดจริงทุกสิ่งเถิด
จะประเสริฐต่อตนคนเกรงขาม
กายและใจผุดผ่องพร่องความทราม
วจีงามดั่งเกราะกันทุปัญญา
คนพูดพล่อยน้อยความคิดจริตชั่ว
ตั้งตนตัวรู้ซึ้งถึงปัญหา
พหูสูตรยกอ้างยังตำรา
อนิจจาแค่หางอึ่งเพียงครึ่งจุล
ยิ่งพูดเท็จส่อเสียดเหยียดหยามหมิ่น
ศักดิ์ศรีสิ้นเดรัจฉานคานคอนหนุน
หน้าพ่อพระละกิเลสเทศน์บาปบุญ
หลังน้ำขุ่นปากปราศรัยใจเชือดคอ
เป็นมนุษย์สุดล้ำเลิศประเสริฐยิ่ง
เรื่องเท็จจริงไตร่ตรองกลั่นกรองหนอ
ใช่ใส่ร้ายป้ายสีมิมีพอ
แค่เพียงขอทำลายให้อายคน
25 พฤษภาคม 2548 10:46 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ขอจงมั่นฟันฝ่าอุปสรรค
ถึงแม้นหนักเพียงใดอย่าได้ถอย
วันและคืนรักษาใจให้หายรอย
พึงอย่าปล่อยตนจ่อมจมหล่มน้ำตา
หลากเรื่องราวล้อมรุมไฟสุมขอน
เผาใจกายให้ร้าวรอนทุกข์คอนหา
แบกคำคนหล่นดิ่งห้วงบ่วงมายา
เพราะศรัทธาเคยสูงล้ำพลันต่ำดิน
จงดับไฟไหม้ทรวงตัดบ่วงเล่ห์
หลอมใจเทลงเบ้าแกร่งแห่งผาหิน
คำเย้ยหยันถางถากปากลมลิ้น
ฝังจมสิ้นธรณีมิปรีดา
จงก้าวข้ามอดีตร้ายที่กรายกล้ำ
สู่ลำนำฝันวันใหม่ที่ใฝ่หา
กำลังใจจากโค้งรุ้งมุ่งส่งมา
ถักทอรักเสน่หาไปชั่วกัลป์
19 พฤษภาคม 2548 22:15 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
บนเส้นทางคู่ขนานที่กั้นแบ่ง
คงไร้แห่งบรรจบพบจุดหมาย
ต่อดั้นด้นค้นทิศจิตวางวาย
ก็ดั่งคล้ายคว้าลมมาห่มใจ
จุดเริ่มต้นมิแตกต่างไร้ทางแยก
ไม่มีใครเข้ามาแทรกให้หวั่นไหว
สิ่งแปลกปลอมมิกรายกล้ำทำร้ายใคร
ต่างเดินไปด้วยศรัทธาค่าอนันต์
แล้วจุดหนึ่งทางฝันที่มั่นว่า-
จะเคียงคู่ทุกเวลามิเหหัน
เกิดรอยแยกแบ่งใจกายจากกัน
ความรักพลันขนานคู่ดูดังเงา
มิบรรจบพบพานตำนานฝัน
จากเธอฉันกั้นแบ่งด้วยแรงเขา
เกิดเส้นคู่อยู่ระหว่างกลางสองเรา
ขีดเส้นตัดวัดมุมเข้าไร้เค้าโครง
18 พฤษภาคม 2548 11:00 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ฝากหัวใจไประยองกับผองเพื่อน
ฝากดูเดือนนับดาวพราวไสว
จากปลายฟ้าผ่านโค้งรุ้งมุ่งส่งไป
จะมีใครรับไว้หนอขอพึ่งพา
เจ๊..กอกกเจ้าบ้านว่างหรือไม่
ขอฝากใจดวงน้อยลอยมาหา
คนเมืองลิงเดินทางไกลในเวลา
จะเมตตาเพียงนิดคิดอย่างไร
อีกค้างคาวจากสุราษฏร์มาดชายมั่น
เดินผ่านวันแรมรอนกลัวอ่อนไหว
แก้วประเสริฐจากอาศรมยิ่งห่วงใย
กลัวฝากไปเก็บแต่ยามาลืมเรา
ไอ๊ซ์ดาโฮโอ้แม่นางว่างไหมหนอ
อยากพนอชมเดือนเป็นเพื่อเขา
กุ้งหนามแดงหากข้างกายไร้คนเนาว์
เชิญหยิบเอาไปใช้สอยจะคอยเคียง
ส่วนเรไรฝากไปให้ร่ำร้อง
ดังกึกก้องเพลงจันทร์สนั่นเสียง
ส่วนปู่ลิงกะตั้งมารินเรียง
แบล๊กคงเกลี้ยงมิถึงเราน่าเศร้าจริง
ฒ ผู้เฒ่าคงมิว่างดั่งเพื่อนเพื่อน
ยกจอกจันทน์เย้ยเดือนเหมือนผีสิง
หญิงไร้เงาเขามีคู่มาแอบอิง
เราเหมือนลิงวิ่งวุ่นลุ้นฝากใจ
พระจันทร์เศร้าหวั่นจิตมิหายเศร้า
แค่ชื่อเขาดูหม่นจนหวั่นไหว
ยิ่งศิษย์น้องนายเมากินเหล้าไว
ขืนฝากไปตกทะเลก่อนเห่จันทร์
ภูตะวันมีเพื่อนอยู่มิห่าง
คงมิว่างเจียดแบ่งบทเพลงฝัน
ทะเลใจให้สักนิดจิตผูกพัน
ด้วยตัวฉันอยากชมเดือนเป็นเพื่อนเธอ
แล้วขลุ่ยหลิบว่าไงฝากใจหน่อย
โปรดอย่าปล่อยคนไกลได้คอยเก้อ
ยายเพียงพลิ้วอยู่ไหนตาอยากเจอ
ฝากร้อยฝันมาเสนอให้เธอชม
คนสุดท้ายให้ลุ้นก่อนแรงล้า
อัลมิตราว่าไงยาใจผม..(555 ขอหัวเราะก่อน)
ขอฝากใจน้อยน้อยที่พลอยระทม
ด้วยอยากชมเดือนดาวกลางอ่าวไทย
ด้วยอยู่ไกลปลายฟ้ามามิถึง
แต่มีหนึ่งอาวรณ์อันอ่อนไหว
จึงเอื้อนเอ่ยฝากจิตมิตรกลอนไทย
ช่วยชมจันทร์ฝากใจในคืนเพ็ญ
17 พฤษภาคม 2548 11:09 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
...ดั่งนิยายรัก...แรกเริ่มถักทอประกาย
...ปานแสงจันทร์ฉาย...แจ่มจรัสกลางห้วงฟ้าราตรี
...คำมั่นสัญญา...มิร้างลา...หรือหน่ายหนี
...ตราบชั่วชีวี...ในฤดี...เพียงเราคู่กัน
...ขอบฟ้า...โค้งรุ้ง...กั้นแบ่งเราสอง...
...ยังช่วยกันประคับประคอง...ความรักและความฝัน
...เวลาผันผ่านเนิ่นนานวัน...ความสัมพันธ์เรายังคงยัง
...ดั่งนิยายรัก...ให้รู้จักความเศร้า...และหม่นหมอง
...ความฝันสองเรา...ที่คอยเฝ้าเคียงครอง
...มีคนหมายปอง...แบ่งความฝันไป
...เขาก้าวเข้ามา...ตัวเธอเองนั้นก็...หวั่นไหว
...สร้างทางแยก...แห่งหัวใจ
...โดยหลงลืมไป..และทิ้งฉันไว้ ณ ที่เดิม
...ดั่งนิยายรัก...ขาดตอน...
...บทละครแห่งความเจ็บช้ำ
...รอยเจ็บบากใจให้ได้...จดจำ
...รักเคยหวานฉ่ำ...พลันร้างลาไกล
...คงต้องอยู่อย่างเดียวดาย
...เขียนนิยายรักที่...ขาดหาย
...ให้จบอย่างอนาถใจ...หรือลาจากลับไปชั่วนิจนิรันดร์..
***วันนี้ขอเกเรเพื่อน ๆ ไม่เขียนกลอนแปดนะ แบบว่าเขียนไม่ออกอ่ะ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1274
