7 กรกฎาคม 2548 12:01 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เริ่มเพียงจุดดำบางบนทางฝัน
พอนานวันริ้วลายฉายโชนแสง
ถักทอร่างคละคลุมกุมสำแดง
คลื่นความแรงแห่งร้าวเข้าโถมใจ
ดั่งคาดหมายก่อนหน้าคราเริ่มต้น
เพียรสู้ทนเงียบงันมิหวั่นไหว
เฝ้าถนอมออมรักถักสายใย
แม้แสนไกลคงมั่นไม่ผันแปร
รักครั้งเก่าร้าวลึกรู้สึกเจ็บ
เพียรกดเก็บกักบ่มจมกระแส
พอกาลผันถูกสมานสานดูแล
ริ้วรอยแผลจางเลือนเหมือนไร้รอย
ลางสังหรณ์กลกรรมย้ำเตือนจิต
ลายลิขิตดังก่อนเข้าคอนสอย
เมื่อความฝันวันนี้ที่รอคอย
เหลือเสี้ยวน้อยเพียงซากบากผจญ
บาดแผลปริเลือดหลั่งดั่งสายน้ำ
ทรวงชอกช้ำรกรื้นชื้นฉ่ำฝน
หลากรินไหลท่วมขังยังกมล
ทะลักล้นนองเนตรสังเวชใจ
ฤ จะเจ็บซ้ำรอยเกินร้อยครั้ง
ฤ จะพลั้งพลาดซ้ำเกินจำไหว
ฤ จะเศร้ามิดกาลทุกวารไป
ฤ เพราะใคร..หรือเพราะคน...หรือกลกรรม
5 กรกฎาคม 2548 10:08 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
คราความรักครั้งก่อนต้องจรจาก
เหลือเพียงซากชอกช้ำย้ำรอยฝัน
เหตุแห่งการไว้ใจกันและกัน
แล้วก็พลันร้างล่มเพราะคมลวง
ชะล่าใจในคำย้ำว่ารัก
มิกั้นกักปล่อยเลยไม่เคยหวง
ด้วยเชื่อมั่นความจริงทุกสิ่งปวง
แต่พอล่วงผ่านวันกลับผันแปร
หรือเพราะกรรมนำทางวางกลไว้
กำหนดในทุกความตามกระแส
มิอาจฝืนรอยลิขิตขีดดวงแด
คำว่าแพ้จึงซ้ำใจใปชั่วกาล
มาวันนี้กลกรรมย้ำแน่นหนัก
ดูคล้ายรักสัมพันธ์อันแสนหวาน
เริ่มสั่นไหวโอนเอนเช่นวันวาน
ด้วยเหตุการณ์เธอปันใจ..ชายอื่นครอง..
1 กรกฎาคม 2548 11:46 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
อยากถามไถ่ถึงความยามหนหลัง
ใจเจ้ายังจำได้หรือเปล่าหนอ
จากนักรบนักรักภักดิ์พนอ
จึงใคร่ขอทวนคำย้ำสัญญา
จวบยามนี้ฤดีเจ้าใครเฝ้าฝัน
ทุกคืนวันกี่ชายใฝ่ปองหา
หวังพนอคลอเคล้าเจ้าแก้วตา
โปรดเผยมาทุกความตามเป็นจริง
เห็นบทกลอนบอกนัยอันหลายหลาก
ทั้งลำบากเศร้าหลอนเข้าคอนสิง
ซ้ำที่ซากบากใจให้ประวิง
จึงเงียบนิ่งดั่งกล่าวหรือเปล่าอัลฯ(มิตรา)
ตัวนกเดี่ยวเกี้ยวพามิล้าหวัง
ค่ำคืนยังห่วงใยไม่เหหัน
ส่งความรักข้ามฟ้าทุกคราวัน
ให้แจ่มจันทร์มิแปรแม้เนิ่นนาน
หากจะตอบไร้ใจดั่งคราวก่อน
ฉันขอวอนที่รักอย่าหักหาญ
ถ้อยประพันธ์บ่งบอกดอกรักบาน
อีกบางงานบางบทประชดใคร
เอ่ยลำนำข้ามฟ้ามาหาเจ้า
ขอให้เงาเลือนรางสว่างไสว
สร้างรังรักเราสองครองคู่ใจ
ตราบสิ้นไร้ดินฟ้าหาสิ้นกัน
**************************************
ใบเสร็จ
ขอจบกลอนตอบคำย้ำบินเดี่ยว
หากคิดเกี้ยวเพราะใจใคร่เสน่หา
ให้จดจำคำนี้ที่สัญญา
ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินมืสิ้นกัน ๚ะ๛
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem71316.html
30 มิถุนายน 2548 10:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
มองฝนพรำจากฟ้าเยือนหล้าโลก
ลมพัดโบกพริ้วพรมประโลมสาน
จากฟากฝั่งสุราลัยไกลสุดกาล
ลงอาบลานดินดอนดั่งก่อนมา
ห้วงความห่างดินฟ้าสูงเกินหยั่ง
สายฝนยังโน้มสองได้ปองหา
จากเบื้องบนยลล่างพร่างพราวตา
ทุกทิวาคืนค่ำย้ำสัมพันธ์
แต่ครั้งคราวฝนหลั่งสั่งลาฟ้า
เอ่ยอำลาดินไปให้โศกศัลย์
ช่วงความห่างเคยชิดสนิทกัน
ต้องผกผันกลับคืนสะอื้นครวญ
จากขอบรุ้งมุ่งสู่ใจคนในฝัน
ทุกคืนวันพร่ำเพ้อละเมอหวน
ความว่างเปล่าบนทางยังก่อกวน
ดั่งชี้ชวนให้ลาร้างจางจากจร
ปานไล่ล่าคว้าลมมาห่มปลอบ
เวิ้งว้างครอบรอบกายคล้ายหลอกหลอน
เอื้อมสัมผัสว่างเปล่าทุกคราวตอน
หรืออาทรและห่วงใยไร้รูปรอย
29 มิถุนายน 2548 12:12 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เพราะพวกมากยากสาวความยาวไส้
เล่ห์บ่มในฉ้อฉลกลโกงหลาย
ทั้งตีรวนชวนทะเลาะเกราะกันนาย
ลิ่วล้อหมายเทียบขุนนางกร่างเชิดคอ
อนาถแท้ปวงประชาตาสาตาสี
สู้อุตส่าห์เลือกคนดีเป็นสอสอ
หวังบ้านเมืองเจริญรุ่งมุ่งเฝ้ารอ
โอละพ่อดันกลายพันธุ์ขยัน(โกง)กิน
หมกเม็ดเงินของประชาน่าอดสู
นี่ของกูนั่นของแกแล่แบ่งสิน
ดั่งพวกเปรตเศษธรรมมิยลยิน
แม้นกรวดดินรับประทานบานตะไท
เพราะพวกมากลากล้อมอ้อมอุ้มโอบ
ความละโมบโกงกันสนั่นไหว
แม้นนายหัวว่าจะฟันจนบรรลัย
แต่ก็ไร้ใบเสร็จให้เด็ดคอ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
934
