8 สิงหาคม 2548 11:05 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยากข่มตาหลับได้ในคืนห่วง
ราตรีล่วงเดือนคล้อยลอยลับหาย
เพียงดวงดาวแต้มฟ้านภาพราย
ความเดียวดายกุมใจให้กังวล
เจ้ารอนแรมเดินทางอย่างโดดเดี่ยว
คงแสนปลี่ยวเดียวดายใจสับสน
ยามอ่อนล้าเศร้าทุกข์รุกกมล
มิมีคนคอยปลอบมอบกำลังใจ
แสนห่วงหาเกินเอ่ยเฉลยถ้อย
กี่สิบร้อยแก้วมณีสีสดใส
ขนมาวางก่อกองมองข้ามไป
หนึ่งฤทัยคิดเพียงนางห่างอันตราย
ยากข่มตาหลับได้ในคืนห่วง
ทิวาล่วงเยี่ยมฟ้าราตรีหาย
ยังร่ำหาอาวรณ์มิคลอนคลาย
ขอน้องนางถึงฝั่งหมายในเร็วพลัน๚ะ๛
4 สิงหาคม 2548 13:09 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เหมือนฟ้าแกล้งอำพรางวางกลฝัน
ดั่งสวรรค์หยอกเอินจนเพลินหลง
ถักทอรักสร้างหวังอย่างบรรจง
กลับปลิดปลงพรากไปไกลสุดตา
มิได้วอนขอฟ้าหาความรัก
ไยหาญหักดวงใจที่ใฝ่หา
มิท้าทายอวดเก่งเบ่งศักดา
ไยแกล้งข้าขมขื่นสะอื้นตรม
คงสะใจสาใจใช่ไหมฟ้า
เมื่อน้ำตาข้าหลั่งอย่างขื่นขม
พ่ายพิษรักอกร้าวเศร้าระทม
ไยมิล่มซ้ำมาช้าทำไม
เมื่อสิ้นฝันไร้หวังอย่างผู้แพ้
ก็แล้วแต่ดินฝังร่างวันไหน
ก่อนชีพสิ้นดิ้นดับลับล่มไป
อยากเห็นใจฟ้าสักทีคงสีดำ๚ะ๛
3 สิงหาคม 2548 16:07 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ มัจจุราชมาเตือนเยือนถึงถิ่น
อบอวลกลิ่นความตายมากรายกล้ำ
ลางสังหรณ์มรณาพาชี้นำ
คำบางคำเอ่ยปากคล้ายจากลา
ยังเหมือนเคยปากพร่ำย้ำพวกพ้อง
มวลพี่น้องมิตรภาพยากรักษา
จากวันนี้ต่อไปเราไกลตา
ขอเพียงอย่าลืมกันจงมั่นคง
รักษาตนพ้นภัยอันหลายหลาก
บันเทิงมากเพียงใดอย่าไหลหลง
อนิจจังทุกขังยังปลิดปลง
อนัตตายืนยงคงความนัย
มัจจุราชมาเตือนเยือนถึงถิ่น
ถึงคราสิ้นดับลาอายุขัย
เหลือเพียงความทรงจำย้ำอาลัย
ดีชั่วไซร้ปรากฏให้จดจาร๚ะ๛
2 สิงหาคม 2548 11:54 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยามหัวใจอ่อนล้าคราสิ้นหวัง
กายดุจดั่งเปลี้ยง่อยพลอยถาโถม
สารพันปัญหามาจู่โจม
เศร้ารุมโหมรุกไล่ให้จาบัลย์
ดูหนทางมืดมนเกินค้นทิศ
ห้วงชีวิตซึมเซาเคล้าโศกศัลย์
แม้นร่องรอยแสงทองสาดส่องวัน
แต่ใจนั้นกลับบอดใบ้ไม่ยินยล
อนาถนักรักนี้ที่ใฝ่หา
อนิจจาหัวใจพ่ายอีกหน
ดอกฟ้าสูงเกินปองมิมองตน
คราร่วงหล่นเจ็บหนักยากเยียวยา
ยามหัวใจอ่อนล้าคราสิ้นหวัง
ไร้พลังร้างคู่อยู่รักษา
ทนเดียวดายเก็บกดหยดน้ำตา
รอเวลากลืนกินตราบสิ้นลม๚ะ๛
1 สิงหาคม 2548 14:53 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อหันหลังละเจ็บที่เก็บกด
ลืมสิ้นหมดความเศร้าและร้าวฉาน
เพียงเศษใจเสี้ยวยับกับตำนาน
ปล่อยผันผ่านเลือนหายไม่กรายมอง
วันนี้หาญกล้าเดินเผชิญโลก
สุขหรือโศกมิหวั่นวันเราสอง
แม้นโค้งรุ้งแสนไกลใฝ่คว้าครอง
อีกจับจองจันทรามาเชยชม
พงขวากหนามถากถางสู่ทางฝัน
ทะเลกั้นเอาแรงใจทลายถม
รักถักทอก่อสะพานสู่ม่านพรหม
ไร้โศกตรมเกาะกุมรุมล้อมใจ
เมื่อแสงทองทักทายที่ปลายฟ้า
ด้วยศรัทธาต่อกันอย่าหวั่นไหว
ตราบชีพนี้สูญดับลับกาลไป
จงมั่นใจรักเรานั้นนิรันดร๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1236
