8 ธันวาคม 2548 09:50 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ หลากเรื่องราวซับซ้อนซ่อนปมเงื่อน
นัยความซุกคราบเปื้อนกลบเกลื่อนฝัง
เห็นโอ่อ้างวิถีตนให้คนฟัง
แท้เบื้องหลังเลอะเทอะตมเปรอะตัว
สารพัดสารเพเทกระจาด
วางผังวาดความเจริญทุกถ้วนทั่ว
เงินสะพัดอัดกองทุนหมุนกันนัว
คนเมามัวหลงผิดคิดว่าดี
สร้างกระแสพัฒนามหาศาล
แต่คนจนยังดักดานทุกย่านที่
รวยถ้วนหน้าคือลิ่วล้อบรรดามี
ส่วนตาสีกับยายสาเกี่ยวหญ้ากิน
วิสัยทัศน์เลิศล้ำย้ำสามารถ
ทั้งผูกขาดตลาดทุนหมุนทรัพย์สิน
ชอบเล่นแร่แปรธาตุเป็นอาจินต์
เพียรแปลงดินเป็นทุนหนุนกันเอง
อนิจจาคนจนผู้ทนยาก
ต้องลำบากยากไร้ใครข่มเหง
ทั้งเงินตราอิทธิพลปนนักเลง
งัดมาเบ่งเพื่อที่นาเพียงวาเดียว๚ะ๛
6 ธันวาคม 2548 12:50 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เจ้าหลงทางหรือไรหนอสายฝน
ถึงร่วงหล่นท่ามคืนอันเหน็บหนาว
ฟ้าที่เคยงามเด่นเห็นเดือนดาว
เจ้ากลับพราวเกลื่อนกลบลบแสงนวล
ฤๅน้อยเนื้อต่ำใจหลากหลายสิ่ง
ฤๅความจริงเจ็บลึกยามนึกหวน
ฤๅอัดอั้นดวงจิตคราคิดทวน
จึงคร่ำครวญโศกศัลย์เกินบรรยาย
หากน้ำตาไหลหลั่งล้างความเจ็บ
จงอย่าเก็บเถิดรินจนสิ้นสาย
เผื่อความเศร้าขื่นขมล่มละลาย
ล้างโศกหายเพื่ออยู่ดูโลกงาม
คงโอบปลอบเจ้าได้เพียงเท่านี้
เพราะฤดีข้านั้นก็หวั่นหวาม
มีบางเรื่องซับซ้อนดั่งซ่อนความ
ให้โศกลามเทียบไปคล้ายคล้ายกัน๚ะ๛
1 ธันวาคม 2548 09:22 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ญาณิศา.......
หญิงแกร่งกล้าจากแดนไทย
สบหวังดั่งตั้งใจ....
เหรียญทองนี้ไซร้ต้องจารึกไว้....ในแผ่นดิน.....
ญาณิศา......
หยาดน้ำตา...ที่หลั่งริน
เพราะหัวใจ...ที่ขาดวิ้น
ด้วยสูญสิ้น....บิดา...
ญาณิศา.....
ขอจงเข้มแข็ง......
ก้าวต่อไปด้วยแรงแห่งรักของบิดา
พรุ่งนี้ยังมีค่า....ให้เจ้าแก้วตาต่อสู้ต่อไป
ญาณิศา....
เถิด...ร้องไห้ให้หมดหัวใจ
เพราะน้ำตาที่ไหล....มันมาจากหัวใจและความรัก
***************************************************
อัลมิตรา
ค ล้ า ย วั น พ่ อ เ วี ย น ว น อี ก ห น ห นึ่ ง
แ ต่ เ ร า ซึ่ ง กำ พ ร้ า นั่ ง ห น้ า ห ม อ ง
แ ล ค น อื่ น ชื่ น สุ ข ทุ ก ค รั้ง ม อ ง
น้ำ ต า น อ ง เ มื่ อ เ ป รี ย บ เ ที ย บ กั บ ต น
พ่ อ เ ร า จ า ก ไ ป ไ ก ล ช่ า ง ไ ก ล แ ส น
ยั ง ดิ น แ ด น เ กิ น ต า ม ข้ า ม ทุ ก ห น
อ า จ จ ะ อ ยู่ ณ ส ว ร ร ค์ ชั้ น เ บื้ อ ง บ น
ก็ อั บ จ น เ กิ น ก ล่ า ว เ รื่ อ ง ร า ว ใ ด
ลู ก กำ พ ร้ า ค ร า นี้ ฤ ทั ย เ ศ ร้ า
ด้ ว ย ป ว ด ร้ า ว บ า ด เ จ็ บ เ กิ น เ ก็ บ ไ ห ว
อี ก สี่ วั น วั น พ่ อ ท้ อ เ ห ลื อ ใ จ
เ ร า จ ะ ทำ อ ย่ า ง ไ ร ใ ห้ พ่ อ คื น
เ ขี ย น ก ล อ น อื่ น แ ส น ง่ า ย ไ ม่ ลำ บ า ก
แ ต่ ค รั้ ง นี้ สุ ด ย า ก จั ก ต้ อ ง ฝื น
จำ เ ก็ บ ก ลั้ น อ า ร ม ณ์ ข่ ม เ ต็ ม ก ลื น
ส อ ง แ ก้ ม ชื้ น อ า ลั ย ใ น บิ ด า
28 พฤศจิกายน 2548 10:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยามรักร้างเลือนหายสลายแหลก
ความฝันแตกเสี้ยวยับเกินนับไหว
น้ำตารินอาบแก้มเศร้าแกมใจ
กล้ำกลืนในขมขื่นจำฝืนทน
สะอื้นอั้นกลั้นจิตพิษความรัก
ข่มเค้นหักหัวใจหลากหลายหน
เฝ้าปลดเปลื้องเศร้าหมองครองกมล
เพียรหยัดตนพ้นสาหัสที่กัดกิน
แม้นแข็งใจฝืนตนบนความล้า
แต่เจ็บนี้แกร่งกว่าดั่งผาหิน
เกินทลายสลายลับดับจากจินต์
เรี่ยวแรงสิ้นพ่ายแพ้แก่ชะตา
เถิดความช้ำโถมมาอย่าได้หยุด
เถิดความเจ็บเชิญยื้อยุดไม่ถือสา
เถิดความเศร้าซัดให้ล่มจมพสุธา
เถิดน้ำตาจงหลั่งรินตราบสิ้นลม๚ะ๛
25 พฤศจิกายน 2548 08:13 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ มิตรภาพแห่งหัวใจไม่เคยตาย
มิลับหายตามกาลหรือวารไหน
ยังคงฉายแสงงามทุกยามไป
ยังสดใสเจิดจรัสแจ่มชัดทรวง
บางคนมองความหมายมิตรไร้ค่า
จึงซ่อนซ้อนพรางมายาอันใหญ่หลวง
หวังบางสิ่งบนสัมพันธ์อันหลอกลวง
ปดทั้งปวงเพราะจริตที่บิดเบือน
หากต้องการมิตรภาพตราบฟ้าสิ้น
อย่าปล้อนปลิ้นเอาศรัทธามาเชือดเฉือน
ความจริงใจคือหนึ่งพึงย้ำเตือน
ก่อนร้างเพื่อนไร้มิตรเพราะคิดพาล
มิตรภาพแห่งหัวใจค่าใหญ่ยิ่ง
สร้างทุกสิ่งจากศรัทธามหาศาล
จักดำรงคงมั่นนิรันกาล
ตราบชั่วนานมิล่มลับหรือดับไป๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
1801
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
