21 สิงหาคม 2549 08:15 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ สารพันผันผ่อนมิวอนขอ
เพราะเคยท้อรันทดจนหมดหวัง
พิษแห่งรักหักจินต์จนภินพัง
จึ่งยับยั้งรั้งรอสานก่อใจ
ซ่อนตัวตนคนเขลาใต้เงาโลก
ยอมแบกโศกโศกาน้ำตาไหล
มิยินยลยินดีวจีใคร
ที่หมายปลอบมอบไว้ให้หายตรม
ไยวันนี้หัวใจคล้ายขบถ
มิจำจดบทเศร้าคราวขื่นขม
ยามความรักทักทายตามสายลม
ก็ร้างล่มจมเจ็บที่เหน็บทรวง
ฤๅหัวใจพ่ายแพ้แก่ความรัก
เกินห้ามหักมนต์แมนจากแดนสรวง
หากเช่นนั้นวันนี้ฤดีดวง
ลองห่วงหวงหารักอีกสักครา๚ะ๛
18 สิงหาคม 2549 00:21 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ช่างหยอดคำนักหนาแม่ตาหวาน
อ้างว่าคานลอยล่องเมียงมองหา
แกล้งลองใจใครกันหนออัลมิตรา
แล้วปักษาตัวนี้อยู่ที่ใด
เพียรออดอ้อนกลอนรักหวังภักดิ์เจ้า
ทุกค่ำเช้าซื่อตรงอย่าสงสัย
อีกห่วงหาอาทรทุกตอนไป
แล้วเจ้าไยมองข้ามในความจริง
ลองทบทวนหวนอ่านสาส์นปักษา
อักษราถักถ้อยร้อยรักยิ่ง
พี่หมายปองครองคู่อยู่แอบอิง
วอนน้องหญิงอย่าลองใจให้เหนื่อยเลย๚ะ๛
16 สิงหาคม 2549 08:56 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เมื่อปัญหาล้อมรุมเข้าหุ้มห่อ
จิตกายท้อรันทดจนอดสู
ความแหนงหน่ายไหลหลั่งจนพรั่งพรู
มิอยากรู้มิอยากยลบนความใด
เจตน์จำนงค์คลายคลอนอยากถอนถอด
ให้วายวอดมอดลงเกินคงไหว
เพราะถ้อยความเค้นคำดุจย่ำใจ
ตอกทรวงในปานลิ่มเข้าทิ่มแทง
น้องพี่...บนหนทางศรัทธาเจ้าล่าฝัน
จงฝ่าฟันขวากหนามด้วยกำแหง
แม้นอ่อนแอแพ้พ่ายใช่ไร้แรง
ขอเข้มแข็งฝืนสู้ดูอีกครา
น้องพี่...จงเป็นภูผาใหญ่ในผืนโลก
แม้นลมโบยฝนโบกกรรโชกหล้า
ยังทะนงคงมั่นท่ามวันเวลา
ขอศรัทธาเจ้านั้น..อย่าสั่นคลอน๚ะ๛
15 สิงหาคม 2549 12:29 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ยิ่งผ่านคืนผ่านวันที่ผันพ้น
ดั่งสายชลไหลเลยมิเคยหวน
ความทรงจำสวยงามยามทบทวน
ทุกสิ่งล้วนเกิดจากใจใช่มารยา
แม่ฟูมฟักเลี้ยงดูอุ้มชูลูก
แม่พันผูกปลูกรักเจ้านักหนา
แม่ถนอมกล่อมขวัญทุกวันเวลา
หวังแก้วตาเติบใหญ่ในโลกงาม
เจ้าเติบโตเข้มแข็งแม่แรงโรย
กาลโบกโบยสังขารเกินหาญหาม
ความชรามากรายหลายโมงยาม
เรี่ยวแรงล้าลุกลามตามวันคืน
หวังวันหนึ่งซึ่งแม่ที่แก่เฒ่า
ขอเพียงเจ้าประคองสองมือยื่น-
โอบอุ้มร่างอย่างคราวสอนเจ้ายืน
อีกยามคืนแม่ม้วยช่วยปิดตา๚ะ๛
9 สิงหาคม 2549 15:14 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เอื้อมแผ่นฟ้าวางลง ณ ตรงหน้า
จารจดคุณมารดาคราแรกเริ่ม
สายธารหมดมหรรณพสมทบเติม
ผืนดินเสริมเพียงใดก็ไม่พอ
หนึ่งอิ่มอุ่นจากใจแม่หมายมั่น
น้ำนมนั้นมิพร่องยามร้องขอ
หนึ่งอ้อมกอดแม่นี้มิมีรอ
โอบพนอเอื้อเฟื้อทุกเมื่อวาร
ลูกของแม่ยามเยาว์ยังเขลานัก
แม่ฟูมฟักอุ้มชูดูสงสาร
เฝ้าอบรมสอนสั่งดั่งอาจารย์
ค่อยค่อยสานค่อยค่อยแต่งแหล่งปัญญา
ยามเจ็บไข้ได้ป่วยแทบม้วยแม่
ยังดูแลอภิบาลหมั่นรักษา
หากเจ็บนั้นผันผวนหวนย้อนมา
จวบชีวาแม่สิ้นก็ยินดี
ยามลูกสุขสดชื่นระรื่นยิ้ม
แม่พลอยอิ่มอุ่นใจไม่หมองศรี
ยิ่งก้าวแรกลูกย่างสร้างท่วงที
อกแม่นี้เกษมสันต์เกินบรรยาย
จวบแผ่นดินห้วงน้ำข้ามถึงฟ้า
จวบดาราท่ามคืนดาษดื่นหลาย
จวบจักรวาลที่เห็นเช่นดาวราย
ยังแค่ปลายพระคุณแม่ที่แผ่เงา๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
2133
