1 กุมภาพันธ์ 2550 23:28 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ดูเหมือนนานผ่านผันแล้ววันเศร้า
คล้ายรอยเจ็บบางเบามิเฝ้าหลอน
ความทรงจำหลายหลากมากบทตอน
หลบเร้นซ่อนซุกกาลที่ผ่านเลย
มีเพียงรอยยิ้มรื่นสดชื่นยิ่ง
ถ้วนทุกสิ่งจริงใจใคร่เปิดเผย
บางกระทำคล้ายคุ้นดูคุ้นเคย
ฤๅเจ็บเอยจบสิ้นมิยินดี
แท้ที่จริงส่วนลึกยังสึกกร่อน
บางบั่นทอนคลอนใจมิหน่ายหนี
ยามลำพังเคว้งคว้างกลางราตรี
เจ็บทวีย้อนรอยเกี่ยวสอยทรวง
อาจดูนานผ่านผันแล้ววันเศร้า
คล้ายโศกเงาสูญดับเลือนลับล่วง
เผชิญโลกความจริงทุกสิ่งปวง
แท้เพียงลวงตัวตนให้พ้นวัน๚ะ๛
29 มกราคม 2550 13:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฉันบินล่องท่องโลกใบโศกเศร้า
ใต้เงื้อมเงาภูผาและป่าฝน
ผ่านวันคืนชื่น-ทุกข์รุกกมล
บ้างอดทน-บางแพ้พ่ายท่ามสายกาล
คมเวลาบาดเกี่ยวทุกเสี้ยวส่วน
บาดแผลล้วนมากรอยคอยประสาน
หลากเรื่องราวพานพบประสบการณ์
จากวันวานสู่วันพรุ่งยังมุ่งบิน
แม้นจุดหมายปลายทางที่วางไว้
คือขอบฟ้าแสนไกลหมายถวิล
ก่อนร่างซบจบปราณผสานดิน
ก็มิสิ้นพยายามบินตามวัน
ฉันบินล่องท่องโลกใบโศกเศร้า
ท่ามเงื้อมเงาภูผาและป่าฝัน
ท่ามเวิ้งหวังกลางฟ้าท้าสูรย์-จันทร์
ยังคงมั่นมิยอมแพ้กระแสกาล๚ะ๛
19 มกราคม 2550 03:32 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ น้ำค้างพรมลมแผ่วดอกแก้วหอม
ราตรีล้อมภูดอยหมอกลอยต่ำ
หนาวลมเหนือเมื่อคราอุราช้ำ
ถูกจองจำด้วยอาวรณ์มิคลอนคลาย
นานเนิ่นนานจองจับความสับสน
เศร้าเวียนวนรอบข้างมิห่างหาย
แม้นราตรีลี้ลาทิวากราย
มิวางวายเปลื้องปลดรันทดทรวง
ตราบน้องย่างเยือนเหย้าเศร้าจึ่งถอน
คลายอาวรณ์โศกหมองพลันล่องล่วง
เจ้าดุจเดือนยามเพ็ญโดดเด่นดวง
สาดส่องสรวงเมืองแมนถึงแดนไพร
สูญสิ้นแล้วเศร้าทุกข์เคยรุกจิต
ฟื้นชีวิตคืนกลับจากหลับไหล
ยิ่งยินถ้อยนวลน้อง"คนของใจ"
อกพี่ไซร้เกษมศรีแสนปรีดา
น้ำค้างพรมลมแผ่วดอกแก้วหอม
ราตรีล้อมพิศวาสปรารถนา
ผินดาวเดือนลับหายมิชายตา
คล้ายอิจฉาหนุ่มสาวคราวเคียงกัน๚ะ๛
8 มกราคม 2550 12:08 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เถิดมาฟังเรื่องราวอันเก่าก่อน
จักหวนย้อนเวลาเมื่อคราหลัง
คราวอาดูรสูญสิ้นจนภินท์พัง
โศกประดังซัดสาดแทบขาดใจ
จึงปิดกั้นกักตัวด้วยกลัวฝัน
ก่อกำแพงป้องกันความหวั่นไหว
ปล่อยเรื่องราวผันผ่านวันวารไป
ทนบ้าใบ้ใจบอดตลอดกาล
แม้นศกเปลี่ยนโมงยามหมุนตามวัฏ
ยังผูกมัดความขลาดมิอาจหาญ-
เผชิญหน้ากล้าก้าวจากร้าวราน
ปิดตำนานทระนงลงหลุมดำ
เหมือนนิยายน้ำเน่าเล่ามิจบ
รักเพื่อพบพลัดพรากวิบากซ้ำ
ขอลบเลือนล้างรอยมิคอยจำ
ตราบล่วงล้ำแนบชิดจิตกาธาร๚ะ๛
28 ธันวาคม 2549 14:18 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ แขวนหัวใจเหงาเหงาบนราวฟ้า
ปล่อยน้ำตาคนหมองให้ล่องไหล
เก็บอาทรห่วงหาและอาลัย
วางลงในน้ำค้างที่พร่างพรม
คืนหนาวเหน็บเจ็บกรายมาทายทัก
แวะเวียนพักหยิบยื่นความขื่นขม
ละลายล้างรักหายกับสายลม
ต้องตรอมตรมเดียวดายใต้เงาจันทร์
ท่ามเงียบงันฉันยืนสะอื้นไห้
ด้วยหัวใจวิปโยคเพราะโศกศัลย์
มิมีใครหมายปลอบมอบกำนัล-
พจน์ถ้อยอันแห่งหวังช่างรางเลือน
แขวนหัวใจเหงาเหงาบนราวฟ้า
ปล่อยเวลาหม่นหมองให้ล่องเลื่อน
เพียงลำพังยังเราใต้เงาเดือน
และใจเปื้อนน้ำตาท่ามราตรี๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1336
