17 พฤษภาคม 2552 14:50 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ห่างเรือนเหย้าบ้านกลอนตอนคิมหันต์
เนิ่นนานวันเลือนดับคล้ายลับหาย
เคยโลดแล่นปราดเปรียวมิเดียวดาย
กลอนกำจาย รัก - เศร้าคละเคล้ากัน
สักกี่คนจำจดในบทเขียน
กี่มากน้อยแวะเวียนจุดเทียนฝัน
กี่มากหลายเสริมแต่งช่วยแบ่งปัน
หัวใจนั้นรับรู้เพียงผู้เดียว
มิคาดหวังมากมายใจกายนี้
ผืนนทีจรดฟ้าข้า " บินเดี่ยว "
ยังโผผินองอาจด้วยปราดเปรียว
ยังท่องเที่ยวค้นหาขอบฟ้าไกล
ห่างเรือนเหย้าบ้านกลอนตอนคิมหันต์
ยังผูกพันมิคลอนแม้นตอนไหน
ยังคำนึงมิ่งมิตรสนิทใจ
ยังอาลัยคราห่างบนทางจร
กลอนสุดท้าย " ถามนาง " เขียนวางไว้
หวัง " บางใคร " ทอถักสารอักษร
ตอบพจน์ถ้อยลำนำด้วยคำกลอน
แต่วารก่อนจวบวันนี้...ไร้วี่แวว๚ะ๛
15 มีนาคม 2552 19:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ นานแล้วหนอวารวันที่ผันล่วง
รักหวงห่วงคงมั่น ฤๅสั่นไหว
โปรดตอบความที่เป็นอย่าเร้นนัย
ยามบางใครห่างเจ้าเกินเฝ้ามอง
ความอาทรจืดจางลงบ้างไหม??
รอยอาลัยเปี่ยมล้นฤๅหม่นมอง
คราคืนค่ำย่ำเยือนเอื้อนทำนอง
ไร้คนครองเคียงชิดยามนิทรา
เสียงไพรพงแว่วดังกังวานโสต
คล้ายเสียงโอดครวญคร่ำเพ้อร่ำหา
ยิ่งดึกดื่นน้ำค้างพรมพร่างมา
คล้ายน้ำตาหยาดแต้มคนแรมทาง
ฟ้าคืนแรมไร้เดือนล่องเยือนห้วง
เจ้าเร้นดวงลับลาจวบฟ้าสาง
วิตกหวั่นสายสวาทจักขาดกลาง
ด้วยเพราะต่างห่างหนตำบลไกล
ฝากลมร่ำทำนองถึงน้องเจ้า
ทุกค่ำเช้าพี่นั้นแสนหวั่นไหว
ด้วยด้าวแดนแสนห่างระหว่างใจ
พี่หวั่นในสัญญาจักลาเลือน
นานแล้วหนอวารวันที่ผันล่วง
รักหวงห่วงดวงใจหาใครเหมือน
โปรดตอบถ้อยพี่ยาอย่าเชเชือน
เจ้าลืมเลือน ฤๅจำจด...อย่าปดความ๚ะ๛
8 มีนาคม 2552 19:51 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ภาพเก่าก่อนงดงามมีความหมาย
คือใจกายวิญญาณทุกวารผัน
ยี่สิบเอ็ดปีผ่านเนิ่นนานวัน
ยังผูกพันพ่ออยู่มิรู้คลาย
จากเด็กน้อยเติบใหญ่ในโลกกว้าง
ผ่านหนทางยากเข็ญหลากเส้นสาย
ยึดคำพ่อก้าวย่างทุกทางกราย
สู่ที่หมายฝากฝั่งดั่งตั้งใจ
ลูกมิได้แทนคุณเกื้อหนุนพ่อ
ได้เทียมพอคุณอนันต์อันยิ่งใหญ่
ขอตั้งสัตย์อธิษฐานทุกกาลไป
เกิดภพใดขอแทนทดตราบหมดปราณ
ภาพเก่าก่อนงดงามมีความหมาย
คือใจกายถักทอก่อประสาน
พ่อกับลูกผูกพันอนันต์กาล
จักรวาลฤๅเทียมน้อย...รอยผูกพัน๚ะ๛
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:17 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ตะวันคล้อยลอยดวงใกล้ล่วงแล้ว
ลมโชยแผ่วขานขับรับค่ำหวน
โอ้อกเอ๋ยโศกศัลย์ร้าวรัญจวน
ยังคร่ำครวญมิหายกับสายวัน
ตราบเพ็ญเดือนเคลื่อนดวงสู่ห้วงหาว
ดาษดาดาวล้นหลากฟากสวรรค์
บรรจงแต่งแต้มแสงแข่งแรงจันทร์
ดุจภาพฝันรายล้อมห้อมราตรี
สะท้อนใจเปลี่ยวเหงาท่ามเงาโสม
โศกเศร้าโลมใจกายมิหน่ายหนี
รักเอยรักจากปากเพียงซากวจี
พลั้งพาทีเพียงเหงาเข้าผูกปม
ในคำนึงผูกพันของวันก่อน
เพียงละครปรุงแต่งแกล้งอุ้มสม
คราเสน่หาหายท่ามสายลม
เพียงตรอมตรมตราสังข์กักขังใจ
พบเพียงเพื่อผูกพันท่ามวันเหงา
สร้างรูปเงาภาพงามเกินห้ามไหว
จึ่งหลั่งหลอมยอมขวัญมอบฝันไป
มิเหลือใจเผื่อเศร้าเข้าตีตรวน
เถิดหัวใจจำนนเลิกค้นหา
ภาพมายาจอมปลอมมิหอมหวล
กล้ำกลืนเจ็บปวดช้ำเลิกคร่ำครวญ
ตราบเสี้ยวส่วนชีวินดับสิ้นปราณ
จันทราคล้อยลอยดวงใกล้ล่วงแล้ว
เพลงไพรแผ่วบ้างลับเสียงขับขาน
ฟากฟ้าโพ้นทาบทาทิวาวาร
ปล่อยสายกาลหมุนวนบนโลกเดิม๚ะ๛
12 กุมภาพันธ์ 2552 12:38 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ คงมิมีของขวัญกำนัลให้
ดั่งบางใครบางคนเทียวค้นหา
มีเพียงหนึ่งถ้อยคำธรรมดา
มั่นหมายมามอบไว้กลางใจเธอ
แม้นวารไหนคงเดิมดั่งเริ่มต้น
" รัก " ยังล้นมากล้ำสม่ำเสมอ
" รัก " สถิตเสถียรใจไม่เผลอเรอ
จากแรกเจอจวบวันนี้มิเปลี่ยนแปลง
อาจห่างหายไปบ้างในบางหน
ใช่มีคนเคียงกายหรือหน่ายแหนง
ด้วยหน้าที่หลายอย่างอย่าคลางแคลง
หาได้แล้งมิตรภาพตราบฟ้าดิน
คงมิมีของขวัญกำนัลให้
มีเพียงใจหนักแน่นเฉกแผ่นหิน
รักมั่นคงคนดีจอมชีวิน
ตราบสูรย์สิ้นสายสวาทมิขาดกัน๚ะ๛
.....................................................
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปี??แล้ว
รักแน่แน่วเที่ยงแท้มิแปรผัน
ร้อยหญิงงดงามทั่วมิพัวพัน
................................................
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1473
