10 กรกฎาคม 2551 21:08 น.
บางเวลา
อยากให้เธอเข้าใจในความคิด
อย่ารอนริดใจช้ำให้หม่นหมอง
อยู่เคียงคู่อยู่ชิดยามตริตรอง
อย่างคนครองคร้องใจอนาคต์การ
ฉันเป็นเพียงหญิงหนึ่งซึ่งใจเหนื่อย
เดินทางเรื่อยจิตล้าไร้กล้าหาญ
ต้องแบกรับหลากเรื่องเนื่องพบพาน
ไม่สราญเริงร่าได้เช้าเย็น
เพียงนานครั้งได้พบที่วางหนัก
ขอพิงพักวางใจวางทุกข์เข็น
ขอแค่คำปรึกษาพาเดินเป็น
เธออย่าเห็นฉันเป็นคนดื้อดึง
ใจมันล้าพาท้อทรมาน
ไม่อาจค้านทานต่อสิ่งเคร่งขึง
งานที่รักแต่ระบบจบคำนึง
ฉันขอพึ่งพึงพิงใจของเธอ
อย่ารำคาญได้ไหมใคร่ขอร้อง
อย่าได้มองยามเอ่ยนำเสนอ
อย่าได้คิดรำคาญฉันนะเธอ
อย่าให้ใจฉันเก้อเมื่ออับปาง
ฉันไม่เก่งดั่งเช่นใจเธอคิด
ฉันไร้ฤทธิ์ต่อต้านสิ่งกีดขวาง
ฉันเหมือนเขื่อนที่ร้าวเริ่มปริบาง
ฉันอ้างว้างอยากให้เธอดูแล...(ใจ)
แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง...ที่อยากได้ความห่วงใยจากเธอ
แต่เธอ...อาจรำคาญสิ่งที่ฉันทำ