8 มิถุนายน 2552 16:24 น.
บางเวลา
เหม่อมองเมฆเคลื่อนคล้อยลอยลิบลิ่ว
ที่ธงธิวปลายปัดซัดเสียดสน
น้องนิ่งนานนึกเนิ่นว่ายเวียนวน
พี่เพิ่มพูนหลามล้นจิตใจจำ
ใจรอคอยคอยพี่นี้หวนกลับ
รอคอยรับประทับร่างข้างงามขำ
เฝ้าคิดถึงซึ่งสนิทมิเก็บงำ
ให้สุขล้ำล้นเลิศมิเลือนลาย
ห่างนานเนิ่นเกินนักจักแห้งเหือด
พี่อย่าเชือดเฉือนใจด้วยห่างหาย
รสไอกรุ่นอุ่นหายออกจากกาย
กลัวพี่คลายหน่ายลืมน้องคนไกล
วันนี้เพ้อเหม่อลอยคอยนึกหนัก
เริ่มประจักษ์จิตเข้าเคล้าหวั่นไหว
คิดถึงแท้แน่นักหนักฤทัย
โอ้ดวงใจไหนเลยเฉยเมินเมียง
หากมีพี่อยู่เคียงคงเปี่ยมสุข
แบ่งเรื่องทุกสิ่งแลกให้ยินเสียง
หากพี่ทุกข์น้องช่วยแบ่งเบาเรียง
หากพี่สุขน้องเพียงอยู่ข้างกาย
อยากอยู่ใกล้ดูแลให้หายเหนื่อย
อยากคลายเมื่อยให้เบาแลสู่หาย
ให้พี่นี้ชื่นรักเปี่ยมมิคลาย
ทุกข์เหือดหายหากได้อยู่เคียงกัน
รีบกลับมาหาน้องผู้รอพี่
นะคนดีน้องนี้ยังเฝ้าฝัน
นับวันคืนเคลื่อนคล้อยเดือนตะวัน
บรรจบกันฉันเธอเจอคู่เคียง
10 กรกฎาคม 2551 21:08 น.
บางเวลา
อยากให้เธอเข้าใจในความคิด
อย่ารอนริดใจช้ำให้หม่นหมอง
อยู่เคียงคู่อยู่ชิดยามตริตรอง
อย่างคนครองคร้องใจอนาคต์การ
ฉันเป็นเพียงหญิงหนึ่งซึ่งใจเหนื่อย
เดินทางเรื่อยจิตล้าไร้กล้าหาญ
ต้องแบกรับหลากเรื่องเนื่องพบพาน
ไม่สราญเริงร่าได้เช้าเย็น
เพียงนานครั้งได้พบที่วางหนัก
ขอพิงพักวางใจวางทุกข์เข็น
ขอแค่คำปรึกษาพาเดินเป็น
เธออย่าเห็นฉันเป็นคนดื้อดึง
ใจมันล้าพาท้อทรมาน
ไม่อาจค้านทานต่อสิ่งเคร่งขึง
งานที่รักแต่ระบบจบคำนึง
ฉันขอพึ่งพึงพิงใจของเธอ
อย่ารำคาญได้ไหมใคร่ขอร้อง
อย่าได้มองยามเอ่ยนำเสนอ
อย่าได้คิดรำคาญฉันนะเธอ
อย่าให้ใจฉันเก้อเมื่ออับปาง
ฉันไม่เก่งดั่งเช่นใจเธอคิด
ฉันไร้ฤทธิ์ต่อต้านสิ่งกีดขวาง
ฉันเหมือนเขื่อนที่ร้าวเริ่มปริบาง
ฉันอ้างว้างอยากให้เธอดูแล...(ใจ)
แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง...ที่อยากได้ความห่วงใยจากเธอ
แต่เธอ...อาจรำคาญสิ่งที่ฉันทำ
หน้าส่วนตัว
843
