24 มกราคม 2548 11:10 น.
บัวเผื่อน
ฉันชอบแสงตะวัน..เพราะมันให้ความอบอุ่น
ฉันชอบแววตาคุณ..เพราะมันสดใสอบอุ่นเหมือนตะวัน
ฉันชอบแสงจันทร์บนฟากฟ้า..เพราะมันนำพาความมืดมิดไปจากฉัน
ฉันชอบอ้อมกอดคุณเหมือนกัน..เพราะมันช่วยพาความเหงางั้นจากฉันไป
คุณคือคนที่ฉันใฝ่ฝัน
ที่สุดบนโลกอันกว้างใหญ่
เพราะไม่ว่าพระจันทร์ดวงตะวันจะสวยงามเพียงใด
แต่ฉันก็รักมันได้..ไม่เท่าคุณ
24 มกราคม 2548 11:02 น.
บัวเผื่อน
ชอบโดดไปตากแอร์เย็นๆในห้องสมุด
เพราะมันเงียบสุดๆและหลบมุมกว่าที่ไหน
หลับบ้างเม้าท์บ้างสุขยิ่งกว่าอะไร
ถูกอาจารย์จับได้..เย็นจับใจในห้องปกครอง
24 มกราคม 2548 10:58 น.
บัวเผื่อน
ตั้งแต่เราเข้ามาเรียนที่นี่
รู้ไหมนายเป็นคนแรกที่เราไม่ชอบหน้า
ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือแววตา
สารภาพตรงๆเลยว่า..ไม่ค่อยพอใจ
เพราะอะไรไม่รู้สิ
จะว่าอคติก็อาจใช่
แต่พอคบกันนานๆไป
ฉันก็เริ่มเปลี่ยนเข้าใจที่เคยมี
30 พฤศจิกายน 2547 11:52 น.
บัวเผื่อน
ถ้าบอกว่าเสียใจ...
เธอจะรู้รึเปล่า
ถ้าบอกว่าปวดร้าว...
เธอจะเข้าใจไหม
คงไม่มีประโยชน์...
ที่จะอธิบายให้เธอเข้าใจ
เพราะตราบที่เธอไม่มีรักแท้ให้กับใคร...
เธอก็จะไม่มีวันเข้าใจ..ตลอดกาล..