27 กุมภาพันธ์ 2547 12:27 น.
บัวเผื่อน
เราจะรักกันอีกนานไหม...
ฉันคงตอบไม่ได้หรอกนะคำถามนี้
ถามตัวเองเถอะนะคนดี...
ว่าต้องการคนๆนี้นานเท่าไหร่...
แต่หากเธออยากรู้....
ว่าความรักที่ฉันมีอยู่จะนานไหม
ถามฉันสิว่าจะรักเธออย่างนี้...อีกนานเท่าไหร่
เพราะฉันจะตอบเธอได้ว่า
เท่าที่ลมหายใจฉันยังมี...
26 กุมภาพันธ์ 2547 12:50 น.
บัวเผื่อน
ไม่อาจเป็นได้แม้เพียงเพื่อน
เพราะความรู้สึกยังคงเตือนว่ารักเธอแค่ไหน
แค่ทักทายหรือสบตา....
....เหมือนคนผ่านมาทั่วๆไป....
ก็ทำไม่ได้เพราะหัวใจไม่เข้มแข็งพอ...
25 กุมภาพันธ์ 2547 14:43 น.
บัวเผื่อน
รักเท่านี้...เท่านี้...ก็แค่นี้...
รักเท่านี้...เท่านี้...จะแค่ไหน...
รักเท่านี้...เท่านี้...แทบขาดใจ...
รักเท่านั้...รักแค่ไหน...คิดเอาเอง...
24 กุมภาพันธ์ 2547 13:15 น.
บัวเผื่อน
พบเธออีกครั้งกับเขา
รู้ไหมฉันเศร้าแค่ไหน
ต้องทนฝืนดูความเป็นไป
ที่เธอและเขามีใจให้กัน
ความรักที่เธอให้เขา
มันผันผ่านความว่างเปล่า
อย่างฉัน...
คนที่ยังคงยืนอยู่ได้
อีกไม่กี่วัน
เพราะมันตายแล้วสำหรับหัวใจฉัน
ที่ไม่มีเธอเข้ามาผูกผันตลอดไป....