2 ตุลาคม 2545 11:46 น.
บัวน้ำเงิน
กลิ่นหอมของดอกไม้ . .
อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก
ไม่อยากจากหากได้รู้จัก
เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ
แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน
เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว
เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป
กลิ่นหอมของหัวใจ . . เก็บไว้ได้
แค่ ความทรงจำ
2 ตุลาคม 2545 11:40 น.
บัวน้ำเงิน
อยากให้เธอเป็นแค่ดวงดาวบนท้องฟ้า
ถึงจะไกลสายตา--แต่ก็ยังมองเห็น
แม้จะจับต้องไม่ได้--แต่ก็ไม่ต้องเจอสายตาที่ชาเย็น
แล้วดาวบนฟ้าก็ไม่ได้เป็นของคนหนึ่งคนใด
เพราะยังไงก็คงได้แค่มองเธอ
ได้แค่ฝันละเมอ..ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเธออยู่ใกล้
ถ้าเธอเป็นดาวบนฟ้า ฉันจะได้มองเวลาที่เหงาใจ
โดยไม่ต้องกังวลว่าจะเจ็บช้ำกับการไม่ใส่ใจ
หรือการเห็นใครข้าง ๆ เธอ
2 ตุลาคม 2545 11:37 น.
บัวน้ำเงิน
อย่ามองเขา ด้วยสายตาอย่างนั้น
อย่าทำให้ฉันต้องหวาดหวั่นไปมากกว่านี้
อย่าเข้าไปใกล้เข้าอีกเลย....คนดี
อย่ามอบรอยยิ้มที่เธอมี ให้เขาไป
..อยากให้คนที่สบตา นั้นเป็นฉัน..
อยากให้ใจเธอไหวหวั่น เมื่อฉันใกล้
อยากให้คนที่ได้รอยยิ้ม ประทับใจ
เป็นตัวฉันจะได้ไหม - นะคนดี -
อย่ามองเขาด้วยสายตาอย่างนั้น
อย่าทำให้ฉันต้องหวาดหวั่น ไปมากกว่านี้
อยากให้ความอาทรที่เธอมี
เป็นเพียงฉันคนนี้ - - ที่ได้ไป - -
2 ตุลาคม 2545 11:34 น.
บัวน้ำเงิน
เราแค่ผ่านมาพบกันเท่านั้นหรือ
สิ่งที่ฉันปราถนาคือมากกว่านี้
มากกว่าคนรู้จักจะได้มี
มากกว่าใครคนไหนที่พบมา
ฉันอาจเรียกร้องมากเกินไป
แต่หัวใจต้องการให้รู้ค่า
ฉันจริงใจอย่างจริงจังเสมอมา
และพร้อมให้กาลเวลาพิสูจน์ใจ
2 ตุลาคม 2545 11:30 น.
บัวน้ำเงิน
หากเปรียบเธอดั่งดาวบนท้องฟ้า
ฉันคงมีค่าเหมือนทรายใต้ทะเลกว้าง
ระหว่างเรายังคงมีผืนน้ำกั้นกลาง
ซึ่งมันก็คงไม่มีทางพบเจอกัน
ขอให้เธอเป็นดาวอยู่อย่างนี้
อย่าได้ไยดีเศษธุลีอย่างฉัน
เธอเป็นดาวควรค่ากับใครที่เป็นจันทร์
ทรายไร้ค่าอย่างฉันก็ขอมองเธออย่างนี้
..ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1390
