2 ตุลาคม 2545 11:37 น.
บัวน้ำเงิน
อย่ามองเขา ด้วยสายตาอย่างนั้น
อย่าทำให้ฉันต้องหวาดหวั่นไปมากกว่านี้
อย่าเข้าไปใกล้เข้าอีกเลย....คนดี
อย่ามอบรอยยิ้มที่เธอมี ให้เขาไป
..อยากให้คนที่สบตา นั้นเป็นฉัน..
อยากให้ใจเธอไหวหวั่น เมื่อฉันใกล้
อยากให้คนที่ได้รอยยิ้ม ประทับใจ
เป็นตัวฉันจะได้ไหม - นะคนดี -
อย่ามองเขาด้วยสายตาอย่างนั้น
อย่าทำให้ฉันต้องหวาดหวั่น ไปมากกว่านี้
อยากให้ความอาทรที่เธอมี
เป็นเพียงฉันคนนี้ - - ที่ได้ไป - -
2 ตุลาคม 2545 11:34 น.
บัวน้ำเงิน
เราแค่ผ่านมาพบกันเท่านั้นหรือ
สิ่งที่ฉันปราถนาคือมากกว่านี้
มากกว่าคนรู้จักจะได้มี
มากกว่าใครคนไหนที่พบมา
ฉันอาจเรียกร้องมากเกินไป
แต่หัวใจต้องการให้รู้ค่า
ฉันจริงใจอย่างจริงจังเสมอมา
และพร้อมให้กาลเวลาพิสูจน์ใจ
2 ตุลาคม 2545 11:30 น.
บัวน้ำเงิน
หากเปรียบเธอดั่งดาวบนท้องฟ้า
ฉันคงมีค่าเหมือนทรายใต้ทะเลกว้าง
ระหว่างเรายังคงมีผืนน้ำกั้นกลาง
ซึ่งมันก็คงไม่มีทางพบเจอกัน
ขอให้เธอเป็นดาวอยู่อย่างนี้
อย่าได้ไยดีเศษธุลีอย่างฉัน
เธอเป็นดาวควรค่ากับใครที่เป็นจันทร์
ทรายไร้ค่าอย่างฉันก็ขอมองเธออย่างนี้
..ตลอดไป
2 ตุลาคม 2545 11:26 น.
บัวน้ำเงิน
ความรู้สึก ที่มีให้ บอกได้ยาก
มากกว่ามาก หรือแค่ไหน ก็ไม่รู้
มีบางสิ่ง อยากจะให้ ไตร่ตรองดู
เพียงเห็นเธอ ยืนอยู่ ก็มั่นใจ
ฉันกล้าก้าว กล้าหวัง ยังกล้าฝัน
หากเพียงแค่ เธอนั้น ยังยิ้มให้
อยากบอกว่า เธอเป็นเพื่อนของหัวใจ
นานแค่ไหน ไกลกี่ฝัน ฉันจะรอ
2 ตุลาคม 2545 11:19 น.
บัวน้ำเงิน
ไม่อยากให้เธอเป็นคลื่น
ที่พัดมาครืนครืน แล้วเลือนหาย
จุดมุ่งหมายเพียงแค่ทักทาย
ไม่จริงจังมากมาย กับทะเล
อยากให้เธอเป็นแค่ทรายที่ไร้ค่า
แต่เคียงข้างทุกเวลา ที่ว้าเหว่
เหมือนบางวันที่เมฆฝน ลมเกเร
ทรายยังโอบกอดทะเล เพื่อปลอบโยน
หน้าส่วนตัว
1215
