วันหนึ่งยามอาทิตย์สาดแดดอ่อน..ฟ้าโปร่ง ฉันงัวเงี่ยขึ้นมาพลางควานหานาฬิกาเพื่อกดปิดเสียง เช้าแล้วอากาศวันนี้แจ่มใสนัก แต่ฉันไม่ค่อยรื่นเริงกับมันเท่าไหร่กับการทรมานท้องที่ว่างเปล่า...ฉันกะว่าวันนี้จะตื่นสักเที่ยงเพื่อประหยัดค่ากับข้าวได้สักมื้อ..ทำยังไงได้ล่ะก็เมื่อกลางเดือนต้องเสียรายจ่ายมากมายเพื่อสิ่งของอันไร้ประโยชน์..อันที่จริงมันก็เป็นสภาพนี้อยู่แทบทุกเดือนจนรู้สึกคุ้นชินแล้วกับการใช้จ่ายอย่างไร้คิด..พอตกปลายเดือนก็ต้องมาคร่ำครวญกับการประหยัดที่ยิ่งยวด...เฮ้อ. นี้ขนาดยังไม่มีอะไรที่ต้องทำให้คิดมากมายก็ยังเป็นแบบนี้..ถ้าสักวันคงแย่แน่เมื่อมีผู้หญิงให้จีบกับเขาสักคน..ฉันล้มตัวลงนอนต่ออย่าง
3231
0
0
หน้าส่วนตัว
