รถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมาก เวลาผ่านไป ความคิดถึง ก็มากขึ้นตามลำดับ........มากขึ้น....มากขึ้น และมากขึ้น จนเต็มคันรถ..........เลยหลังคาหน้ารถออกมา......... ถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก....... แต่เจ้าของไม่เคยเลย....... ...ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง...จนรถบรรทุกคันนี้ ได้มาเจออุโมงค์ ใหญ่ แต่เพดานต่ำ ......แค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถ ก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึง อันมหาศาลให้กับ เธอคนนั้น.... แต่อุโมงค์มันต่ำ....ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้ว แค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น.......ออกไป สัก 1 นิ้ว เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย.