ในคืนเหงาของคืนนี้.......นางฟ้าคนดีต้องร้องไห้คนเดียวตามลำพัง เหมือนกับคืนก่อนๆ นางฟ้าเกเรตนนี้มีน้ำตาที่หลั่งไหลพรั่งพรูออกมา ดุจสายฝน ละอองไอของน้ำตาสานถักทอก่อรูปร่างเป็นแพรน้ำค้าง เพื่อห่มห่อไอช้ำของยามราตรี มีแสงดาวที่กะพริบระยิบระยับส่องแสง มาเยือนเยี่ยมเย้าหัวใจเหงาๆให้หยุดร้องไห้ แต่คืนนี้ดวงดาวน้อยใหญ่ หายไปไหน ไม่มาหา ส่องแสงเหมือนเช่นเคย *****ดวงดาวจ๋าลาร้างห่างไปไหน รู้หรือไม่นางฟ้าก่นปนกำสรวล หนาวน้ำค้างพร่างพรมห่มร่างนวล ใจไห้หวนโหยหาน้ำตาคลอ..*** คิดถึงดาว.....คิดถึง............