1. การเดินทางที่ไม่ต้องเดินทางของผมเริ่มขึ้นแล้ว ผมต้องไปเมื่อผมรู้สึกว่าการอยู่กับที่คือภาวะอันน่าเหน็ดเหนื่อย สิ่งที่ผมรู้สึกคือการเดินทางครั้งใหม่จะเป็นการพักผ่อนหัวใจที่รื่นเริงที่สุด 2. สัมภาระในกระเป๋าย่ามของผมพร้อมแล้ว และหัวใจของผม..ก็พร้อมแล้ว 3. วัย 40 เป็นวัยที่เหมาะแก่การจรจัดอย่างยิ่ง ผมขยับจะก้าวก็พลันนึกเข้าข้างวันและวัยของตัวเอง ว่าสมควรต้องไปเสียที ใช่แล้ว..ป้ายไม้เก่าคร่ำบอกเส้นทางตรงมุมถนนนั้นระบุว่า ทางที่ผมจะเลือกจรจัดคือ.. เส้นทางสายวรรณกรรม