เชื้อโรค สองตัว หัวเราะร่วน ก่อกวน อยู่ใน กายคนไข้ สร้างความ วิบัติ ผลัดชอนไช ภูมิใจ แจกแจง แข่งผลงาน ตัวแรก โอ่ว่า ข้านี้เก่ง เป็นเซลล์ มะเร็ง เร่งล้างผลาญ ดื้อยา ดื้อหมอ ส่ออาการ สังหาร เลือดเย็น ได้เป็นเบือ ตัวสอง คุยว่า ข้าเป็นเอดส์ ก่อเหตุ ฉับไว ได้ทุกเมื่อ ซ่อนงำ อำพราง อย่างคลุมเครือ แพร่เชื้อ เรื้อรัง ออกพรั่งพรู สันดาน เชื้อโรค โสโครกยิ่ง พึ่งพิง อาศัย กายคนอยู่ ไร้ซึ่ง ภาวะ กตัญญู สมรู้ จู่โจม โทรมชีวิน คนป่วย มิช้า ก็ลาโลก เชื้อโรค ใหญ่น้อย พลอยด่าวดิ้น เลิกแทะ เลิกฟัด เลิกกัดกิน