2 ชีวิต ... ที่ราคาไม่เท่ากัน ....

เจน_จัดให้

2 ชีวิต ... ที่ราคาไม่เท่ากัน .... 
> 
> หนูตัวร้อน ... ไปโรงพยาบาลเถอะ หาหมอเฉพาะทาง แพงหน่อย แต่(น่าจะ)ดีกว่านะ
> พ่อไข้ขึ้น ... พาราซี้ตายม่องในตู้ยาก็มี สัก 2-3 วันถ้าไม่ดีขึ้น หมอรักษาโรคทั่วไปปากซอยก็น่าจะเอาอยู่
> 
> หนูกลับบ้าน ... แท๊กซี่ดีกว่านะ จะได้ไม่เหนื่อย มีสมาธิทำการบ้าน (สมาธิยิ่งสั้นๆอยู่)
> พ่อกลับบ้าน ... ปั่นจักรยานนั่นแหละดีแล้ว ประหยัด ออกกำลังกายด้วย วันไหนฝนตกค่อยขึ้นรถเมล์
> 
> มีดบาดมืดหนู ... ไปรพ.เย็บแผลเถอะ เดี๋ยวเป็นแผลเป็น เป็นคีลอยด์ (เดี๋ยวไม่สวยไม่มีคนมาขอ ไม่หล่อไปขอใครไม่ได้)
> มีดบาดมือพ่อ ... ทิงเจอร์ พลาสเตอร์ยา ในตู้ยาก็มี 2-3 วัน น่าจะหาย (พ่อคงไม่อัปลักษณ์ไปกว่านี้สักเท่าไรหรอก)
> 
> ปรับพฤติกรรม คอร์สล่ะ 6000 ... อะน่า นิดหน่อยเอง จะได้ไม่มีปัญหาในการคบเพื่อน จะได้มีเพื่อนดีๆบ้างสักคนก็ยังดี ชีวิตหนูยังอีกไกล 
> e-commerce คอร์สล่ะ 1800 ... หนังสือมือสองจตุจักรเยอะแยะ เล่มล่ะ 250 เอง เดี๋ยวก็ตายแล้ว จะอยากรู้ไปทำไม
> 
> มีดบาดมือหนู ... ไปรพ.เถอะ จริงๆฉีดยากันบาดทะยักแล้วนะ แต่จำไม่ได้ว่าเมื่อไร ฉีดอีกคอร์สก็ดี เปลืองหน่อยแต่ชัวร์ กี่บาทพ่อก็จ่าย
> สังกะสีบาดมือพ่อ ... ทิงเจอร์ไอโอดีนนี่แหละ ขององค์การเภสัชฯ ขวดล่ะ 25 บาท เชื้อโรคไหนๆก็ตายเรียบ
> 
> อีก 2-3 วัน นมใกล้หมดอายุ ... หนูอย่ากินเลยเดี๋ยวท้องเสีย กระป๋องไม่กี่ร้อย ช่างมัน ไม่คุ้มค่ายาหรอก
> ก็ไอ้กระป๋องเดียวกันนั่นแหละ ... พ่อกินเองดีกว่า เสียดายตังค์ ไม่น่าเป็นไรหรอก กว่านี้พ่อกินมาแล้ว ชิวๆ
> 
> เรียนว่ายน้ำชม.ล่ะ 100 ... เปลืองหน่อย แต่ดีกว่า จะได้แข็งแรงไม่เป็นภูมิแพ้ เผื่อฟลุ๊คมีแววจะได้เป็นฉลามน้อยทีมชาติ
> ฟิตเนส discounted fee ถูกสุดๆ ... กลับไปสอนการบ้าน ให้หนูขี่หลังทุกเย็นดีกว่า ถ้าพุงมันจะย้วย นน.มันเกินนิดหน่อย ช่างมันเหอะ
> 
> หนูเป็นหวัด ... ยา original ดีกว่าเนอะ ชัวร์ (เขาว่า)ยา Generic ไว้ใจไม่ค่อยได้ เดี๋ยวมีผลข้างเคียง
> พ่อเป็นหวัด ... ทุบหอมแดงวางข้างหมอน 2-3 คืน ถ้าไม่ดีขึ้น ยา Generic ก็โอเคแล้ว ผลข้างเคียงนิดหน่อย ไม่ถึงตายหรอก จิ๊บๆ
> 
> หนูไอ ... ไปหาหมอ
> พ่อไอ ... กินน้ำอุ! ่นๆ เดี๋ ยวก็หาย
> 
> ...
> ...
> 
> "ผู้ชาย" คนนี้ไม่ใช่ นักบัญชี ไม่ใช่ นักเศรษฐศาสตร์ (ไม่ใช่แม้กระทั้ง วิศวกร)
> "ผู้ชาย" คนนี้ก็แค่ "พ่อ" ธรรมดาๆคนนึงเท่านั้นแหละ
> ...
> ...
> ถ้าทุก 1 วันที่ชีวิตพ่อสั้นลงแลกกับ 1 วันที่ชีวิตหนูดีขึ้น
> ... จะกี่วันก็เอาไปเถอะลูกรัก พ่อเต็มใจยกให้
> 
> ดวงตาคู่นี้ ...
> อาจจะทำให้พ่อเห็นความงดงามของโลกต่อไปได้อีกหลายปี
> ... แต่ถ้ามันทำให้หนูมองเห็นได้อีกแม้เพียงวันเดียว
> ... (แม้คนที่หนูจะมอง ... อาจจะไม่ใช่พ่อ)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> แก้วหูคู่นี้ ...
> อาจจะทำให้พ่อได้ยินความไพเราะของสายน้ำต่อไปได้อีกหลายปี
> ... แต่ถ้ามันทำให้หนูได้ยินได้อีกแม้เพียงวันเดียว
> ... (แม้วันเดียวนั้น ... หนูอาจจะไม่ฟังที่พ่อบอกว่าพ่อรักหนูแค่ไหน)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> ขาคู่นี้ ...
> อาจจะพาพ่อไปได้อีกครึ่งโลกใบนี้ที่เหลือ
> ... แต่ถ้ามันทำให้หนูเดินได้อีกแม้เพียงก้าวเดียว
> ... (แม้มันอาจจะเป็นก้าวที่ทำให้หนูห่างจากพ่อไปอีก)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> แขนคู่นี้ ...
> อาจจะทำให้พ่อได้โอบกอดคนอีกมากมาย
> ... แต่ถ้ามันทำให้หนูได้โอบกอดคนที่หนูรักแม้เพียงครั้งเดียว
> ... (แม้ว่าคนที่หนูจะกอด ... อาจจะไม่ใช่พ่อ)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> หัวใจดวงนี้ ...
> อาจจะทำให้พ่ออยู่ต่อไปได้อีกหลายปี
> ... แต่ถ้ามันทำให้หนูอยู่ต่อได้อีกแม้เพียงวันเดียว
> ... (แม้ว่าหนูอาจจะไม่ใช้วันเดียวนั้นร่วมกันกับพ่อ)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> ชีวิตนี้ที่เหลืออยู่ ...
> อาจจะทำให้พ่อทำอะไรได้อีกมากมาย
> ... แต่ถ้ามันใช้ต่อชีวิตหนูได้แม้เพียงวันเดียว
> ... (แม้หนูอาจจะใช้ชีวิตที่ต่อออกไปวันเดียวนั้นเพื่อคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ)
> ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้
> 
> ...
> ...
> หนูจะรู้ไหมว่า
> หนูทั้งสองเกิดมามีหัวใจสองดวงที่ "อายุหัวใจ" ไม่เท่ากัน
> ...
> ...
> 
> ที่สุด! แล้ว ... .
> "ผู้ชาย" คนนี้ไม่ใช่ นักบัญชี ไม่ใช่ นักเศรษฐศาสตร์ (ไม่ใช่แม้กระทั้ง วิศวกร)
> "ผู้ชาย" คนนี้ก็แค่ "พ่อ" ธรรมดาๆคนนึงเท่านั้นแหละ
> 
> พ่อ ...
> 13 ก.ค. 2552
จากฟอร์เวิร์ดเมลจ้า....