รักของแม่เที่ยงแท้บริสุทธิ์

นรศิริ

แม่นั้นคือผู้ให้ลูกในทุกสิ่ง
แม่ใหญ่ยิ่งเหนือใดใครจะเหมือน
รักที่แม่มอบมามิแชเชือน
รักลูกเหนือนแก้วตาและดวงใจ				
comments powered by Disqus
  • ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    5 กรกฎาคม 2551 09:37 น. - comment id 21134

    แด่  พี่ดวง
           มาแนวใหม่ใส่ในกระทู้บ้างค่ะ
             ร่วมเก้าเดือนแม่อุ้มท้องประคองขวัญ
             ห่วงชีวันในครรภ์พลันหวั่นไหว
             เฝ้าสวดมนต์อ้อนวอนพรคุ้มภัย
             ขอดวงใจแม่รอดคลอดเป็นคน
      ใกล้วันแม่แล้ว  นิจกำลังแต่งกลอนให้แม่ค่ะ
      29.gif36.gif36.gif36.gif
  • แป๊กๆๆ

    5 กรกฎาคม 2551 21:01 น. - comment id 21135

    แม่
    
    จากวัยสาว	ก้าวสู่	วัยผู้ใหญ่
    ตัดสินใจ	ก้าวสู่	ประตูฝัน
    สละโสด	ก้าวสู่	ก้าวสำคัญ
    คำ แม่ นั้น	ก้าวสู่	แต่นั้นมา
    แม่ปลูกรัก	ปลูกดวงใจ	ให้กำเนิด
    แม่ก่อเกิด	รักยิ่งใหญ่	ที่ใฝ่หา
    มอบลูกรัก	ทุ่มเท	ตลอดมา
    ปรารถนา	ให้ลูกสุข	ทุกคืนวัน
    ลูกมีทุกข์	ไม่เป็นสุข	แม่ทุกข์ด้วย
    ลูกเจ็บไข้	ได้ป่วย	แม่โศกศัลย์
    ลูกทำแย่	แม่เจ็บปวด	อเนกอนันต์
    ลูกสมหวัง	แม่นั้น	แสนสุขใจ
    มอบความรัก	ความเมตตา	ความอบอุ่น
    มอบความรัก	ความเกื้อหนุนมิขาดสาย
    มอบความรัก	แนบสนิท	ไม่คิดคลาย
    มอบความรัก	มอบใจกาย	ให้ลูกยา
  • นรศิริ

    16 ธันวาคม 2552 13:41 น. - comment id 26421

    น้องนิจคะพี่ขอโทษนะคะไม่ได้เข้ามาดูในกระทู้เลย  ขอบคุณมากค่ะที่มาเยี่ยมพี่
  • นรศิริ

    16 ธันวาคม 2552 14:20 น. - comment id 26422

    หวัดดีค่ะคุณแป๊กๆๆต้องขออภัยจริงๆค่ะไม่ได้เข้ามาดูเลยในกระทู้  ขอรับผิดค่ะ  ขอบคุณจากใจจริงค่ะที่มาเยี่ยม
    
    ลูกคือชีวิตชีวิตมิคิดหน่าย
    ลูกคือสายสัมพันธ์อันแน่นเหนียว
    คือทุกสิ่งทุกอย่างแท้จริงเจียว
    มิเคยเลี้ยวลดใจไปจากเลย
    
    อาจทำโทษลูกบ้างในบางครั้ง
    แม่แอบนั่งน้ำไหลไม่เฉลย
    ทั้งจะต้องเข้มแข็งดังที่เคย
    ไม่อาจเอ่ยให้รู้เห็นความเป็นไป
    
    แม่กล้ำกลืนน้ำตามานั่งเฝ้า
    ข้างเตียงเจ้าลูกยาคราหลับไหล
    เจ้าเจ็บปวดแม่ก็เจียนขาดใจ
    หากแม้นแทนกันได้ไม่รีรอ
    
    แม่ครับเขาจะเจาะมือลูกแล้ว
    ลูกแม่ดิ้นกระแด่วในวงแขน
    อยากยื่นมือให้หมอนั้นเจาะแทน
    อีกยื่นแขนให้แทงเข็มน้ำเกลือ
    
    เบือนหน้าหนีทุกทีที่โดนเจาะ
    หน้าตาแม่ร่วงเผาะเจ็บปวดเหนือ
    ปลอบประโลมโอบกอดด้วยเสียงเครือ
    เขาฆ่าเชื้อให้ตายจากกายี
    
    แม่ยืนเฝ้าเตียงเจ้าเอาหน้าแนบ
    เจ้านอบแบบซีดขาวราวไร้สี
    นับเวลาเกินเจ็ดวันในทุกที
    แม่ยืนเฝ้าคนดีที่ข้างเตียง
    
    ลางานบ่อยทั้งนานเจ้านายบ่น
    ก็สู้ทนไม่รู้รับในสรรพเสียง
    ช่างเขาเถิดช่างเขาขอแค่เพียง
    ลูกไม่ต้องนอนเตียงแทงเข็มยา
    
    ไข้ขึ้นสูงวัดไข้ได้เต็มที่
    สี่สิบสองพอดีเลยนะหนา
    หมอขอแม่ให้เซ็นรักษา
    รีบตกลงเพราะกลัวเกินเวลา
    
    คงเป็นเพราะผลบุญที่แม่สร้าง
    ดำแดงจางกลายขาวคืนมาหนา
    แม่ก้มกราบเท้าหมอเจรจา
    จะจดจำหมอปัญญาตลอดกาล

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน