เพียงสายตาที่ส่งไปให้ จะเข้าใจไหมว่าใครห่วงหา เพียงคำไถ่ถามเมื่อยามพบพา จะรู้ไหมว่าเจือความใส่ใจ ................... เพราะรู้ควรให้แค่ไหนความรัก ไม่อยากจมปลักยึดยื้อคว้าไขว่ หากเธอรู้สึกและอยากเข้าใจ ก็คงแปลได้ความหมายในแววตา ..................... จะไม่เรียกร้องให้เธอห่วงใย แต่อยากได้เพราะใจเธอห่วงหา ความผูกพันที่ก่อตัวอย่างแช่มช้า มั่นคงกว่าเพียงพบหน้าแล้วถูกใจ ......................... หากเธอรู้สึกเช่นที่ฉันเป็น คงมองเห็นคงเชื่อมโยงกันได้ อยากรักเพราะรักแค่นี้ในใจ ไม่เคยหวังสิ่งใดๆมาตอบแทน ..............................
1 พฤษภาคม 2551 03:08 น. - comment id 20713
หากจะกล่าวถึงเรื่องของความรัก ทุกคนมักเห็นค่าถามความหมาย ว่าคิดถึงเรื่องรักของหญิงชาย รักของเด็กวัยเรียนดั่งเปลวเทียน ......................... พอมาดูความรักของวัยรุ่น ต่างพูดมุ่งว่ารักนั้นขีดเขียน เกิดขึ้นจากความใคร่หรือความเพียร แค่จีบเบนเบื่อหน่ายก็จากไป ........................ ความรักนั้นเป็นแต่คำตั้งขึ้น มันเกิดขึ้นจากความรู้สึกได้ ความรู้สึกเกิดขึ้นก้นบึ้งใจ ที่ให้ไปไม่หวังสิ่งตอบแทน ....................... ถ้าหากถามความรักได้เท่าไหร่ ต้องถามใจตัวเราให้แจ่มแจ้ง แล้วเอาใจตัวเองตั้งเป็นแกน ให้ตัวเองเป็นสิ่งที่เราเป็น ....................... ป.ล. อย่ายึดติดกับคำว่ารัก กลับให้ค่าของความรู้สึก สิ่งสำคัญคือ การให้กันและกัน เรียนรู้ความรักให้เกิดคุณค่า หากผิดหวังให้เรียนรู้จากความผิดหวังให้แกร่งขึ้น หากสมหวังความสุขให้เรียนรู้ค่าของมัน ตัวเรากำหนดพรหมลิขิตของตัวเรา (แต่งกลอนไม่เก่ง 5555)