อิตถีหทัย :พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี

กวินทรากร

[size=7]ข้าพเจ้าเข้าร้าน B2S เจอหนังสือของ ดร.เพ็ญสุภา (สุคตะ) ใจอินทร์
  แล้วเลยอุดหนุนมาหนึ่งเล่ม เรื่อง อิตถีหทัย :พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี ราคา 85 บาทเอง
[img]http://www.se-ed.com/Itemmaster/productPIC/9789747214444.gif[/img]
รหัสหนังสือ :  9789747214444  
จำนวน :  110 หน้า  
ขนาดรูปเล่ม :  128 x 184 x 6 มม.  
เนื้อในพิมพ์ :  ขาวดำ  
ชนิดของปก :  ปกอ่อน  
เดือน/ปีที่พิมพ์ :  3/2007 
  เพราะอ่านเจอโคลงสี่สุภาพบทแรกที่ชื่อ "ลูกอ่อน" ความว่า
นอนเอนในโอบอ้อม......อิงแขน
แนบ อกมารดาแสน.......อุ่นเอื้อ
เปลสวรรค์มิอาจแทน....อ้อมกอด..แม่นา
ลูกอุ่นเนื้อแนบเนื้อ.........แม่นี้อนันตกาล
.............
.................
........................ยังมีต่อแต่ขี้เกียจพิมพ์
แต่บทที่อ่านแล้วตัดสินใจซื้อเลยน่าจะเป็นบทนี้
"นม"
ทุกข์ใดของหญิงเล่า
เท่าห้วงทุกข์แห่งเนินถัน
เพศทัณฑ์รู้ไม่ทัน
หลงแบกทุกข์ทุรนทุราย
นมนี้มีอำนาจ
ปลุกสัญชาตญาณชาย
เนียนนุ่มรุมกระหาย
กระหื่น เฮี่ยน กระหือรือ
ตบเต้ากระตุ้นต่อม
ให้เต่งโตเพื่อใครหรือ
ตูมเติบจนล้นมือ
มิอาจยื้อสังขารา
แข่งขันกันอวบอึ๋ม
ใครอกอิ่มกว่ากัน อา!
น้ำนมแห่งมารดา
พลันสิ้นค่าในบัดดล
ใดเล่าคือความงาม
เมื่อความทรามเข้าแทรกปน
เจ็บเต้าประจานตน
เพื่อปรนเปรอกิเลสชาย
จากจุดให้กำเนิด
สู่กำหนัดมิรู้หน่าย
หมกมุ่นจนเมามาย
เพียงเรือนกายที่เปล่ากลวง
เล็กใหญ่ไฉนหนอ
มิเคยพอหรือภาพลวง
ใหญ่เล็กก็คือทรวง
ย่อมคล้อยล่วงโรยชรา
ชายใดแม้นชอบดู
จงหมายรู้ไว้เถิดว่า
จิตใจนั้นไห้หา
วัยทารกเคยอดโซ
หิวโหยน้ำนมแม่
มีก็แค่น้ำนมโค
ลุ่มหลงสาวทรงโต
เพื่อลบปมที่กดดัน
มาเถิดอิสตรี
คืนศักดิ์ศรีสู่ชีวัน
ใหญ่น้อยทุกเนินนั้น
ล้วนคือถันแห่งมารดร
เสียงจ๊วบจ๊าบ ปากจ่อ สองมือจับ
คว้าขยับ ดูดเต้า เจ้าเนื้ออ่อน
ควานหาน้ำ นมคราง พลางวิงวอน
เหลือบตาช้อน ฝันปลื้ม ได้ดื่มชิม
เนินเนื้อนุ่ม แม่นี้ มีรสชาติ
อย่าสอด พาสติกใส่ ในเนื้อนิ่ม
ชื่นโอชา หวานสด ยามรสลิ้ม
หลับตาพริ้ม เพลินเคล้า สองเต้าไป
แม่อย่ากลัว นมยานไม่ตั้งเต่ง
แล้วข่มเหง ลูกรัก ด้วยพลักไส
ขอดื่มน้ำ นมแม่ ใช่นมใคร
เมื่อเติบใหญ่ ลูกจักได้ ไม่มีปม[/size]