นั่งมองกอไผ่แล้วได้อะไรบางอย่าง

ไผ่พริ้ว

เรื่องของ ไผ่
แสงทองของวันใหม่เริ่มสาดแสงมาแล้วนะ  ต้นไผ่ปล้องกลมสีเขียวสดต่างเบียดเสียดแทงยอดรับแสงอาทิตย์             กันจนเน่นกอ แต่หากว่าในความแข็งแรงของลำต้นไผ่แล้วเล่า ต้นไผ่เหล่านั้นยังสามารถเอนตัวให้ลู่ไปตามลมได้เสมอ เสียงกิ่ง ก้าน และใบไผ่ เมื่อยามกระทบลมแล้วดังแกรกกราก ช่างน่าฟังเสียจริง แต่เมื่อไหร่ที่ลมนิ่งเงียบไป ต้นไผ่นั้นก็ยังตั้งตรงยืนต้นได้อย่างสง่าผ่าเผยอีกครั้ง  นกน้อยเกาะกิ่งก้านไผ่ ส่งเสียงร้องจ้อกแจ้กไปทั่ว ในตอนเช้า ลมหนาวเริ่มพัดผ่านมาแล้วนะในเดือนธันวาคมนี้  อีกไม่กี่วันก็จะเริ่มปีใหม่อีกแล้ว ปีใหม่ที่ดูเหมือนจะใหม่เพียงแต่ปี แต่การดำเนินชีวิตของฉันก็คงยังเป็นไปตามครรลองเดิม ๆ ที่เป็นอยู่  ได้นั่งมองต้นไผ่ตอนเช้า ๆ อย่างนี้ รู้สึกสบายตา สบายใจ  คิด ๆ ไป ชีวิตคนเราก็เหมือนกับต้นไผ่นั่นแหละ ที่ต้องเผชิญปัญหาต่าง ๆ  นา ๆ มากมาย คล้ายกับเวลาที่ต้นไผ่ถูกลมฝนกรรโชก แต่ต้นไผ่ยังสามารถใช้รากยึดเกาะผืนดิน และลำต้นก็โอนอ่อนผ่อนไปตามลมและกลับมาตั้งตรงได้อีกครั้งยามที่ฝนและลมแรงนั้นร้างลาไป  เป็นอย่างนี้วันแล้ววันเล่า คนเรานั้นก็ต้องพบเจอกับปัญหาและอุปสรรคในชีวิตต่าง ๆ นา มากมาย อยู่ที่ว่าปัญหานั้นเราหาทางออกได้อย่างไร เราสามารถที่            โอนอ่อนต่อปัญหา แก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้เหมือนกับที่ต้นไผ่เอนลู่ไปตามลมได้หรือไม่ แต่หากไผ่ต้นไหนลำต้น  แข็งเกินกว่าจะเอนลู่ไปตามลมได้แล้ว ไผ่ต้นนั้นคงหักเสียก็เท่านั้น แต่เมื่อหักแล้ว หน่อไม้ต้นเล็ก ก็จะยังคงมีโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดินอยู่ได้อีก เสมอ ไม่ใช่เหรอ คนเราก็กระนั้น เมื่อสู้กับปัญหาอย่างหาทางออกไม่ได้แล้ว ก็ต้องตัดสินใจในการกระทำการแก้ปัญหาอย่างหนึ่งอย่างใดลงไปเหมือนกัน แต่เมื่อแก้ปัญหาแล้วยังไม่สามารถที่จะ             แก้ให้ลุล่วงไปด้วยดีก็ต้องพยามอีกเป็นครั้งที่สองอย่างมีความหวัง เหมือนกับหน่อไม้ ที่รอวันจะโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดินเพื่อรอรับแสงแดดอุ่นในตอนเช้ากระนั้นเอง  คุณคิดอย่างฉันบ้างหรือเปล่า ?????