นานมาแล้วมีคนเคยบอกว่า "เวลาเหงาให้เงยหน้ามองฟ้าสิ" ข้างบนนั้นมีทั้งพระจันทร์ดวงกลมโต กับดวงดาวอีกนับล้านๆดวง ฉันเองก็เชื่ออย่างนั้นมาตลอดนะ ทุกครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในโลกเพียงลำพัง ฉันยังมีพระจันทร์เป็นที่ปรึกษา มีดวงดาราเป็นเพื่อนวิ่งเล่น มีลมเย็นๆเห่กล่อมให้นอนหลับ มีทุ่งหญ้าคอยพริ้วไหวไล่ยุงร้าย ที่สำคัญ...มีเธอในฝันด้วยนะ อือ...ในฝันน่ะ oooo oooooooo RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR คืนนี้ฉันก็เหงา เป็นเหงาที่รู้สาเหตุ เพียงแต่ไม่อยากรับรู้เท่านั้นเอง แปลกไหมนะที่ฉันรู้สึกอย่างนั้น ฉันเดินไปตามฟุตบาธ ก้าวแล้ว ก้าวเล่า ไกลออกไป ไกลออกไป ในที่สุดฉันก็ไปถึงริมหนองน้ำ...หนองน้ำที่มีต้นไม้ใหญ่หลายต้น มีหิ่งห้อยสองสามตัว แรกๆนับได้แค่นั้น พอฉันตั้งใจนับดูดีดี ก็ยังมีแค่สองสามตัวอยู่ดีนั่นเอง ฮือๆๆ แม้แต่หิ่งห้อยก็ยังหลับไหลกันหมด ช่างเป็นคืนที่เงียบเชียบเสียเหลือเกิน ++++++++++++++++ ฟ้าที่เคยสว่างจ้าด้วยแสงนวลของพระจันทร์ ฟ้าที่เคยระยิบระยับด้วยมวลหมู่ดาราที่พร่างพราว ฟ้าที่เคยเคลื่อนไหวไปมาด้วยเมฆน้อยใหญ่ คืนนี้ทุกอย่างสงบจัง ออกจะสงบเกินไปหรือเปล่านะ พระจันทร์ไม่ออกมาทำหน้าที่เหมือนทุกคืนเลย ดาวเองก็คงเหงา บางดวงขี้เกียจรอมั้ง เลยหลับไปก่อน มีเพียงไม่กี่ดวงที่ยังส่องแสงรออย่างมีความหวัง ความหวังที่ว่า "ไม่นานพระจันทร์จะต้องกลับมาแน่ๆ" ฉันก็คิดเหมือนพวกนายนั่นแหละนะ ไม่นานหรอกเธอคนนั้นก็ต้องกลับมา กลับมาหลังจากที่เธอไปวิ่งเล่นโลดแล่นไปตามจินตนาการของเธอ แต่ก็เหงานะว่าไหม พยายามสลัดมันยังไงก็ไม่ยอมหลุดออกไปจากใจเลยสักครั้ง จนทุกวันนี้เริ่มรู้สึกแล้วว่า "ฉันมีความเหงาเป็นเงาตามตัวไปเสียแล้วกระมัง" เฮ้อ!!! %%%%%%%%%%%% ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ...ค่ำคืนเหน็บหนาว+++ดาวห่มฟ้า... ...อาบแสงจันทรา+++ฟ้าห่มฝัน... ...ฟ้าหม่น คนเหงา+++ไร้เงาจันทร์... ...ทั้งฉัน ทั้งฟ้า +++ ล้วนอาดูร~~~~... ป่ะดาว! นอนกันดีกว่า คืนนี้พระจันทร์คงติดธุระทีไหนสักแห่ง พรุ่งนี้เช้าเราก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ อย่ารอเลย คืนพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ดีกว่านะ ไปเถอะ เดี๋ยวฉันให้นายขี่หลัง เอ๊ะ! ว่าไปแล้วฉันขี่หลังนายดีกว่านะ ฉันไม่ค่อยมีแรงจะเดินเลย เพราะเมื่อกี๊ฉันเดินมาไกลไปหน่อย ไว้คราวหน้าค่อยผลัดกันนะ OK.ไหม ขอบคุณนะเพื่อน (ดาว) อย่างน้อยๆคืนนี้ฉันก็ไม่ได้เดียวดายจนเกินไปนัก ขอบคุณ
5 กรกฎาคม 2549 14:00 น. - comment id 14815
12 สิงหาคม 2549 18:47 น. - comment id 15198
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา